مردی که از خود فرا‌تر رفت، داريوش همايون، سايت حزب مشروطه ايران

درگذشت آيت‌الله منتظری ضايعه بزرگی برای ملت ايران است. او مردی بود که بزرگ‌ترين مقام جمهوری اسلامی را در پای دفاع از انسانيت خود فدا کرد و دو دهه در حالت نيمه‌زندانی بسر برد. حضور دليرانه و روشنگرانه او برای مبارزه مردم ايران، برای نگهداری آبروی دين در جامعه‌ای که با واقعيت زشت حکومت دينی روبرو شده است و برای همان انسانيتی که آماده بود زندگی خود را در پای آن بگذارد اهميت بسيار داشت و اکنون زنده نگه داشتن نام بلندش همچنان به پيشبرد آرمان‌های او کمک خواهد کرد.

آيت‌الله منتظری به عنوان يک انقلابی پيشين اسلامی که احتمالا تا پايان، پاره‌ای باور‌های خود را نگهداشته بود نمی‌تواند برای ما نمونه باشد ولی موضعی که نخست در کشتار سال ۶۷/۸۸ و سپس در برابر سياست‌های رژيم گرفت و به ويژه پشتيبانی‌اش از جنبش سبز به او جايگاهی می‌دهد که می‌بايد برای همه رهبران مذهبی نمونه باشد. او در برابر حکومت و از آن دشوار‌تر، مردمی که هنوز در افسون خمينی بودند ايستاد و با پشتيبانی از جنبش سبز و چالش مستقيم خامنه‌ای بزرگ‌ترين ضربه را به ولايت فقيه زد. کسی که خود از گزارندگان نظريه ولايت فقيه بود با روی آوردن به مردم و رويگردانی از استبداد آخوندی و اعتراف به اشتباه خويش بيش از هر کس پايه‌های حکومت اسلامی را سست کرد.

زنان و مردانی از جنس آيت‌الله منتظری در اين چرخشگاه بزرگ تاريخی که همه چيز زير بازنگری است نشان می‌دهند که برای رستگاری ملت ما صفات افراد بيش از عقايد آنان اهميت دارد. ما به آدم‌های متفاوتی نياز داريم. آدم‌هائی که دلاوری ايستادگی بر اصول، چالش کردن دوستان و هواداران و خرد متعارف، شکستن قالب‌ها، جبران اشتباهات را داشته باشند، با انسانيتی که فرا‌تر از هر سود شخصی و بستگی سياسی برود. آيت‌الله چنان مردی بود، رهبر طراز اول يک انقلاب و رژيم غير انسانی بود که سرانجام توانست دست بالا‌تر را به ارزش‌های انسانی خود بدهد و سرمشقی برای همه ما بگذارد.