زندانيان سياسی کوردستان، ما را ببخشيد، شلێر باپيری

ببخشيد اگر صدايمان قادر به آزاد سازيتان نيست، شکنجه‌های دژخيمان اسلامی را نميتواند کاهش دهد و رفتار ضد انسانی در زندان‌های ايران را تا حدودی برايتان بکاهد. ببخشيد ما را اگر قدرت صدايمان، قادر به پاره نمودن زنجيرهای زندان و طناب‌های دار نيست، اگر قادر نيست که غضب دشمن را فرو نشاند و دردندگی‌های اين دستگاه را به سان واقعيش نشان داده و انعکاس دهد.

نابجا نيست که به جای همه آنها که شما را فراموش کرده و از ياد برد اند، عذر خواهی‌ کنم . همه آنها که از سر جاه طلبی بر اين تصورند که برايشان ياد کردن از شما، سنگين و بی‌ مسمّا خواهد بود. ببخشيد اگر اعتصاب غذا شما همزمان می‌سازد اعتصاب تان را از کار و فعاليت.

بله عذرخواهی به معنای واقعی کلمه، زيرا اين "روزها"، برای کسانی‌ که دل‌ در گرو زندگی و انسانيت دارند، به سختی در حل سپری شدن است.

کسانی‌ که در اعتصاب غذا به سر ميبرند فريادرسی نه تنها ندارند، بلکه کسی‌ صدايشان را هم انعکاس نميدهد، همه آن فرزندان کرد، که به اتهام کرد بودنشان، سر از زندانها و سياه چالهای رژيم اسلامی در می‌‌آورند و قربانی آزادی و حق بقأ ميگردند.

شما اعتصاب می‌کنيد، ما بدان مفتخريم. شکنجه هايی را که شما متحمل ميشويد، نشان از وحشيگری رژيمی است که به هيچ يک از معيار‌های جهانی‌ حقوق بشر پايبند نيست. شما سمبل افشای جنايت رژيمی هستيد که که تلاش دارد، چهره‌ کريه خود را پنهان ساخته و آنرا بزک کند.

آری شما به اثبات رسانديد که که ملت کرد هم صاحب زندانيان سياسی و مدنی است که اعتقادی به مبارزه مسلحانه ندارند.

از شما عذرخواهی می‌کنم نه به جای آنها که شما را انکار ميکنند، بلکه بيشتر به جای کسانی‌ که قادر به پشتيبانی‌ از شما هستند اما کما فی‌ سابق در سکوت اند ، آری به جای آنها که تلاش‌هايشان را از تهران و اصفهان آغاز ميکنند و به شما که می‌رسد نامی‌ باقی‌ نيست، آری به جای آنها که اطلأعيه‌های مرگ شما را پيشاپيش آماده کرده اند، و در انتظار مرگ شما نشسته تا پس از مرگ تان از شما قهرمان بسازند، کسانی‌ که امروز سکوت در قبل شما اختيار کرده و تعلق خاطری به نسبت تان احساس نميکنند.

کجايند سازمان‌های مدافع حقوق بشر که در مناسبتها از وجود بيست سازمان سخن ميرود اما کنون نشانی‌ از آنها نيست؟ آنها که حقوق بشر را برای کردها متفاوت مينگرند، آنها که بر اين اعتقاد هستند که کردها تا پس از قربانی شدن ، شايسته مهم انگاشته شدن نيستند، آنها که از همگان سخن ميرانند اما از کرد‌های زندانی حرفی‌ برای گفتن ندارند. همه اينها مرا وا ميدارد که از شما عذرخواهی کنم.

اگر شما از پشت ديوار‌های سياه زندان قادر به سر دادن صدای ماندگاری و پافشاری بر آرمان‌هايتان نيستيد، رسالت ماست که همصدا از ضرورت ماندگاری شما بگوئيم. ضروری است که صدا‌ها را يکی‌ کنيم تا صدای شما برای همگان زنده بماند. هم از اين رو همراه هر عذرخواهی، وعده همياری برای آزاديتان ميدهم و اجازه نخواهيم داد به سان تا کنونی‌، "سکوت" فرصت يک جنايت ديگر را برای رژيم خلق کند.