خمینی کوچک و ایران بزرگ، فرزان فرامرزی

نوشتن از شخصیت های تاثیرگذار، شخصیت های تاریخ ساز، سیاسیون و یا هنرمندانی که بنوعی سرنوشت یک ملت را تغییر داده اند، سخت است. ایران کشوری بزرگ با پیشینه ی تاریخی بسیار زیادی است و قدر مسلم شخصیت های تاریخ ساز بسیاری داشته است. چه این شخصیت ها از دل فرهنگ همین سرزمین بیرون آمده باشند و چه به فرهنگ این سرزمین تزریق شده باشند.

یکی از این شخصیت ها که به سالمرگش هم نزدیک هستیم، روح الله خمینی است. کسی که چه بخواهیم چه نخواهیم، ایران را تغییر داد. در طول تاریخ ایران، این سرزمین بارها و بارها مورد هجوم بیگانگان قرار گرفته است. ثروتمند بودن این کشور باعث شده که همیشه همسایگان و قدرت های جهانی چشم طمع به آن داشته باشند. پس از هر حمله ای به خاک ایران، شاهد ویرانی و خرابی هایی بوده ایم، آمدن خمینی به ایران نیز به مانند حمله ی مغولان خرابی های بسیاری، در تمام زمینه ها، چه اقتصادی و چه اعتقادی، در ایران برجا گذاشت.

خمینی از یک حیث منحصر به فرد بود: او از همان روزهای اول می دانست دقیقا چه می خواهد. خمینی با آزادی و تضارب آرا مخالف بود. خمینی حتی با روشنفکر غیر اسلامی هم مخالف بود1. به بیان دیگر از دیدگاه او روشنفکری قابل قبول و قابل احترام است که مسلمان باشد و بر طبق سنت اسلامی عمل کند. بگذریم که آیا اصولا چنین کسی را می تواند روشنفکر نامید یا نه؟ او دقیقا می دانست که چه می خواهد، و برای این کار برنامه ریزی دقیقی کرده بود. دروغ هایش، یا همان تقیه هایش، حساب شده بود؛ و جای تعجب دارد که بسیاری از روشنفکران آن زمان دیر فهمیدند که چه کلاهی بر سرشان رفته است.

خمینی منطقا به این نتیجه رسیده بود که چه می خواهد و چکار می خواهد بکند. او مانند بسیاری از اطرافیشان جو زده نشده بود. خمینی برای این سرزمین نقشه ها کشیده بود و مو به مو نقشه هایش را اجرا کرد. بسیاری از اطرافیان اون تنها "باران می خواستند." اما او از همان ابتدا برای همه چیز و همه کس برنامه ریزی کرده بود.

خمینی شاید از معدود برگزیدگانی، زیرا در زمان خود برگزیده ی اکثریت بود، می باشد که بعد از سال ها دوری از وطن، در راه بازگشت در جواب پرسش خبرنگاری که از او می پرسد چه احساسی دارید، می گوید "هیچ!"2 شاید اصل و نسب غیر ایرانی وی باعث شده که او عشق به میهن نداشته باشد3.

اگر این گذاره را هم بپذیریم، قدر مسلم مغول ها، اعراب و دیگر مهاجمانی که به این خاک آمدند و رفتند، از تصرف سرزمینی حاصلخیز، ثروتمند و دارای زنان زیبا، در پوست خود نمی گنجیدند و حال آنکه، خمینی که هوادارانش در ایران و در نبودش جان خود را نثارش می کردند، تنها به یک هیچ بسنده می کند؛ و باز هم روشنفکران و نخبگان آن زمان و حتی این زمان، آنانی که صحبت از دوران طلایی خمینی می کنند، متوجه نیستند فرمانروایی که هیچ احساسی نسبت به ملکش ندارد، شخص قابل اعتمادی نیست.

در ابتدای مقاله آمدن خمینی و گروهش به ایران را با تجاوز مغولان مقایسه کردم، برای روشن تر شدن موضوع بگذارید یک مثال بزنم:

"مغول ها زن ها را نیز مانند مردها به قتل می رسانیدند و نزد آنان جوانمردی هیچ مفهوم نداشت و شرم و حیاء مانع از این است که گفته شود قبل از این که زن ها را به قتل برسانند مرتکب چه اعمال می شدند. تجاوز دسته جمعی به زن ها و عریان كردن همه زنان اسیر تا قبل از قتل عام آن ها از جمله جنایات مغول ها بود.4"

کیست که نداند در دوران طلایی امام، دهه ی ۶۰، در زندان به زنان و دختران تجاوز می شده است. دختران باکره را قبل از اعدام به عقد و یا صیغه ی بازجوها در می آورده اند و پس از تجاوز آنان را اعدام می کردند5. میراث تجاوز به دختران که اکنون نیز در زندان های رژیم اسلامی رایج است، یادگار همان دوران سیاه است. دیگر گفتن از آمار تجاوز در این چند سال اخیر و مخصوصا بعد از انتخابات پر حرف و حدیث ریاست جمهوری، تکرار مکررات است6.

رفتار مغول ها با زنان به این علت بود که می اندیشیدند اگر زن ها را به اسیری ببرند باید هزینه غذای آن ها را بدهند، لذا بعد از تجاوز، آن ها و حتی كودكانشان را به قتل می رساندند. اما در زندان های ایران اسلامی، این عمل برای دفاع از اسلام و بنام اسلام و شریعت انجام می گرفت.

رفتار خمینی و هم قطارانش بی شباهت به رفتار لشکر مغول و حتی سپاه اعراب نبود. ویران کردن ایران، تجاوز به نوامیس و توهین به شعور و شخصیت ایرانیان و مبارزه با نمادها، سمبل ها و جشن های ملی نظیر نوروز و چهارشنبه سوری از جمله پارامترهای مشترک در رفتار وی با دیگر متجاوزین به این خاک می باشد.

گفتن از خمینی و دستاوردهایش جای بسیار دارد. اما بعقیده بنده، آمدن خمینی به ایران نقطه ی عطفی بود که باعث شد سنگ بنای سکولاریسم در ایران بوجود بیاید! شاید این گذاره مسخره و حتی خنده دار باشد. اما یک مقایسه بین ایران و ترکیه نشان می دهد که اسلام زدایی ای که خمینی و گروهش کردند، حتی آتاتورک با ریختن آخوند در دریا هم نتوانست آن را به درستی انجام بدهد.

اگر خمینی به ایران نیامده بود و مردم ایران، حکومت مبتنی بر مذهب را نمی دیدند، شاید سال ها در این خیال باطل به سر می بردند که اگر آن طور شده بود، اکنون وضعمان بهتر بود. در ترکیه شخصا با ترک هایی برخورد کردم که آرزو می کردند که ای کاش دارای حکومت اسلامی مانند ایران بودند تا مملکتشان پیشرفت کند! حال آنکه حکومت توتالیتر اسلامی، بجز تحجر، واپسگرایی و منزوی کردن ایران در مجامع بین المللی و خرد کردن شخصیت جمعی ایرانیان، حاصل دیگری نداشته است.

خمینی با آمدن با ایران و پایه گذاری یک حکومت توتالیتر مذهبی، به جهان نشان داد که حکومت مذهبی جوابگوی نیاز بشر نیست. همین طور به ایرانیان نیز نشان داد که مذهب باید از سیاست جدا باشد و گرنه حاصلش حکومتی فاشیستی-اسلامی خواهد بود که اکنون نیز با آن روبرو هستیم. حکومتی دزد پرور، که قاتلین مردم، بجای محاکمه و زندانی، پست مقام می گیرند و دزدهایش با عفو رهبری مواجهه می شوند.

خمینی در ورود به ایران در سخنرانی تاریخی خود چنین گفت "زندگی معنوی شما را هم می خواهیم مرفه کنیم... معنویات شما را، روحیات شما را عظمت می دهیم... شما را به مقام انسانیت می رسانیم. 7" از وعده های معروف آب و برق مجانی نیز می گذریم. او می گوید شما را به مقام انسانیت می رسانیم، تو گویی که مستمعین سخنرانی او مشتی حیوان هستند که حالا او آمده آنها را "آدم" کند!

بعد از ۳۱ سال، بازماندگان خمینی در قدرت، نه تنها موفق نمی شوند معنویات را گسترش دهند که به بسط فساد و فحشا هم کمک کرده اند. پائین آمدن سن فحشا و اعتیاد، پدیده ی مردان فاحشه، ایجاد فاحشه خانه در قالب ازدواج موقت و... مشکلاتی است که جامعه امروز ایران با آن روبرو است. تعویق حقوق چند ماهه و حتی چند ساله کارگران برخی کارخانه ها که دیگر جای خود دارد.

همین پیش فرض است، آدم کردن مشتی نا آدم، که به او مجوز می دهد، بسیاری از فرزندان این خاک را بکشد، در زندان ها به دختران، زنان و حتی مردان، تجاوز کند و هزار پلیدی دیگر به بار آورد و راضی و خشنود هم باشد. اما انجام تمامی این اعمال به نام دین، بعد از سال ها باعث شده که مردم ایران و علی الخصوص جوانان، دین گریز و حتی دین ستیز بشوند. نگاهی به اخبار خبرگزاری های داخلی روشن می کند که آنچه جمهوری اسلامی "عرفان های کاذب8" می خواند رشد داشته و برگزاری ده ها سمینار و نشست در این زمینه تائید کنند همین موضوع است.

خمینی با آمدنش به ایران، چهریه ی کریه حکومت اسلامی را به مردم ایران نشان داد، باشد که دیگر مردم این سرزمین حتی در خیالشان نیز به دنبال حکومت دینی آن هم از نوع اسلامی نباشد. همین کراهت و همین زشتی باعث شده که امروز بسیاری از جوانان و روشنفکران ایرانی، حتی اگر متدین و دین دار هم باشند بر این نکته تاکید داشته باشند که بهتر است دین از سیاست جدا باشد9.

خمینی ایران را ویران کرد، چند سالی ما را به عقب برگرداند و بسیاری از فرزندان راستین این سرزمین را به کام مرگ فرستاد و یا وادار با فرار از ایران کرد. ادامه دهندگان راه او نیز همین طریق را پیش گرفتند و باعث شدند ایران بیش از پیش در جهان منزوی شود. اما تجربه ی خمینی به مردم ایران و جهان نشان داد که عمر حکومت های دینی و حکومت هایی که مبتنی بر دروغ هستند به سر آمده. درسی که باید از تجربه ی آمدن خمینی بگیریم این است که به هیچ قیمتی نباید در تشکیل حکومت آینده، از سکولاریسم و حکومتی مبتنی بر لیبرال دموکراسی کوتاه بیاییم. به امید روزی که در ایران، حتی اقلیت هم بتواند حرفش را بزند و حقش را بستاند، نه در حرف، بلکه در عمل.

منابع:

1- http://www.youtube.com/watch?v=QBRoyPQxRTY&feature=related

2- http://www.youtube.com/watch?v=LxoZVXhFvLo

3- http://tinyurl.com/dypfg26

4- http://www.beayan.net/article437.html

5- http://tinyurl.com/c9opkso

6- http://justiceforiran.org/reports/mardomak/

7- http://www.youtube.com/watch?v=vEh_T1Ooq2o

8- http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1381466

9- http://etemadnews.blogfa.com/post-71.aspx