"سخن" دوستت دارم، دوستت داریم، محمد محب علی

بهانه نوشتن این مطلب غم نامه، وصیت الهی- سیاسی و آخرین مطلب نوشته ف.م. سخن بود که مرا و مارا تکان شدید داد. کاترینای رسانه های ما خموش شدن احتمالی صدایی (ولو در داستان خیالی) رسا و شکاندن قلمی خوش تراش به نام سخن است.

مهم نیست که با نام مستعار مینویسد، مهم بودنش در نوشتن نیز نبود که نوشتن نیز آسان است. اهمیت کار "سخن" در خوب نوشتن بود(هست) در زمانه ای که تعداد خواننده خوب در میان مردمان همه جوره فقیر ما از نویسندگان ما تجاوز نمیکنند!

دردی است ننوشتن "سخن" برای خوانندگان ما و موهبتی برای ما بلاگ نویسان نوکار و مشق نویس موهبت از ان جهت که نوشته ای را در حضور نوشته های "سخن" به صدر جدول پر خواننده ترین ها راهی نبود.

اغراق نیست که پرکارترین بلاگ نویس ایران و از بسیاری جهت بهترین آنها "سخن" است.

نوشته آخر "سخن" سخت در ما بفشرد، حتی اگر طنزی باشد و "سخن" دوباره آغاز کند. زبان از تشکر قاصر است "سخن" جان، خداوند خیرت بدهد.