علی لاريجانی: رهبری گفته است‌ مجلس حق سوال و استيضاح را دارد، خانه ملت

روايت رئيس مجلس شورای اسلامی از ديدار خصوصی نمايندگان با رهبر معظم انقلاب از آنچه در برخی رسانه ها منتشر شد،‌ متفاوت است؛ لاريجانی رسانه ای کردن توصيه های خصوصی رهبری به نمايندگان را خلاف تدبير می خواهد و می گويد:اگر قانونی برای دولت مبهم است از مجلس تفسير بخواهد.

"علی لاريجانی" در راه بازگشت از جمهوری آذربايجان درگفت وگو با خبرنگار خانه ملت(www.icana.ir) به ابراز نظرات خود درباره برخی مسائل در رابطه دولت و مجلس پرداخته که متن اين گفت وگو به اين شرح است.

قبحی در مدارا با دولت نمی بينم

مجلس هشتم در سال آخر فعاليت خود قرار دارد؛ برخی معتقدند مجلس در سه سال اول فعاليت خود رويکرد تساهل و تسامح با دولت را داشته و در اين سال آخر که انتخابات مجلس نهم هم قرار است در همين سال برگزار شود، رويکردی سخت تر نسبت به دولت گرفته است. آيا اين رويکرد دوگانه مجلس را در برخورد با دولت نشان می دهد؟

نه؛ ما اولا قبحی در مدارا با دولت نمی بينيم و ثانيا اين تحليل را قبول نداريم. در سه سال اول فعاليت مجلس هم نظارت بر عملکرد دولت وجود داشت؛ البته مصالحی هم وجود داشت که مجلس هر دوی اين ها را در کنار هم می ديد. منتهی گاهی اثر رسانه ای برجسته می شود؛ مثلا در اين چند ماه به خاطر ادغام ها و اختلاف نظر بين دولت و مجلس در بحث ادغام ها که منجر به نظرخواهی از شورای نگهبان هم شد کمی دز مساله اختلاف بالا رفت وگرنه رفتار سه ساله اول مجلس با دولت با رفتار سال اخير مجلس با قوه اجرايی فرقی نمی کند.

اگر قانونی برای دولت مبهم است از مجلس تفسير بخواهد

در رابطه با موضوع ادغام ها که به آن اشاره کرديد دولت استدلال های خود را داشت. آيا فکر نمی کنيد که اگر مجلس متن ۵۳ را کمی شفاف تر می نوشت اين همه حاشيه درباره نحوه اجرای اين قانون شکل نمی گرفت؟

ما قبلا هم اعلام کرده ايم که تفسير قوانين عادی و تفسير مصوبات مجلس با مجلس است. هر مساله ای راهی دارد؛ اگر قانون برای دولت مبهم بود دولت بايد از مجلس تفسير می خواست هدف ما اين بود که به دولت در کاهش وزارتخانه ها کمک کنيم، لذا گفتيم دولت خودش پيشنهاد بدهد چه وزارتخانه هايی را ادغام می کند اما در اين زمينه دولت تفسيرهای خودش را از قانون داشت که با نظر شورای نگهبان حل شد.


روش مجلس در بررسی تخلفات دولت دوگانه نيست

بحثی در رابطه با نحوه برخورد مجلس با تخلفات دولت مطرح است که از سوی برخی در بيرون از مجلس تعبير به رويکرد دوگانه می شود. مثلا در موضوع سرپرستی وزارت نفت می بينم در مجلس برای اين تخلف رای گيری می شود و طبق آيين نامه يک کارت زرد برای دولت نوشته می شود اما درباره تاسيس وزارت ورزش و جوانان مجلس فقط به قرائت گزارشی از سوی کميسيون اصل ۹۰ اکتفا می کند و رای گيريی صورت نمی گيرد تا مبادا دولت در آستانه کارت زرد دوم و سوم قرار بگيرد آيا اين نوعی تساهل با دولت نيست؟

دوگانه نيست. ۲ شيوه نظارتی است. يعنی طبق آيين نامه کميسيون ها می توانند به استناد ماده ۳۳ از تخلفات گزارش بدهند و می توانند در برخورد با تخلفات مطابق ماده ۲۳۳ عمل کنند. اين دو سنخ از نظارت مجلس بر تخلفات دولت است؛ شايد مجلس روش های مختلفی از نظارت را در نظر بگيرد. مثلا سوال يک روش نظارت است. يک روش استيضاح است. و روش های مختلف ديگر وجود دارد. بنابراين اين به معنای رويکرد دوگانه مجلس در برخورد با تخلفات دولت نيست. در بحث تاسيس وزارت ورزش و جوانان نظر کميسيون اين بود که اين موضوع را در چارچوب ماده ۳۳ پيگيری کند و فقط اعلام شود تخلف صورت گرفته است؛ زمانی هم نظر را بر اين می دهد که اعلام کند هم اشکال وجود داشته و هم بايد پيگيری شود.

اخيرا در جلسه رای اعتماد به وزير ورزش و جوانان مسائلی پيش آمد که ظاهرا مقام معظم رهبری در پی آن مسائل توصيه هايی را به هيات رئيسه و برخی نمايندگان داشتند. قرار بود اين توصيه ها رسانه ای نشود اما جريانی به هر نحوی قصد رسانه ای کردن فرمايشات رهبری را داشتند. حتی ديديم که نطقی در اين باره از تريبون مجلس قرائت شد. فکر می کنيد هدف آن جريان از رسانه ای کردن فرمايشات رهبری چه بود؟

من نمی خواهم درباره انگيزه اين جريان قضاوت کنم. حتی آن روز هم که آن نطق از تريبون مجلس قرائت شد من در مجلس نبودم آن عزيزی که اين مطالب را گفت حتما از نظر رهبری تخلف کرده است. چون رهبر معظم انقلاب در همان جلسه فرمودند من نمی خواستم علنی صحبت کنم، من هم در جلسه ای غير علنی به نمايندگان گفته بودم که نظر مقام معظم رهبری اين است که صحبت ها علنی نشود؛ ضمن اينکه تلقی برخی نمايندگان از آن جلسه اشتباه است اصل مطلب رهبری اين بود که دو دو کردن ممکن است باعث اين سو تفسير شود و توهين به رئيس جمهور تلقی شود.


رهبری فرموده‌اند‌ مجلس حق سوال و استيضاح را دارد

آيا ايشان از شخص خاصی نام بردند؟

هم رئيس جمهور و هم ديگران، حتی خود همکاران هم نبايد ببين صحبت های هم دو دو کنند. حالا که بخشی از صحبت های رهبری رسانه ای شده است من اين ها را برای شفاف تر شدن موضوع می گويم. ايشان تاکيد داشتند که نبايد اين گونه برخوردها در مجلس صورت بگيرد و فرمايششان اين بود که من جلوی اين را بگيرم؛ اصلا بحثشان هم انتقاد از هيات رئيسه مجلس نبود. فرمودند انتظار من اين است که هيات رئيسه جلوی اين قضيه را بگيرد. من هم عرض کردم که حتما نمايندگان به اين توصيه ها عمل خواهند کرد کما اينکه عمل کردند . ضمن اينکه ايشان در همان جلسه هم فرمودند که من معتقدم مجلس حق دارد سوال کند، حق دارد اسيتضاح کند و ايشان دفاع جدی از جايگاه مجلس داشتند و فقط فرمودند اين اشکال را رفع کنيد. اين يک توصيه ناصحانه و خيرخواهانه بود. من فکر می کنم بعضی از دوستان در برداشت هايشان اشتباه می کنند و آن اقدامی که خواهر ما انجام داد و در نطقی از تريبون مجلس سخنان رهبری را بيان کرد؛ خلاف نظر رهبری بود.



انتشار اين صحبت ها در شرايطی صورت می گرفت که بحث سوال از رئيس جمهور در مجلس مطرح بود. برخی می گويند انتشار گزينش شده سخنان رهبری در جلسه خصوصی که نمايندگان با ايشان داشتند واکنشی به طرح سوال از رئيس جمهور بود که ۵ تير تقديم هيات رئيسه شد تفسير شما چيست؟

من دليل نمی بينم که الان نيت خوانی کنم که ديگران با چه قصدی اين کار را کردند. به هر قصدی که بوده باشد اين عمل خلاف نظر رهبری است فرمايشات ايشان برای مجلس بود و انتشار صحبت هايشان خلاف تدبير بود.



هيئت رئيسه نمی‌تواند جلوی سوال را بگيرد

آيا درباره طرح سوال از رئيس جمهور نظر هيات رئيسه بر اين است که اين سوال در شرايط فعلی مطرح نشود؟

من قبلا هم عرض کرده ام سوال حق نمايندگان است و هيات رئيسه نمی تواند اين حق را از نمايندگان سلب کند نمايندگان طبق قانون اساسی حق سوال و استيضاح دارند و تاوقتی که خودشان راضی نشوند هيات رئيسه نمی تواند کاری بکند؛ بنابراين در اينجا هيات رئيسه نمی تواند جلوی سوال را بگيرد مگر اينکه تصميم خود سوال کنندگان عوض شود. برادرانی که سوال می کنند چه از رئيس جمهور و چه از وزيران وقتی طرح را به هيات رئيسه بدهند بايد مسير قانونی اش را طی کند اما اگر خودشان مصلحت ببينند و فکر می کنند طرح سوال الان به مصلحت نيست مثل وقت هايی که با وزيران می کنند بازهم حق دارند انصراف دهند.