یا سخن دانسته گو ای مرد عاقل یا خموش، مصطفی فقیهی، انتخاب

یکم. حادثه ­ها در این روزها بسی تأمل برانگیزند . اقداماتی بس مشکوک که گویی ، همه چیز دست به دست یکدیگر داده تا نه تنها نظام و رهبری، که اسلام عزیز و امام عصر ارواحنا فدا را مورد هتک و در مسیر تخریب قرار دهند و جالب این که هر دو اتفاق توسط نیروهای به ظاهر مذهبی، طراحی و اجرا شده و در بیشتر این معضلات سیاسی، رد پای برخی گروه ­های فکری و فرهنگی را ، هر روز آشکارتر و واضح تر می ­توان دید.

در نخستین اقدام که چندی قبل ، تیتر رسانه های مختلف شد اقدام خلاف عرف و شرع و منطق و در عین­ حال مشکوک انتشار فیلمی تحت عنوان "ظهور نزدیک است" بود که به قطع، مقبول هیچ خردمند شریعت ­پیشه­ ای نیست و حکایت از خامی و ساده اندیشی نویسندگان و ناشران آن می­ کند.

دوم اتفاق مهم، اظهارات اخیر اقای سعیدی امام جمعه ی قم در مورد رهبری معظم انقلاب و اظهارات برخی کسان دیگر بود که بهانه ای شد تا رسانه های مختلف خارجی، تا می توانند انقلاب و رهبری مورد هجمه قرار داده و حتی با روایاتی مشابه در تاریخ ادیان مختلف و نیز صدر اسلام را به زعم خود، "نمونه ای از کذب گویی های اهل دین" خوانده و به این بهانه، طعنه ها و تهمت ها بستند...

ایشان که امام جمعه ی قم و تولیت آستان مبارک حضرت معصومه نیز هستند، در مورد رهبر معظم انقلاب، مطالبی را آورده­ اند که گمان نمی­رود، هر دینمداری، آن را چیزی بیش از اظهار نظری شخصی تلقی کنند.

لحنی که ایشان در دفاع به کار گرفته­ اند لحنی است که بیشتر واکنش­های افراطی را مجال بروز میدهد و فاصله ی تفاهم بر سر این موضوع را می افزاید و درست عکس نتیجه ­ای را که وی (احتمالاً) در پی آن بوده به بار می­ آورد.

دفاع بد ایشان، جز آنکه بهانه ای شد تا تئوری ولایت فقیه و شخص رهبری و روایات مشابه صدر اسلام در این مورد، کوبیده شود ، سبب شد تا با حمایت رسانه های خارجی، دفاع­های مستند و محکم هم دچار تزلزل و مشکل شود.

اما مهمترین مسئله در این باب، شان رهبری است که ایجاب می کند برخی ، ششدانگ حواسشان را جمع کنند و بدانند رهبری در قامتی نیست که نیازی به این دست "حمایت های از اندیشه تهی" داشته باشند. علم و دانش و مرجعیت ایشان برکسی پوشیده نیست که حال برخی بخواهند برای اغراض دو روزه ی دنیا چنین غلوآمیز از ایشان بهره بگیرند.

دوم: با وجودی که عوامل فیلم "ظهور نزدیک است" بنا به اظهارات آقای دادستان تهران، بازداشت شده و پیگیری جدی قضایی در مورد انان ادامه دارد و گوآنکه به درستی، گوینده ی مطالب در مورد رهبری، احضار شد و به شدت مورد اعتراض واقع شد، اما آنچه شد ، خراشی بود بر صورت دینی جامعه ، اما سئوال اینجاست که به واقع هدف چیست؟

نگارنده ، البته معتقد است این چنگ­ها که صورت حساسیت های دینی جامعه را می­خراشند، نه تنها به هیچ هدفی دست پیدا نمی­ کنند که بسیاری از دستاوردهای اجتماعی سه دهه انقلاب را در محاق می­اندازند.

این نخستین باری نیست که ناپختة دنیاطلبان سست اندیشه ای ، دلبستگی­ های دینی و ایمانی مردم را آماج می­گیرند و بی­گمان سرنوشت آن، پشاپیش بر پیشانی­شان نوشته شده است.

ساحت مقدس حضرت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) که کانون امیدها، انتظارها، اشتیاق­ها و همه سرمایه ی شیعیان است و شیعیان، خستگی تاریخی خود را از گریزها و شکنجه ­ها و ستم­ های حاکمان جور به خیال دیدن روی او و برپایی دولت کریمة او، تحمل کرده ­اند و قرن هاست، صورت بر زمین می سایند تا صدای "سم ضربه اسب او" را که استوار می­کوبد و می­ آید تا وعده­های شیرین الهی را تحقق بخشد، بشنوند.

این ساحت قدسی اگر مورد درازدستی های بیگانه یا نادانی مشکوک قرار گیرد، دل دردمند شیعه تاب نمی­آورد و نسبت به این گناه و سستی کلام با سلاح عقل پای به میدان می نهد.

در محکومیت و مردودیت همه­ جانبة این رفتار های نسنجیده، هیچ سخنی نیست. همچنین در این که مسئولان باید با هوشمندی و درایت، با این امر مقابله کنند و ریشه ­های ظهور آن را بکاوند و زمینه های پیدایش دوباره آن را بیابند و از میان ببرند، هم جای گفت­ وگو نیست و باز تردیدی نیست که مرز شکنی­ هایی از این دست، جای در حوزه تدبیر و سیاستگذاری فرهنگی دارد و تا این درخت بی­ میوه و مسموم نخشکد، این ناپختگی و حریم نشناسی ادامه خواهد داشت.

سوم: سخنی که هست، درباره بهره ­هایی است که صاحبان دعوی سیاسی و جناحی ـ از خدا خواسته ـ می­کشند تااز این نمد، کلاهی به سود نیت­های گروهی خود ببافند.

بن­ بستی که برخی گروه های سیاسی در آن قرار گرفته­ اند، مانع از آن شده که بتوانند در چارچوبی قانونی و با روش­های مدنی با یکدیگر گفت و گو کنند.

ازاین­رو به نظر می­ آید که این گروه ها بنا دارند، از این پس رویه سخت و خشن خود را نشان یکدیگر بدهند و در این راه، حتی از ویران شدن پل­ های امنیت و قانون و شکست حدود شرع و امور قدسی، نیز باکی ندارند.

گویا جناح­ها در این بن­ بست سیاسی، به این نتیجه رسیده ­اند که بهترین راه برون شد، تحویل و تقلیل «مسئله سیاسی» به «مسئله دینی» و عکس آن است.

حقیقت آن است که اختلاف چندانی میان قرائت گروه ها از دین وجود ندارد و اگر هست، در عوارض فروع است، نه در اصول و ذاتیات.

اما، دامان چالش سیاسی را گرفتن و آن را کشان­کشان به گسترة دینی و فرهنگی آوردن، بحرانی ژرف و صعب ­العبور را آبستن خواهد بود که هیچ­یک از جناح­های سیاسی را یارای خروج از آن و مهار آن نیست.

آفت عمده فضای سیاسی کنونی کشور، همین آمیختگی عامدانه است که به سود هیچ­کس نیست. اگر اتفاق­ های تلخی از این دست رخ می ­دهد، باید با قاطعیت هر چه تمام با آن برخورد کرد، اما این برخورد باید خارج از منطقة منازعات سیاسی و جناحی صورت پذیرد و اجماعی عمومی در مقابله با این امور شکل بگیرد و حوزة دین و دیانت، دستمایة هوس­های حقیر سیاست ـ آن هم در این شکل و شمایل ـ نشود.

چهارم: و سخن آخر و هشداری جدی و دلسوزانه به مسئولان اینکه ؛ چندی است در جامعه، گونه­ های متفاوتی از خرافه­ گرایی دینی دیده می­ شود. بهره گیری از امور قدسی در هاله ­هایی از یاوه­ ها و ترهاتی که مخالفت آشکار با ظواهر دین، نصوص شریعت و نیز عقل سلیم دارد و تنها دل پاره ­ای ساده اندیش ساده دل را می­رباید.

ادامه این روند برای دین و دینداران و حوزة فکر دینی بسی زیانبار است، سخنان مالایعنی که جامة دین می­پوشند به همان اندازه خطرناکند که بی دینی.

این مسئولیت واقعی روشن اندیشان و متفکران و عالمان دینی است که با گسترش فرهنگ اصیل دینی و رواج دادن اندیشة انتقادی، طلسم این گونه جزم گرایی­ ها را بشکنند و سحر متحجران را باطل کنند.

این واقعیت را باید جدی گرفت و از حضور آن در سطح و لایه ­های گوناگون جامعه بی ­اعتنا نگذشت. باید دید اقداماتی از چه دست و افکاری از چه مقوله به این گمانه­ های باطل دامن زده است، در این راه برنامه ­ریزی چند جانبه ­ای برای جلوگیری از اندیشه و عمل این گونه افراد و محافل ضرورتی انکار ناپذیر است.

* مصطفی فقیهی
مدیرمسئول و سردبیر خبرگزاری انتخاب