دیدنیها >> گزارش تظاهرات ۲۲ خرداد پاریس همراه با عکس های آن و فیلم سخنرانی شیرین عبادی

صدها تن از ایرانیان مقیم کشور فرانسه، در اولین سالگرد بیست و دوم خرداد ماه در کنار دیوار صلح پاریس گرد هم جمع شدند تا همراهی و ایستادگی خود با ایرانیان داخل کشور را به گوش جهانیان برسانند.

آنها یاد و خاطره ی سال گذشته را به شکل زنجیره ی سبز انسانی و با رمز اتحاد میان ایرانیان بار دیگر جان بخشیدند.

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

زنجیره ی سبز انسانی
از خاطره ی سال گذشته تا مقاومت امسال

ایرانیان مقیم فرانسه به دعوت «کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی»، از ساعت دو بعد از ظهر روز بیست و دوم خرداد 1389، در پای دیوار صلح پاریس گرد هم جمع شدند.

حاضرین در مراسم با در دست داشتن پرچم سه رنگ ایران، وفاداری و ایستادگی خود را نسبت به خاک خود و با استفاده از ماسک های سفید همراهی خود را با زندانیان گمنام اعلام کردند.

پس از خواندن سرود ملی «ای ایران» توسط ایرانیان، ؤاک فات رییس بخش بین المللی حزب کمونیست فرانسه، دُنیس بوپن معاون شهردار پاریس و نماینده ی جنبش آزادیخواه فرانسه در حمایت از مردم و امید رسیدن به دموکراسی در ایران سخنرانی کردند.

آنها در سخنان خود با تکیه بر تلاش و مقاومت مردم از سویی و تهدید و سرکوب حاکمیت از سوی دیگر آزادی برای ایران را نزدیک دانستند.

سخنرانان ایرانی، شیرین عبادی، عبدالکریم لاهیجی، محمد جواد اکبرین پس از اعلام همبستگی با مردم ایران اینگونه سخن گفتند:‌

برنده جایزه نوبل صلح و شهروند افتخاری پاریس، شیرین عبادی که با استقبال جالبی از جانب مردم روبرو شد پس از اشاره به ترس حاکمیت از تحویل جنازه های پنج اعدام شده ی اخیر و تلاش حاکمیت بر ترساندن مردم از راه های مانند دستگیری‌های شبانه یا سرکوب شدید خیابانی، از تشکیل کمپینی خبر داد که از طرف سازمان گزارشگران بدون مرز و فدراسیون بین المللی حقوق بشر در راستای دفاع از زندانیان ایرانی به تازگی شروع به کار کرده است و از تمام ایرانیان مقیم فرانسه و فرانسویان خواست تا با این کمپین همکاری کنند.

عبدالکریم لاهیجی پس از آنکه توضیح مختصری از نقض حقوق بشر در ایران داد، سرکوب در ایران را محکوم کرده و خواستار آن شد تا نهادهای بین المللی بیشترین حواس خود را به ملت ایران اختصاص دهد.

محمدجواد اکبرین به عنوان آخرین سخنران بخش فارسی به دو نکته در خصوص یکسال گذشته اشاره کرد.اول آن که مردم توانستند بعد از سی سال شعارهای متفاوت و پرچم‌های مختلف، گرد هم جمع شوند و زیر یک پرچم، یک شعار دهند. نکته ی دوم آنکه دولتمردان سعی کردند سی سال خود را مدافع حقوق بشر بخوانند اما با اتفاقات پس از بیست و دوم خرداد به جهانیان ثابت شد جمهوری اسلامی آبرو را به آسانی می ریزد و به ارزانی میفروشد.

قبل از تشکیل زنجیره ی سبز انسانی، کمیته ی ضد سرکوب ایرانیان، متن بیانیه خود را خواند که در بخشی از این بیانیه آمده است:

"زنجیره‌ی سبزی که امروز برپاساختیم اگر در یادها، خاطره زنجیره‌ی انسانی ۱۸ خرداد تجریش تا راه آهن را تداعی میکند اما در واقع بزرگداشتی است از اتحادی که به صورت پیوندی انسانی نمود یافت. زنجیری انسانی که بر آن آتش گشودند، حلقه هایش را پرپر کردند و سینه‌های بی سپرش را بر خاک انداختند اما نتوانستند آن را از هم بگسلند. زنجیره ای به یاد کاخ آرزوهای سهراب‌ها که کوخی در دل خاک شدند. به یاد همه آنها که با چشمانی باز، سری بالا و جانی در دست مُردند".

پس از آن حاضرین با در دست داشتن نواری سبز، زنجیره ی خود را از دیوار صلح تا میدان انولید، همراه با راه پیمایی سکوت شکل دادند و با مستقر شدن در میدان شعارهایی چون "زندانی سیاسی آزاد باید گردد"، "آزادی، آزادی، آزادی"‌ و "مرگ بر دیکتاتور" یک صدا سر دادند.
این تظاهرات با خواندن سرود ملی "ای ایران" پایان یافت.

کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس
Comité indépendant contre la répression des citoyens iraniens
www.whereismyvote.fr