بازی جديد و خطرناک رژيم: اعلام پروژه ساختن کشتی هسته‌ای، مهران مصطفوی

مسلمأ اين يک مانور جديد از سوی ايران در مذاکرات هسته‌ای است. با اين کار نمايندگان مجلسی که پيشنهاد ساختن کشتی هسته‌ای را داده‌اند، می‌خواهند توجيه جديدی برای غنی‌سازی بالای اورانيوم به‌دست آورند زيرا در ناوها و زيردريايی‌هايی که از پيشرانه هسته‌ای استفاده می‌کنند بايد از اورانيوم با غنای بالا حتی تا ۹۰ درصد استفاده شود

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

ديروز در خبرها آمده بود که اعضای مجلس ايران پيشنهاد آغاز ساخت کشتی های غيرنظامی با موتورهای هسته ای را داده اند. لايحه مربوطه توسط کميسيون "تخصصی" مجلس تاييد شد و در اين هفته نمايندگان آن را مورد بحث قرار خواهند داد. طبق نوشته رسانه های ايران، اين سند به دولت پيشنهاد آغاز برنامه ساخت کشتی های هسته ای و تامين از سوخت داخلی خود را داده است.

در جهان کمتر از ده کشور هستند که از کشتی ها و زيردريايی های هسته ای استفاده می کنند. در اين تکنولوژی، انرژی لازم برای حرکت کشتی و زيردريايی توسط انرژی هسته ای تامين می شود. امتياز ويژه موتور با پيشرانه های هسته ای اين است که‌ بمدت ۱۳ سال و در نمونه های جديد ۲۵ سال، که بسته به سطح فناوری دارد تنها هر ۴ سال يکبار نياز به سوختگيری دارند و دوره عمر آنها کاملاً با پيشرانه های فسيلی قابل رقابت است. اما در هيچ کشور دنيا تاکنون برای کشتيهای تجاری و نفت کش ها با توجه به ميزان خطرات، اين نوع فن آوری استفاده نشده است و در اکثر قريب به اتفاق کشتی های تجاری و باری از سوخن فسيل استفاده می کنند و تنها برخی از شناورها و زيردريايی های نظامی هستند که از سالهای ۱۹۶۰ از موتورهای هسته ای استفاده می کنند. البته آمريکا، چين و روسيه در صدد هستند که تکنولوژی استفاده شده در کشتی های نظامی را برای برخی از کشتی ها تجاری يا يخشکن نيز بکار برند.

علت انتشار اين خبر چيست؟ قبل از هر چيز بايد دانست که طبق قوانين بين المللی برای کشوری که تحريم نباشد و رابطه سالم با آژانس بين المللی اتمی داشته باشد، امکان ساخت و يا استفاده از پيشرانه های اتمی وجود دارد و اگر کشوری خود توان غنی سازی داشته باشد، می تواند حتی تا ۹۰ درصد اورانيم را غنی کند، بدون اينکه خطای قانونی کرده باشد. اما ايران چرا؟ در حال حاضر ايران کوچکترين امکان ساخت اينگونه کشتی ها را ندارد. اما يکباره مجلس دست نشانده به اين فکر افتاده است که برای حمل و نقل بدون سوختگيری از اين نوع کشتی ها استفاده کند! مسلما اين يک مانور جديد از سوی ايران در مذاکرات هسته ای است. با اينکار نمايندگان مجلسی که اين پيشنهاد را داده اند، می خواهند توجيه جديدی برای غنی سازی بالای اورانيوم بدست آورند زيرا در ناوها و زيردريايی هايی که از پيشرانه هسته ای استفاده می کنند بايد از اورانيوم با غنای بالا حتی تا ۹۰ درصد استفاده شود. اين امر بعلت نياز به چگالی بالا در توليد انرژی در فضای کوچک است.

مهرداد بذرپاش نماينده مردم تهران در مجلس اعلام کرده، "نمايندگان ملت به دنبال طرحی هستند که بر اساس آن، دولت مکلف می‌شود بر حوزه صنعت و معدن در طراحی جديد تکنولوژی موتور‌های نفتکش و ناوها تمرکز جدی داشته باشد. ايران بايد تکنولوژی را در حوزه موتور‌های کشتی‌ها داشته باشد که کشتی ها بتوانند مسافت طولانی را بدون سوخت‌گيری مجدد طی کنند و نفتکش‌ها نيز آسيب کمتری ببينند". محمد بيات، نماينده مجلس ايران توضيح داد "که تحريم عليه ايران را به جست و جوی سوختهای جايگزين برای کشتی ها مجبور می کنند. چندين کشور از سوختگيری کشتيهای ايران امتناع می کنند." عباسپور سخنگوی کميسيون صنايع مجلس می گويد: "ظرفيت علمی و ساخت موتورهای جديد که نيازمند سوختگيری در بنادر کشورهای ديگر نباشند، در ايران وجود دارد. تغيير و طراحی می تواند تغييرات مصرف سوخت را در بحث پيشرانه ها به دنبال داشته باشد و جلوی شيطنت برخی کشورها عليه ايران را بگيرد."

راستی ايران اکنون، چه نيازی به کشتی هايی دارد که بتوانند بدون سوخت دنيا را دور بزنند؟ کشوری که در تحريم تقريبا کامل بسر می برد و علت تحريم هم همين مسئله اتمی است، چه نياز دارد که بجای استفاده از سوخت فسيلی از سوخت اتمی برای کشتی های تجاری استفاده کند؟ اگر کشورهايی طبق قطعنامه ها و تحريمهای غرب، امروز می توانند کشتی های ايران را از سوخت گيری محروم کنند آيا قادر نخواهند بود که کلا کشتی های ايرانی را تحريم کنند و از لنگرگيری آنها جلوگيری نمايند؟ براستی در اين "ابتکار" جديد چه نهفته است که می تواند جلوی "شيطنت"برخی از کشورها را بگيرد؟ اينگونه استدلالهای سخيف واقعا تنها درخور همان مسئولين رژيم است.

هانس روله که در سال های هشتاد ميلادی در وزارت دفاع آلمان مشغول به کار بوده و يکی از برجسته ترين کارشناسان تسليحات نظامی در آلمان به شمار می رود، دو هفته قبل در روزنامه «دی ولت» به دلائل اعلام ساخت زير دريايی اتمی توسط ايران پرداخت و به اين نتيجه می رسد که هدف رژيم ايران در واقع ساختن بمب اتمی است. به نظر روله، سرمشق ايران در اين زمينه کشور برزيل است. اين هشدار او را بايد جدی گرفت. اما از ديد نگارنده هدف ايران چيزی بيش از تقويت موضعش در گفتگوها نيست، هدفی که قابل دسترسی نيست و با اين بازی ها رژيم هر روز خود را در مذاکرات در موضع ضعيف تری قرار می دهد. ايران توان ساختن حتی موتور معمولی کشتی بزرگ و زير دريايی را هم ندارد و با توجه به امکاناتش تا سالها اين توان را نيز بدست نخواهد اورد، چه رسد به توان ساختن موتورهای اتمی.

مجلس و دولت سر خود را مانند کبک زير برف کرده اند و متوجه نمی شوند که سطح شعور مردم ايران و مردم جهان بيش از سطع شعور مسئولين کشور است. در اصل با پخش اين گونه خبرها و به فرار به جلو ادامه دادن، رژيم سودی نمی برد و دير يا زود به ديوار بلند بن بست نزديک می شود. بجای تامين حقوق ملی ايران و توضيح دادن به مردم ايران و عذرخواهی در باره سياستهای غلط اتمی در اين مدت، که برای وطن بسيار پر هزينه و پرمخاطره بوده است، مسئولين مشغول بازی جديدی شده اند. بازی ای که تنها مردم ايران با ادامه جنبش اعتراضی خود می توانند به آن پايان خوش دهند.

هشدار که هرگونه تعلل در اين زمينه می تواند حيات ملی ما را به خطر اندازد. رژيم ايران همانطور که بارها ثابت کرده است از اينگونه بازيها که حقوق ملی ايرانيان را نقض کند، همچنان که در جريان گروگانگيری آمريکايی ها و جنگ ايران و عراق کرد، باکی ندارد. اما اينبار وضعيت ايران بغايت سخت تر از آن دو بازی گذشته است، اکنون تنها حضور به موقع مردم در صحنه است که می تواند پاسخ مناسب برای حل اين مشکل باشد، در غير اينصورت متاسفانه همه چيز ممکن است.