اعمال فشار بر على‌اكبر موسوى خويينى، گفتگوی بهنام باوندپور با عبدالله مومنى، صدای آلمان

عبداله مومنى: ادامه بازداشت مهندس موسوی چه هدفی غیر از وادار کردنش به ابراز ندامت و توبه‌نویسی به مقامات نظام را دارد؟


چند روز پيش على‌اكبر موسوى خويينى نماينده سابق مجلس كه بيش از صد روز است در بازداشت انفرادى بسر مى‌برد، تحت نظارت ماموران امنيتى براى چند ساعت در مراسم چهلم پدر خود شركت كرد. وى در اين مراسم با صداى بلند اعلام كرد كه در زندان روزانه حدود پنج بار مورد بازجويى قرار مى‌گيرد و بازجويان وى را براى گرفتن ندامت‌نامه زير فشار قرار مى‌دهند. اما وزير دادگسترى و سخنگوى قوه قضاييه، ديروز اظهارات موسوى خويينى را تكذيب كرد.

عبداله مومنى سخنگوى سازمان دانش‌آموختگان ايران اسلامى «ادوار دفتر تحكيم وحدت» در گفتگويى با ما، اين نوع تكذيب‌ها را بيشتر نوعى «ژست قضايى» مى‌خواند.

مصاحبه‌گر: بهنام باوندپور

آقای مومنی، در حالی که مهندس موسوی خوئینی مدعی شده که ماموران امنیتی ایشان را برای توبه‌نامه‌نویسی تحت فشار قرار می‌دهند، آقای کریمی راد (وزیر دادگستری) اعلام کرده که مهندس موسوی قبلا هم از این نوع حرفها زده، ولی وقتی به ایشان اعلام شده که برای رسیدگی به اظهاراتش آمادگی وجود دارد، گفته است که مسئله چندان جدی نبوده. طبق اطلاعاتی که شما دارید آیا چنین ادعایی می‌تواند صحت داشته باشد؟

عبداله مومنی: به نظر می‌رسد که تکذیب گفته‌های مهندس موسوی توسط سخنگوی قوه قضاییه به دلیل اینکه ما نمونه‌های بدرفتاری و برخوردهای تند و خشنی که آقای مهندس موسوی مطرح کرده‌اند که با ایشان صورت گرفته در مورد دیگر زندانیان سیاسی که در سالهای گذشته پس از آزادی‌شان از زندان بیان کردند که نمونه‌های آن را می‌شود در مورد وبلاگ نویسان، دانشجویان و روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی جستجو کرد و صراحت مهندس موسوی در جمع کثیری از خبرنگاران و کسانی برای شرکت در آن مراسم رفته بودند، به نظر می‌رسد که تکذیب نمودن به یک شگردی تبدیل شده برای فرار از پاسخگویی به افکار عمومی، وگرنه ادامه بازداشت انفرادی آقای مهندس موسوی چه هدفی غیر از تحت فشار گذاشتن برای وادار کردنش به ابراز ندامت و پشیمانی و توبه‌نویسی به مقامات نظام را دارد، همانطوری که خودشان هم مطرح کرده‌اند. یعنی چه هدفی می‌تواند داشته باشد، یک فردی که سابقه نمایندگی در مجلس را دارد با چه توجیهی بیش از ۱۰۰ روز را بدون ملاقات با وکیلش در زندان و کمترین ملاقات را با خانواده‌اش داشته است و چه پاسخی از این جهت به افکار عمومی دارند که یک فردی را با این سوابق بیش از ۱۰۰ روز با حبس موقت نگه‌داری می‌کنند، بدون اینکه پاسخگو باشند. مخصوصا این مسئله هم که نتیجه‌ی این بدرفتاری‌ها و نقض حقوق شهروندی و انسانی توسط قوه قضاییه در طول سالهای گذشته برافکار عمومی و فعالان سیاسی و حقوق بشری پوشیده نیست. زمانی که ما می‌بینیم نتیجه نقض حقوق انسانی و شهروندی و بی‌توجهی به حقوق زندانیان سیاسی منجر به مرگ دو تن از زندانیان سیاسی در طول دو سه‌ماه گذشته شده، اکبر محمدی و فیض مهدوی، و سیستم قضایی به افکار عمومی در خصوص مرگ این دو تن از زندانیان سیاسی که برای تحقق حقوق شهروندی‌شان از طریق حرکت اعتراضی بودند هنوز پاسخی به افکار عمومی نداده، اینها همه سوالاتی‌ست که در مورد عملکرد قوه قضاییه و سیستم امنیتی وجود دارد و در نتیجه بی‌تدبیری و بی‌مبالاتی‌شان ما شاهد این بودیم که حقوق بسیاری از زندانیان سیاسی نقض شده است. به نظر می‌رسد با توجه به برخوردهای تندتری که صورت گرفته و با توجه به اتفاقاتی که در زندان در تابستان گذشته افتاده، این نمونه‌ای که آقای مهندس موسوی گفته‌اند در مقایسه با مرگ دو تن از زندانیان سیاسی کمتر حساس است و بیشتر آنها نیاز به پاسخگویی دارند. اگر سیستم قضایی خودش را پاسخگو می‌داند و اگر دقت و توجه ويژه، بقول خودشان، به حقوق شهروندی زندانیان دارند، پس چرا در مورد آن دو زندانی سیاسی که جان خودشان را از دست دادند پاسخگو نبوده‌اند که هنوز مرگ اینها علی‌رغم شواهد و سندهایی که وجود دارد که برای دسترسی خواست‌های مدنی‌شان بوده، پس چرا قوه قضاییه با بی‌اعتنایی و با بی‌مبالاتی از کنارشان می‌گذرند!

آقای مومنی به مسئله‌ی عدم ملاقات مهندس موسوی با وکیل یا وکلایشان اشاره کرده‌اید. وزیر دادگستری گفته‌اند که اگر آقای موسوی خوئینی ادعایی دارد می‌تواند درخواست بررسی بدهد و دستگاه قضایی هم آمادگی دارد که پیگیری بکند. رابطه‌ی مهندس موسوی با وکیل یا وکلایش چطور است؟ آیا واقعا هیچگونه ملاقاتی وجود ندارد؟ و اگر وجود نداشته باشد، تقاضای بررسی چگونه باید انجام بشود؟

عبداله مومنی: بیش از یکصد و هفت‌روز است که ایشان در زندان بسر می‌برند. زندان ایشان هم موقت است.‌ یعنی تبدیل به وثيقه هنوز نشده و در حال بازجویی هستند، آنجوری که خودشان گفته‌اند. در طول مدت زندان ایشان فقط یکبار ایشان در دادگاه و آنهم در کمتر از ۱۰ دقیقه توانستند با یکی از وکلایشان آقای شریف صحبت بکنند. اما نه صحبتی که از آزادی برخوردار باشد و وکیل و موکل احساس امنیت بکنند. صحبتی بوده که در کنار بازجوها و مقامات قضایی و قاضی بوده و در طول این مدت آقای مهندس موسوی نتوانستند با دیگر وکلایشان از جمله شیرین عبادی و آقای سلطانی ملاقات بکنند و هیچکدام از وکلای ایشان حتا آقای شریف دسترسی به پرونده‌ی ایشان را نداشته‌اند. زمانیکه یک زندانی سیاسی از حق مناسب دسترسی به وکیل برخوردار نیست و در طول بیش از ۱۰۰ روز زندان موقت‌اش فقط در کمتر از ۱۰ دقیقه می‌تواند وکلایش را ببیند، به چه شکلی می‌تواند اعتراض یا خواست‌های خودش را مطرح بکند. خواست‌های یک زندانی سیاسی که دسترسی به وکیل و خانواده‌اش سخت هست، جز از طریق بازجوها به سیستم قضایی انتقال پیدا نمی‌کند و آنهم بازجویی‌هایی که آقای مهندس موسوی پرده از واقعیت‌های تلخ شکنجه‌های آنها برداشته است. طرح اینگونه مسایل صرفا فرار به جلو و فرار از پاسخگویی‌ست و یکنوع ژست قضایی‌ست که سخنگوی قوه قضاییه داشته‌اند، وگرنه عملی در راستای ایفای وظایف حقوق شهروندی و حقوق انسانی افراد نیست.

آقای مومنی سخنگوی قوه قضاییه، همانطور که فرمودید، اظهارات مهندس موسوی را تکذیب کرده. با اطلاعاتی که شما دارید، آثار جسمی و یا روحی ناشی از اعمال خشونت علیه مهندس موسوی تا چه حدی مشهود بوده برای کسانی که ایشان را دیده‌اند؟

عبداله مومنی: دوستانی که آنجا بودند و ایشان را ملاقات کرده‌اند، تایید می‌کردند خبر برخوردی که با ایشان صورت گرفته و آثار و جراحتی که بر روی گردن ایشان و بر روی سر ایشان وجود داشته است و همینطور ایشان با صدای بلند اعلام کردند که علاوه بر خشونت‌های فیزیکی که برای ایشان بوجود آورده‌اند، بازجویی‌های مکرر شبانه‌روزی، بی‌خوابی‌ها و اعمال فشار با هدف نفی عملکرد گذشته‌ی خودش و با هدف وادارکردن و تسلیم‌نمودن ایشان برای همکاری با اراده‌ی بازجوها و سناریست‌سازهای امنیتی بوده و آنچه آقای موسوی گفته‌اند حاکی از وضعیت دردمندانه‌ی ایشان در سلولهای انفرادی‌ست که هیچگونه تماس و ارتباطی با دنیای بیرون ندارند و ایشان را در یک شرایط ایزوله و منفک از جامعه قرار داده‌اند و با این شرایطی که بر ایشان تحمیل شده می‌خواهندایشان را به تناقض با آرا و برنامه‌هایی که در سابق پیگیری می‌کردند بکشانند. و به نظر می‌رسد که حکومت بجای تکذیب و فرار به جلو بیاید پاسخگو باشد و شرایطی را ایجاد بکند که آقای موسوی در یک شرایط آزادی بتواند حرفهایش را بزند. تا زمانیکه آقای موسوی در زندان هستند اصل آن چيزهايى‌ست كه قبلا گفته است. مگر آنکه آقای مهندس موسوی آزاد بشوند و پس از آزادی و رهاشدن از زندان خود به تکذیب گفته‌های خود بپردازند.