نلسون ماندلا و امامِ شما، چند کلمه با آقای محمد خاتمی، مرتضی نگاهی

امامِ شما کی می‌گفتند که ما و مردم ما انسان هستيم و زندگی انسانی می‌خواهيم؟ مگر امام شما در بازگشت به ايران دستور قتل صدها نفر را درجا صادر نکردند؟ حتی حکم قتل کسانی که روزی روزگاری ياری‌ها به ايشان رسانده بودند و حتی از مرگ نجات‌شان داده بودند... و آن تابستان شوم ۱۳۶۷ که حدود چهار هزار نفر قتل عام شدند. در عرض چند ماه. با حکم صريح امام شما! آقای رئيس جمهور يادتان که هست؟

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

ويژه خبرنامه گويا

آقای رئيس جمهور، شما در گفت و گوئی که با نشريه "نسيم بيداری" (روزبه علمداری) داشتيد نلسون ماندلای بزرگ را به درستی با گاندی مقايسه کرديد و به زيبائی و درستی فرموديد که:
نتيجه اينکه انقلابی‌گری مستلزم مهربانی با مردم و حتی تحمل بزرگوارانه دشمنان (چه رسد به مخالفان) به هنگام اقتدار و استقرار وضع نيز هست. به ‌هر حال ماندلا انسانی است مؤمن به اهداف والای خود که برجسته‌ترين آن، رفع ظلم و حاکميت مردم بر سرنوشت خودشان است. به نظر من، ماندلا عاشق آزادی و مردم و فارغ از هرگونه کينه و نفرت است.

اما اندک اندک مثل هميشه به دوران خوش و بی همتای صدر اسلام پرداختيد که مدينته النبی جاودانه شما است، که هيچ دخلی نداشت ( به قول ما ترکان هئچ دخلی يوخدور!). پس از تجليل از پيامبر اسلام و نوعی مقايسه مع الفارق ماندلا و پيامبر اسلام، ناگهان مانند ديگر هم‌لباسان خود به صحرای کربلا زديد و ماندلا را اين بار با قياسی مع‌الفارق‌تر با آيت‌الله خمينی مقايسه کرديد و فرموديد:
در کشور ما چه بسا انسان‌های بزرگی که زندانی شدند و نيز کسانی که به شهادت رسيدند. امام ما پانزده سال در تبعيد به سر برد. جز اين بود که می‌گفتند ما و مردم ما انسان هستيم و زندگی انسانی می‌خواهيم؟ جز اين بود که شما و اين خيل عظيم زندانی و مورد فشار و سرکوب می‌گفتيد که هر کس انسان است با هر رنگ و نژاد و گرايش حق دارد سرنوشت خود را تعيين کند.

امامِ شما کی می‌گفتند که ما و مردم ما انسان هستيم و زندگی انسانی می‌خواهيم؟ مگر امام شما در بازگشت به ايران دستور قتل صدها نفر را درجا صادر نکردند؟ حتی حکم قتل کسانی که روزی روزگاری ياری‌ها به ايشان رسانده بودند و حتی از مرگ نجات‌شان داده بودند. حکم قتل تيمسار پاکروان را چه کسی صادر کرد؟ مگر همو نبود که آيت‌الله خمينی را از مرگ نجات داد؟ آيا از مصائبی که بر سر آيت‌الله سيد کاظم شريعتمداری، آن انسان مظلوم و مصيبت ديده، که حکم مرجعيت تقليد را برای امام شما گرفت خبر داريد؟ يقين که يادتان هست. آنگاه پشته‌های کشتگان که هر روز، روزنامه‌ها عکس و تفضيلات‌شان را با افتخار چاپ می‌کردند. تصاوير کشته‌شدگانی که با تن و اندامی برهنه و تير خورده و له و لورده شده انسان را تکان می‌داد. و آن تابستان شوم ۱۳۶۷ که حدود چهار هزار نفر قتل عام شدند. در عرض چند ماه. با حکم صريح امام شما! آقای رئيس جمهور يادتان که هست؟

وانگهی، آن پانزده سال تبعيد که واقعا تبعيد نبود. حکن تبعيد يا نفی بلد برای کسانی صادر می‌شود که زادگاه‌شان را دوست دارند. جا به جا شدن از قم به نجف، از يک مرکز شيعه به يک مرکز شيعه بزرگ‌تر که تبعيد محسوب نمی‌شود. امام شما که اندک عشقی به وطن و زادگاهش نداشت. لابد آن کلمه مشهور "هيچی" خاطرتان هست که حضرت اما به هنگام بازگشت به وطن صادر کرد. سايت اسلامی رشد در اين باب چنين نوشته:
امام خمينی درسال ۱۳۴۴ به همراه فرزندش آيت‌الله سيدمصطفی‌خمينی از ترکيه به عراق رفت، ‌اين امر مردم و مقلدين امام را شادمان ساخت. زيرا امکان برقراری ارتباط با ايشان بسيار بيشتر شده بود. اعلاميه‌ها، ‌نوارهای سخنرانی و فتواهای ايشان ازطريق زائران ايرانی وعلاقه‌مندان به ايران آورده می‌شد و از همين راه خمس و زکات و وجوهات شرعی مقلدان به دست ايشان می‌رسيد.

رشد: http://roshd.ir/Default.aspx?tabid=594&SSOReturnPage=Check&Rand=0

در همين زمينه:
[خاطرات خاتمی از نلسون ماندلا، گفت‌و‌گوی روزبه علمداری با محمد خاتمی، ماهنامه نسيم بيداری]