فرمان آتش! ميدان ۷ تير، ميدان تيانامن نخواهد شد، اطلاعيه انجمن پژوهشگران ايران

فرمان آتش سفير گلوله ای بود که در نماز جمعه ۲۹ خرداد ۱۳۸۸ از زبان "رهبر" شليک، و بنيان و پرونده جمهوری اسلامی را برای هميشه درهم پيچيد.

اگر چه همه چيز به سرعت اتفاق افتاد، ولی در اصل آتش زير خاکستری بود که زمانی طولانی و سی ساله را پشت سر گذاشته بود و آمادگی کامل برای سر باز کردن داشت.

حاکميت جمهوری اسلامی حکومت برآمده از انقلابی است که در آخرين سال های قرن بيستم متاثر از يک ديدگاه عقب مانده مذهبی و نا آشنا با تحولات در دنيای جديد از سوئی، و از ديگر سو دنباله روی از ديکتاتوريهای ايدئولوژيک چين و روسيه بر ايران مستولی و ايران را به ويرانی کشيد.

ولی ايران نه چين است و نه روسيه، و تفاوت های آشکار و گسترده و پيچيده ای ميانشان وجود دارد. ايران بدليل جنبش های آزاديخواهی در يکصدسال گذشته، بدليل سابقه امپراتوری، بدليل آشنائی سريع با دست آوردهای پيشرفته دنيای غرب در قرن بيستم و همچنين بدليل ثروت زيرزمينی و نيروی انسانی ورزيده و آگاه درايران است که نمی تواند قابل مقايسه با کشورهائی مانند چين و روسيه باشد. اگر چه امروز آنها بدلايل اقتصادی و نظامی از برتری هائی در سطح جهانی برخوردارهستند ولی هيچکدام از آنها در مرتبت جنبش های آزاديخواهانه و با چنين تحولات گسترده سياسی-اجتماعی و پر دامنه فرهنگی– تاريخی نبوده اند.

امروز مردم ايران برای رسيدن به خواست های آزاديخواهانه يکصد سال گذشته خود به پا خواسته اند و امکان سرکوب همه جانبه مردم برای جمهوری اسلامی وجود نخواهد داشت. بزرگترين شانس آينده ايران که همزمان به معضلی برای جمهوری اسلامی تبديل شده است جامعه جوانی است که چهل و سه ميليون نفر آن در اين سی سال چشم به جهان گشوده اند و فرياد مطالبات خود را در سکوت و آرامش و با موفقيت فراوان به گوش جهانيان رسانده اند.

جمهوری اسلامی در درون و بيرون از خود با مسائل و مشکلات گسترده ای دست به گريبان است:

جمهوری اسلامی، خواست های آزاديخواهانه نه تنها سی ساله که صد ساله ای را در مقابل خود دارد که تمامی آنها در يکجا انباشته شده است.

جمهوری اسلامی، با جمعيت جوان، پر انرژی و بسيار پر حرارتی روبروست که بدليل سرکوب شديد در طی سی سال گذشته جانشان به لب رسيده است، آنها شاهد نا برابری ها، تبعيض ها، نداشتن حداقل های اقتصادی، فشار اجتماعی و بی حرمتی های سياسی گشته اند و در اين سال ها هويت شان مورد تجاوز قرار گرفته است.

جمهوری اسلامی، با اختلافات و منازعاتی در درون خود مواجهه است که کهنه گی سی ساله دارد و امروز ايستاده است که انتقام بگيرد - در زمره نمونه ها و مهمترين هايش بايد اختلافات ميان رهبر و آقای هاشمی رفسنجانی را نام برد.

جمهوری اسلامی، به رغم داشتن نيروهای نظامی-انتظامی و در انواع مختلف آن، لباس شخصی ها، بسيجی ها، نيروهای يگان ويژه، مزدوران خارجی و ...، که فاقد پشتوانه اعتقادی هستند و از سوئی ديگر چون اين نيروها در داخل خود دارای جناح بندی های فراوان نسبت به سردمداران رژيم می باشند حکومت به راحتی نخواهد توانست در دراز مدت از آنها برای سرکوب استفاده کند.

جمهوری اسلامی، کاملا آگاه است که اين مجموعه نيروهای سرکوب بدلايل بيشمار از جمله وابستگی به مردم، آگاهی به فساد بيش از حد در سطوح بالای حکومتی، وجود خود محوری در فرماندهی و موقعيت بسيار نامطلوب اقتصادی – اجتماعی که زندگی خانوادگی اکثريت قريب به اتفاق آنان را نيز هدف قرار داده است بطور کامل در اختيار نيستند و حاکميت در فرصت هائی که پيش می آيد نمی توانند حسابی بر روی آنان باز کنند و شايد بدلايل بالاست که نيازمند نيروها و مزدورانی ميباشند که از خارج از کشور برای سرکوب استخدام می کنند.

با نگاه به موارد فوق است که سردمداران جمهوری اسلامی اين توان را نخواهد داشت که در ايران کشتارهای "ميدان تيانامن" و " ميدان سرخ مسکو" را به وجود بياورد.

انجمن پژوهشگران ايران، با احترام فراوان نسبت به جنبش آزاديخواهی ايران و استفاده از روشهای صلح آميز، در مقابل خشونت بی حد و حصر و غير قانونی حکومتی، برای حمايت از خواسته های مردم ايران از جامعه بين المللی درخواستهای مشخص خود را به شرح زير مطرح ميکند:

۱. کاهش روابط ديپلماتيک

۲. تحريم های سياسی عليه مقامات رژيم

۳. تحريم اقتصادی شرکتها و افراد شناخته شده رژيم

۴. اجرای احکام دادگاههای آلمان و آرژانتين در رابطه با محکوميت مسئولين رژيم

۵. متوقف کردن مذاکرات تجاری-اقتصادی آينده

۶. پافشاری بر اجرای قوانين بين المللی و حقوق بشری با حضور ناظران و گزارشگران بين المللی

۷. حمايت جامعه بين المللی از جنبش های حقوق بشری و مدنی زنان، جوانان، دانشجويان، اتحاديه های کارگری، نهادهای غير دولتی و همکاری برای توانمندسازی جنبش های دموکراتيک برای استقرار دموکراسی در ايران

حکومت اسلامی باتمام توان خود تلاش بر اين داشته است که مشارکت بالای انتخابات را به مشروعيتی برای خود تبديل کند ولی در اين نمايش همانقدر شکست خورده است که در تلاشش برای خفه کردن صدای آزادی. احاطه به تکنولوژی، مهارت و اراده جوانان ايران آنان را شکست داده و خواهد داد و همچنان ندای خروش آزاديخواهانه آنان را به گوش جهانيان خواهد رساند.

انجمن پژوهشگران ايران به مانند چندين سال پيش تاکنون بازهم هشدار ميدهد که جامعه ايران در حال انفجار است و اين مسئوليت برای همه ما وجود خواهد داشت که سر از زير برف خارج کنيم و "به امروز و فردای ايران" بپردازيم.

انجمن پژوهشگران ايران