بیانیّۀ حزب دمکراتیک مردم ایران در رابطه با یازدهمین دورِانتخابات ریاست جمهوری

انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم، یکی ازچالش های پیش روی کشور، هم برای حاکمیّت ونیز نیروهای سیاسیِ آزادیخواه وجنبش سبزواصلاح طلبانِ ایران است. گرچه هنوزنشانه‌ای ازگشایش فضای سیاسی دیده نمی‌شود وعرصه سیاسی کشورهم چنان تحت کنترل نیروهای امنیتی ـ نظامی است، اما شواهد گواهی ازآن دارند که وضع عمومیِ کشورشکننده وآبستن حوادث وتغییرات است. اثرات و پیامدهایِ آشکارتحریم وتورّم درزندگی اقتصادی کشورومعیشتیِ مردم؛ عدم هماهنگی دستگاه ها وجدال فرساينده بين جناح ها، که دامنه آن دولت احمدی نژاد وولی فقیه را نیزفرا گرفته؛ اساس مشروعيت نظام ولایت مطلقه را؛ حتّی درمیان بخشی ازمدیران کشورنیززیرپرسش برده است. آشکارا دیده می شود که نارضایتیِ مردم روزافزون وگستردۀ گشته، وبه کاهشِ چشمگیرِاعتماد آنان انجاميده است. بدین ملاحظات، فرصت انتخابات می تواند به عاملی برای بازکردنِ نسبیِ فضایِ سیاسیِ کشور مبدّل گردد.

اندیشۀ راهنمایِ حزب دموکراتیک مردم ایران درقبال انتخابات پیش رو، برخاسته ازاین باورپایه ای است، که برای هراقدام سیاسی وطرح وپیشبردِ مطالبات مردم؛ بکارگیری وبهره جوئی ازروش های مدنی وشکیبانه، وسازماندهیِ مقاومت مدنی مردم؛ برسوق دادنِ آنها به درگیری های خشونت آمیز خیابانی؛ رجحان دارد.

ازدیدگاهِ ما، همچون چپ دموکراتِ اصلاح طلبِ، تاکیدِ این درنگ نیزضرورت دارد که تغییرنظام درکلیّتِ آن؛ چه ازراه اعمال زوروقهر، یا به امیّدِ تحریم هایِ ویرانگر، وچه بامداخله نظامی غرب؛ راهبردِ مطلوب برای دستیابی به آزادی ودموکراسی نیست. تجربه های فراوان وعبرت انگیزنشان داده اند که دستیابی به دموکراسی پایدارواساساً، دمکراتیزه شدن جامعه؛ صرفا با تغییرضربتیِ رژیم استبدادی وخودکامه، بدست نمی آید.

حزب دموکراتیک مردم ایران، همچنین براین باوراست که بخشی ازخواست های آزادیخواهانِ ایران، درراستایِ تامینِ آزادی ها ورعایتِ حقوق ملت، وحتّی اصلاح وتغییرات درقانون اساسی؛ با رعایت واستفاده ازهمین قانون اساسی وبهره گیری ازامکاناتِ مندرج درآن؛ دست یافتنی است.

با چنین دیدگاهی است که حزب دموکراتیک مردم ایران، خواست و پیکاربرایِ برگزاری انتخابات هرچه آزادتروسالم وعادلانه را؛ که لازمه اش تامین پیش شرط های اولیّۀ آن است؛ وظیفۀ مبرم و پر اهمیّتِ همۀ اصلاح طلبان وآزادیخواهان ایران می داند. کوشش درراه گشودنِ فضای اجتماعی و سیاسی ایران، یک نیازحیاتی برای کشوری با امکانات وظرفیت های بزرگ ایران است. نباید ازهر گونه امکانِ تغییروتحول درکشورمایوس شد وامید به اصلاح وامکان اصلاحات وتغییرات درجمهوری اسلامی راازدست رفته دانست. وگرنه، آلترناتیو سازی درخارج از کشوربرای تغییررژیم، به راهبرد نگرشی تبدیل می شود که نه تنها کارسازنیست بلکه دربهترین حالت یک خیال پردازی است وفرجامی جزبه ناکجاآباد سوق دادن مردم نخواهد داشت.

با توجّه به شرایط بحرانیِ کنونی، شواهد موجود چنین نشان می دهند که حاکمیّتِ برسرکار، ودررآس همه، آیت الله خامنه ای؛ علیرغم فشارها وتنگناهایی که ازاعماق جامعه تا نزدیک ترین یاران و همکاران سیاسی دیروزوامروزاورا دربرمی گیرد، هنوزجزمهندسی یک انتخابات فرمایشی با مختصر آرایش فضای سیاسی ایران، هدف دیگری را دربرنامۀ سیاسیِ خویش ندارد. لذا ازدامن زدن به هرگونه توهّمی دربارۀ قصدِحاکمیّت درقبالِ انتخابات پیشِ رو، باید پرهیزنمود.

بااین حال، بباورِما، می باید ازفرصت انتخابات بهره گیری کرد. درشرایطی که طشت ناکارآمدی دولت ازبام افتاده وتناقضاتِ ودرگیری هایِ دورنیِ آن شدّت یافته است؛ باید بااستفاده ازهمۀ امکانات و به ویژه با ایجاد امکانات نوین؛ ازهم اکنون ازفرصت انتخابات؛ برایِ بازکردن فضایِ سیاسی، همچون سکوئی برای برداشتن گام هایِ بعدی، بهره گیری نمود؛ وکوشید تا وسیع ترین وحتی محتاط ترین نیرو های سیاسی درون حکومت رابه میدان کشاند وخواستِ تامینِ پیش شرط های یک انتخابات سالم و قانونمند را، به خواست وشعارعمومی برایِ به صحنه کشاندن وبرانگیختن مردم، وبه چالش کشاندنِ حاکمیّت، مبدّل ساخت.

ما همواره گفته ایم واینک بازتاکید داریم، که هرتغییروتحولی درایران درراستای آزادی ودموکراسی که تامین پیش شرط های انتخابات آزاد درزمرۀ آنهاست؛ ازدرون واساساً بااتکاء به نیروهای درون کشورامکان پذیراست وچنین نیز صورت خواهد گرفت. وظیفۀ ما درخارج کشور، یاری فعال وکار ساز، به تلاش های پرارزش ودشوارآنهاست.

براین اساس، طرح خواست های اثباتی روشن، ازجمله رفع حصرغیرقانونیِ رهبران جنبش سبز: آقایان موسوی وکروبی وخانم رهنورد، وآزادی همۀ زندانیان سیاسی ؛ وتامینِ امکانِ حضورنامزدهای واقعی اصلاح طلب؛ لغویا تعلیق نظارت استصوابی شورای نگهبان، همچون پیش شرط هایِ شرکت نامزدهای آزادیخواهِ جنبش سبزواصلاح طلبان واقعی ونیزسایرنیروهایِ سیاسیِ دگراندیشِ آزادیخواه، نظیرنهضت آزادی ایران وملّی ـ مذهبی ها درانتخابات، اهمیّت اساسی دارد.

بدیهی است که دموکراسی بدون انتخابات ارگان های رهبری ومدیریّت کشورمعنا ومفهومی ندارد. بدین جهت شرکت درانتخابات ها، راه وروش بنیادین ماست. امّا شرکت درانتخابات مشخص، به شرطی مطلوب وکارسازاست که حداقلِ پیش شرط های آن فراهم بوده باشد. لذا شرکت درانتخابات ازجمله انتخابات یازدهمین دورۀ ریاست جمهوری، تحت هرشرایطی وبه هربهائی، مطلوب ما نیست.

ازهمین جاست که درشرایط کنونی ودرفرصت انتخابات پیش رو، تلاش وپیکاربرایِ بازشدن فضای سیاسی، وتامین پیش شرط های فوق الذکرآن، تعیین کننده است.

همزمان باپیکاردرراستایِ بازشدن فضای سیاسی؛ این نیزاهمیت کلیدی دارد که هوادارانِ جنبش سبزو اصلاح طلبان درونِ کشور، برایِ انتخابات بهارآینده؛ بطورهدفمند، بااعلان یک پلاتفرم روشن برای حل معضلات اقتصادی ناشی ازتورم وتحریم؛ یک برنامه سیاسی مدوّن برمبنای تغییرات جدّی در سیاست خارجی وگام برداشتن درمسیرتنش زدایی درخاورمیانه وپایان دادن به سیاستِ زیان آورِآمریکا ستیزی وتقویت همکاری باجامعۀ بین المللی ارائه نمایند. زیرا بدون این تغییرات، رفع بحران اقتصادی جاری وعادی سازی روابط با جامعۀ بین المللی ناممکن است.

این برنامه مدوّن، اگرباتوافق اکثریت بزرگ هواداران جنبش سبز ودیگراصلاح طلبان ونیروهای ملی ـ مذهبی ونهضت آزادی وجمهوری خواهان ایران وسایرتشکل های آزادیخواهِ اصلاح طلب؛ وهچنین به تایید شخصیّت هائی ازتبارِمحمد خاتمی برسد؛ بدون تردید می تواند ازحمایت اکثریت مردم ونیزبخش هایی از جناح های واقع گرایِ درون حاکمیّت، برخوردارباشد.

بباورما! درچشم اندازمیان مدّت، باآنکه میدانِ نسبتاً محدود ومعیّنی برای پیکارآرام وکارسازدرانتخابات ریاست جمهوری درپیش روی ماست؛ بااین حال باید ازآن بهره مند شد. همزمان باید بیاد داشت که تقویت جمهوریت ودمکراسی درایران مستلزم گسترش فرهنگ دمکراسی، پيدايش نهادهاي مدنی وپيوند سياست بامنافع لايه های مختلف اجتماعی است. باید بااستفاده ازفرصت انتخابات، که پیچ ومهره های رژیمِ استبدادی تاحدّی سست می شود؛ کوشید تا ازراه تقويت فرهنگِ دمکراسی وايجاد نهادهاي مدنی، پايه های اقتدارگرائی راتضعيف کرد ونيروهای طرفدارمردم سالاری رادرموقعيّت مناسب ترواستوار تری قرارداد.

حزب دمکراتیک مردم ایران