در پاسخ به يک افتــرا، اطلاعيه دبيران پيشين کنفدراسيون جهانی دانشجويان و محصلين ايرانی

اخيراً آقای محمد برقعی، يکی از فعالان سياسی-مذهبی در واشنگتن دی سی (ايالات متحده ی آمريکا)، طی مقاله ای منتشره در پاره ای از رسانه های اينترنتی[۱] تحت عنوان «توده ای های جديد» در باره ی عناصر اپوزيسيون کنونی و رابطه ی آنان با دول غربی اظهار نظر کرده است و از جمله گفته است که: « کنفدراسيون [جهانی] دانشجويان و محصلين ايرانی، CISNU] با آن همه فعاليت وسيعش به ندرت از کشوری کمک گرفت.» ما امضاکنندگان زير، دبيران پيشين کنفدراسيون جهانی، اظهار نظر اين فعال سياسی مقيم ايالات متحده ی آمريکا را تهمتی ناروا و افترايی بزرگ عليه تاريخ مبارزات دموکراتيک کنفدراسيون جهانی ونيز توهين عظيمی به هزاران دانشجوی عضو کنفدراسيون دانسته، آن را سخت تقبيح می کنيم.

به شهادت اسناد منتشره و کتب تحقيقی در باره ی کنفدراسيون جهانی، اسناد و مدارک موجود عليه کنفدراسيون جهانی در بايگانی های دول غربی، و نيز خاطره ی جمعی کسانی که آن دوره را به ياد دارند، کنفدراسيون جهانی تنها سازمان براستی دموکراتيک تاريخ معاصر ايران برای مبارزات وسيع خود عليه استبداد پهلوی به منظور دفاع از زندانيان سياسی، محکومان به اعدام، عليه دادگاه های فرمايشی، و بخاطر استقرار آزادی و دموکراسی در کشور از هر جهت تنها به توان اعضای خود و نيز نيروهای مدنی کشورهای محل اقامت اعضا تکيه می کرد و هيچگاه – تکرار می کنيم هيچگاه – از هيچ دولتی، چه غربی و جز آن، کمکی نگرفت. به وارونه، کشورهای غربی محل اقامت اعضای کنفدراسيون که از حاميان استبداد پهلوی بودند از همه ی امکانات قانونی و فراقانونی سود می جستند تا فعاليت های کنفدراسيون جهانی برای استقرار حقوق بشر در ايران را، اگرنه کاملاً تعطيل، که دستکم محدود سازند. برخلاف امروز، تمام رسانه های دولتی و ارتجاعی از پخش اخبار کوشش های کنفدراسيون برای استقرار حقوق بشر در ميهن ما جلومی گرفتند، تا مبادا به مناسبات اقتصادی شان در ايران لطمه ای وارد آيد، حتی پس از نزديک به دوهفته اعتصاب غذای دانشجويان عليه اعدام های جمعی فعالان سياسی که در بيدادگاه های رژيم پيشن محکوم شده بودند. تنها موردی که کنفدراسيون جهانی، به دنبال فداکاری های بسيار – اعتصاب غذا، تظاهرات، و تماس با مطبوعات، احزاب و گروه ها و نيز وکلای مترقی، موفق شد از مقامی رسمی در دنيا کمک بگيرد مورد دبيرکل سازمان ملل متحد آقای اوتانت در سال ۱۹۶۵بود. فشارهای وارده به آقای اوتانت تحت هدايت هيئت دبيران وقت آقای اوتانت را واداشت تا از شاه بخواهد که احکام فرمايشی اعدامِ دادگاه های نظامی را متوقف سازد. اين موفقيت بزرگ – که تاريخ سازمان ملل متحد و نيز جنبش جهانی دانشجويی پيشينه ای نداشت – برای کنفدراسيون جهانی سرآغازی بود در جهت گسترش کوشش های بعدی خود به منظور دفاع از محبوسان و محکومان به اعدام در زندان بزرگ ايران.
با توجه به اين تاريخچه، ما دستجمعی اين افترای برزگ عليه کنفدراسيون جهانی را تهمتی نابخشودنی عليه نسل های مختلف عضو در کنفدراسيون جهانی می دانيم و از همه ی ايرانيان شريف می خواهيم آن را محکوم کنند.

دبيران پيشين کنفدراسيون جهانی محصلين و دانشجويان ايران (اتحاديه ی ملی)، شانزدهم آذر۱۳۹۰
منصور بيات زاده، محمود راسخ، محمود رفيع، مجيد زربخش، خسرو شاکری، داوود غلام آزاد، فريدون منتغمی، سعيد ميرهادی، پرويز نعمان، بهمن نيرومند.

[۱] از جمله منتشره در :
http://www.newsecularism.com/2011/12/02.Friday/120211.Mohammad-Borghei-New-Tudeies.htm
http://www.rahesabz.net/story/45474/https://azadegi.com/link/2011/11/27/132589/%D8%AA%D9%88%D8%AF%D9%87+%D8%A7%DB%8C+%D9%87%D8%A7%DB%8C+%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF+%D8%A8%D8%B1%D9%82%D8%B9%DB%8Chttp://www.symourgh.com/rss/items/%D8%AA%D9%88%D8%AF%D9%87+%D8%A7%DB%8C+%D9%87%D8%A7%DB%8C+%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF