بی‌خبری مطلق از ميرحسين موسوی و زهرا رهنورد

پس از ملاقات چند ساعته نوروزی و نيز دو تماس محدود تلفنی، هم اکنون بيش از دو هفته است که نه تنها امکان تماس تلفنی از ايشان سلب شده است بلکه کسب خبر از آنها نيز به طور عجيبی ناممکن شده است.

به گزارش کلمه، پس از ملاقات چند ساعته نوروزی و نيز دو تماس محدود تلفنی، هم اکنون بيش از دو هفته است که خانواده به طور مطلق، هيچ خبری از آنها ندارند و در اين مدت، نه تنها امکان تماس تلفنی و احوالپرسی ساده هم از ايشان سلب شده است بلکه امکان کسب خبر از آنها نيز به طور عجيبی سلب شده است.

آنها اخيرا در صحبتی تلفنی با مادر سالخورده خانم رهنورد، به وی گفته اند که به ايشان اجازه تماس تلفنی با فرزندان را نخواهند داد.

در حالی که ميرحسين و رهنورد در ديدار کوتاه نوروزی خود بر سلامتشان تاکيد کرده اند، خبرپراکنی های غيرمسئولانه درباره سلامت جسمی ميرحسين که منشأ آنها به نهادهای امنيتی می رسد، بر نگرانی خانواده افزوده است. با توجه به حصر کامل اين دو همراه جنبش سبز، تنها منبع مسئول درباره وضعيت ميرحسين و رهنورد، نهادهای امنيتی هستند که آنها نيز تاکنون از قبول مسئوليت در اين زمينه طفره رفته اند.

بر اساس قوانين داخلی ايران و قواعد بين المللی، و همچنين طبق ضوابط عرفی و اخلاقی، حتی مجرمان نيز بايد از حق تماس تلفنی منظم و ملاقات برخوردار باشند. اما حاکميت در حالی که موسوی و کروبی هيچ جرمی جز تعهد و مسئوليت پذيری نسبت به مسائل کشور ندارند، همچنان حاضر نيست مسئوليت بازداشت غيرقانونی آنها را بپذيرد. در عين حال، محروميت مضاعف و بی‌سابقه ی آنها از حقوق ابتدايی نيز تبديل به ابزاری برای آزار روانی خانواده ميرحسين و رهنورد و نيز بالعکس برای خود آنها شده است.

بر اساس اين گزارش، محل قرارگيری خانه‌‌ ای که اين دو در آن زندانی اند، در فضای کاملا محافظت شده ی خيابان پاستور و در بن بست باريک اختر، اکنون با انواع درهای بلند و قطور و موانع امنيتی از چشم عابران پنهان تر از قبل شده است. اين خانه در همسايگی يکی از پايگاههای حفاظت اطلاعات سپاه و چند نهاد امنيتی ديگر قرار دارد و ايزوله بودن شديد آنها در حالت عادی نيز خود به تنهايی موجب نگرانی است.

همچنين در طول چهارده ماهی که از بازداشت خانگی ميرحسين و رهنورد می گذرد، ماههای طولانی ای که هيچ خبر و حتی صدا يا نوری از آن ساختمان ها به بيرون نمی رسيد و خانواده در دوره های زمانی طولانی در بی خبری از آن دو قرار می گرفتند، همواره از عوامل تشديد کننده نگرانی ها بوده است.

بر اساس اين گزارش، بی خبری اخير که باعث نگرانی خانواده و نزديکان ميرحسين شده بود، سبب شد که در روزهای گذشته برخی اقوام مهندس موسوی و خانم رهنورد به منزل کوچه اختر مراجعه کنند اما آنها بار ديگر با پاسخ تکراری و غير مسئولانه ی زندانبانان مواجه شدند که می گفتند: کسی اينجا زندگی نمی کند. آنها می گفتند به همان جايی که شايعه شده موسوی آنجاست مراجعه کنيد؛ اينجا خانه موسوی نيست!

اين چندمين بار است که چنين سخن غير مسئولانه ای از سوی ماموران مستقر در منزل ميرحسين موسوی بيان می شود، اين در حالی است که آنها بدون هرگونه توجيه شرعی و قانونی به اشغال خانه موسوی پرداخته اند و در عين حال با رفتارشان بر نگرانی های خانواده و نزديکان افزوده اند. حال آنکه حق طبيعی فرزندان و اقوام است که بدانند عزيزان زندانی شان در چه وضعی قرار دارند. پايان يافتن دغدغه های به حق خانواده و فرزندان طبيعتا تنها در ديداری رو به رو و بدون حضور مستمر ماموران امنيتی ممکن می شود تا در آن از چند و چون واقعيات جاری با خبر شوند؛ مساله ای که تاکنون امکان آن فراهم نشده است.