تولد یک رهبر، سعید قاسمی نژاد

رهبر یک جنبش عظیم سیاسی اجتماعی نمی تواند تنها با حامیانش سخن بگوید، در کنار سخن گفتن با حامیانش باید با جناح مقابل نیز سخن بگوید .سخن گفتنی که تنها در پشت پرده و از خلال کوشه ها و کنایه ها نباشد.سخنانی صریح و بدون پرده پوشی که طرف مقابل را نشانه برود.موسوی اینک چنین کرده است، اگرچه هنوز با ترس و لرز. بیانیه هفدهم موسوی به گمان من مرحله پایانی تولد یک رهبر بوده است.اینک رهبری متولد شده است، اینک مردی که در تمام این شش ماه در کنار ما ایستاده بود ، آماده است که از یک نماد مقاومت به یک رهبر تبدیل شود، آماده شده است تا علاوه بر همراهی با مردم در حرکات اعتراضی به نیابت از آنان خواسته های آنان را مدون کند و راه مذاکره بر سر آن خواسته ها را به گروه مقابل نشان دهد.

این اتفاق را باید به فال نیک گرفت.باید آن حرفهای سانتی مانتال درباره بی نیازی جنبش از رهبری را رها کرد، جنبش برای پیروزی نیازمند رهبر است، جنبشی غیردموکراتیک البته رهبری غیردموکرات می طلبد و جنبشی دموکراتیک رهبری دموکرات. جنبش سبز اما چنانکه خود مهندس موسوی گفته است مستحیل در رهبرانش نیست ، جنبشی است که از طریق شبکه های اجتماعی گسترده ای که شکل داده است سمت وسوی مسیر را به رهبران نیز می نمایاند،در ارتباطی دوسویه با رهبران است ،خود را با رهبران هماهنگ می کند رهبران نیز خود را با آن هماهنگ می کنند ، اما به هر حال این جنبش نیازمند ان است که با دیگران مذاکره کند ، این دیگران در وضعیت مصالحه می تواند دولت مستقر باید و در وضعیت انقلابی دولتهای خارجی و بخشهای متمرد ارتش باشند.موسوی یکباری خطاب به ما گفته بود که موسوی با شما مردم متولد شده است.آن تولد تولد نماد مقاومت بود،این تولد تولد یک رهبر است.ضمن دوری از از هر گونه کیش شخصیت که آفت این جنبش خواهد بود اینک باید بار دیگر گفت موسوی تولدت مبارک، چرا که اینک رهبری متولد شده است.

موسوی در این شش ماه نشان داده است که برعهد خود با مردم استوار ایستاده است. کسانی بیانیه هفدهم موسوی را سازش یا عقب نشینی خوانده اند.آیا موسوی عقب نشینی کرده است؟ مردی که در بیانیه ای اعلام می کند برای شهادت اماده است کدام نشانه از سازش ذلیلانه را بروز داده است؟ مردی که می گوید "بنده به صراحت و روشنی می گویم فرمان اعدام و قتل و زندانی کروبی و موسوی و امثال ما مشکل را حل نخواهد کرد ." چه نشانه ای از عقب نشینی را نشان داده است؟ تمامی کسانی که بیانیه را خوانده اند متفق القولند که تا پیش از رسیدن به مقطع پیشنهادات بیانیه هفدهم یکی از درخشان ترین و شجاعانه ترین بیانیه های موسوی است. نگارنده چون بسیاری دیگر معتقد بود که بند اول پیشنهاد موسوی و آن جایی از عدم نیاز به موافقت نامه و تضمین می گوید نقطه ضعفهای جدی این بیانه هستند. اینک پس از چند ساعتی تامل می توانم بگویم که در هر دومورد اشتباه کرده ام.

در سمت حکومت اینک تندروترین وسرکوبگرترین جناح حاکم مطلق است ، این جناح در این چند روزه توانسته همه را پشت سر خود متحد کند تا به خیال خود فتنه دموکراسیخواهی در مملکت را جمع کند موسوی با عکس العملی به موقع در جناح مقابل شکاف می اندازد. موسوی در باغ سبزی نشان می دهد بدون اینکه حاضر باشد چیزی را که آنها میخواهند بگوید ، طرح مطهری مبنی بر اعتراف به اشتباه را رد می کند ، می گوید که حاضر به امضای موافقت نامه ای نیست چرا که می داند از آن سو تضمینی در کار نخواهد بود وهر گونه موافقت نامه ای تنها او را گرفتار و بی اعتبار خواهد کرد ، رهبر را خطاب قرار می دهد و از او می خواهد دستش را از پشت دولت بردارد، پیشنهاد اول آنقدر اغواگر است تا جناحی که به زور اسلحه اینک پشت احمدی نژاد و رهبر متحد شده است را تحریک کند ، پیش از هر کس آن نیمه مرد نا تمام طعمه را می گیرد و به رهبری نامه می نویسد ، اما حاضر به به رسمیت شناخته شدن دولت نمی شود. اینک موسوی دو کار کرده است با متحمل شدن کمترین شکاف در جبهه خودی خود را از مرحله یک نماد مقاومت ، از مرحله یک فراخوان دهنده به حضور در خیابان به مرحله رهبری که قدرت مذاکره و چانه زنی دارد بر کشیده است و از سوی دیگر در مرحله ای که حکومت کوشیده همه اعوان و انصارش برای سرکوبی تمام عیار را پشت سر خود جمع کند شکاف در اردوی دشمن را دوباره فعال کرده است.

نگرانی همه ما در این چند روزه این بود که این مرحله را که بیش از هر چیز به دولت نظامی پس از 17 شهریور می ماند را چطور باید پشت سر گذاشت ، اینک موسوی با طرح زیرکانه اش به یاری جنبش آمده است ، تیغ سرکوب کندتر می شود و آتش اختلاف در آن سو بالا می گیرد، اینک ما بار دیگر ندا داده ایم که ما مردمانی اهل سازشیم، من اما تقریبا مطمئنم که در سوی مقابل آن کس که باید بپذیرد ،سخنان موسوی را نمی پذیرد. آقای خامنه ای چنانکه تا بدین جا نشان داده است حاضر به پذیرش این پیشنهادات نخواهد شد چرا که به درستی گمان می برد اولین عقب نشینی اش آخرین حرکت به اختیارش خواهد بود و از پی آن سقوطش حتمی خواهد بود.اینک ما بار دیگر ندا داده ایم ما مردمانی اهل سازشیم ، آنان اما به طعنه به ما می گویند که با ما نمی سازند ، ایرادی ندارد آنان با نمی سازند ما چیز دیگری می سازیم که زودتر از آنچه گمان برند به کارشان خواهد آمد.کمربندهایمان را سفت ببندیم روزهای دشواری در پیش است ، رمز پیروزی ما در آن است که انتقادهایمان را بی پرده پوشی انجام دهیم و در عین حال اتحادمان را افزونتر سازیم.انتقاد و اتحاد هم رمز پیروزی در مبارزه با این استبداد است ، هم رمز موفققیت در بر ساختن نظامی دموکراتیک ،اگر بعضی دلسوزان به بهانه رسیدن به دموکراسی ما را به عقب نشینی ، به سکوت و به کوتاه آمدن فرا می خوانند، بیایید ما آنان را به انتقاد ، اتحاد ، مبارزه وپیروزی فرابخوانیم.