گر رای دهی يا نه، نوزادِ مرا "مجلس"
نامند هم آنان که، صدرند در اين دوران

آنان که چو طرّاران آرای تو دزدیدند
بی هیچ ابایی از هرغارت و هر بهتان

بازيچه يشان مردم، هم مسلکشان کژدُم
آنان که همی ترسند از گور نکونا مان

چون رهروِضحاک اند، از خويش فقط لاف اند!
وزخون کسان نوشند: آبشخورشان زندان

بيهوده ميا سويم، دانند همه عالم
من بی گـنه ام، واعظ، آلوده مرا دامان

در خانه ی خود بنشين تا شب که فرود آمد
آکنده شود بانگت، در کوچه و در ميدان

باهمت سر سبزت، آزاد از اين ظلمت
بندد بُــنه اش آخر،هر وارث اين دکان