انتخابات آزاد، «رمز پروژه سرنگونی نظام»، حسین باقر زاده

با این که مفهوم انتخابات آزاد از دید سکولار دموکرات‌ها با آن چه که امثال هاشمی رفسنجانی و احمدی نژاد و اصلاح‌طلبان و اپوزیسیون وفادار رژیم مطرح می‌کنند تفاوت اساسی دارد نباید از این اشتراک در لفظ واهمه داشت. هرچه بیشتر این شعار مطرح شود به نفع سکولار دموکرات‌ها است. بگذارید هرچه بیشتر این شعار عمومیت پیدا کند.

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

zadeh@btinternet.com

این عنوان از من نیست، از فواد صادقی در تارنمای بازتاب امروز (متعلق به محسن رضایی) است. او معتقد است که «شعار انتخابات آزاد به فصل مشترک اهداف اپوزیسیون» تبدیل شده است و می‌گوید که «اکنون با سرعت بی سابقه ای اپوزیسیون جمهوری اسلامی در برابر فرمان [؟] انتخابات آزاد به صف شده اند، و همه یک صدا هدف خود را تحقق انتخاباتی عنوان می کنند که در آزادی مطلق و بدون هیچ گونه جهت گیری مذهبی، ایدئولوژیک و هر عامل محدود کننده دیگری باشد».

آقای صادقی البته در مقام تئوریزه کردن سخنی است که خامنه‌ای یک روز پیشتر عنوان کرده است. خامنه‌ای در مورد تکرار شعار انتخابات آزاد از سوی برخی از مقامات جمهوری اسلامی (و به خصوص هاشمی رفسنجانی و احمدی‌نژاد) هشدار داده بود و در عین این که گفته «معلوم است که انتخابات باید آزاد باشد»، طرح آن را در راستای منافع «دشمن» خوانده بود. این جمله خامنه‌ای قلمزنان حکومتی را بر آن داشت تا بلافاصله به توضیح و توجیه آن بپردازند.

بازتاب در یک تفسیر دیگر می‌نویسد که «شعار انتخابات آزاد برای نخستین بار به کلیدواژه مشترک اپوزیسیون خارجی و منتقدین داخلی تبدیل شده است» و از قول «خبرگزاری وابسته به نهادی امنیتی» اضافه می‌کند که انتخابات آزاد فصل مشترک چهره هایی است از رضا پهلوی گرفته تا محمد خاتمی و اکبر هاشمی رفسنجانی و محمود احمدی نژاد، و گروه‌هایی از مجاهدین خلق گرفته تا جمهوری‌خواهان و نهضت آزادی و ملی مذهبی‌ها.

بازتاب از این پدیده تحت عنوان «ایجاد همگرایی بی سابقه در اپوزیسیون خارج از کشور نظام» یاد می‌کند و می‌نویسد «این شعار به فصل مشترک گروهها و جریان‌هایی تبدیل شده است که در طول 34 سال سپری شده از تثبیت جمهوری اسلامی، به اندازه اختلافات و چالش‌هایی که با نظام داشته‌اند، به دشمنی و مخالفت با گروههای رقیب خود در اپوزیسیون نیز می پرداختند» و با این تأکیدات است که آن را «رمز پروژه سرنگونی نظام» معرفی می‌کند.

از این اظهارات (که مشابه آن‌ها از سوی برخی دیگر از قلم‌زنان جمهوری اسلامی نیز مطرح شده است) نکات زیر را می‌توان استنتاج کرد:

ا - رژیم به جاذبه و قدرت بسیج توده‌ای شعار انتخابات آزاد پی برده است و آن را خطر بزرگی برای خود می‌شناسد. رژیم با این که می‌داند که بسیاری از کسانی که این شعار را پیش کشیده‌اند به نظام وفادارند و حتا برخی از آن‌ها در درون نظام هستند، و بخش بزرگی از اپوزیسیون تحول‌خواه طرف‌دار این شعار نیز بر مسالمت‌آمیز بودن خواسته خود تکیه می‌کنند، در عین حال به پتانسیل این شعار در نفی استبداد دینی آگاه است و آن را «پروژه سرنگونی نظام» می‌بیند.

2 - رژیم از همه‌گیر شدن این شعار سخت به هراس افتاده است. «انتخابات آزاد» از معدود شعارهایی است که با هزینه نسبتا کمی در داخل کشور می‌تواند طرح شود. وقتی کسانی مانند هاشمی رفسنجانی و احمدی نژاد بتوانند از انتخابات آزاد سخن بگویند چگونه می‌توان کسی را به این دلیل گرفت و به صلابه کشید؟ البته در ایران جمهوری اسلامی هر کاری شدنی است، ولی طرح این شعار مسلما از شعارهایی مانند «مرگ بر دیکتاتور» کم هزینه‌تر خواهد بود!

3 - خامنه‌ای و تئوریسین‌های او یکی از بهترین رموز اتحاد اپوزیسیون را پیدا کرده‌اند - کاری که تا کنون خود اپوزیسیون از آن عاجز بوده است: شعار انتخابات آزاد! اگر هنوز نیروهایی هستند که به اهمیت این شعار و نقش آن در اتحاد اپوزیسیون پی نبرده‌اند اکنون باید این حرف را از زبان دشمن (استبداد و عمله آن) بشنوند. این شعار را باید گسترش داد تا به عنوان شعار مشترک همه اپوزیسیون و به خصوص نیروهای سکولار دموکرات شناخته شود.

4 - با این که مفهوم انتخابات آزاد از دید سکولار دموکرات‌ها با آن چه که امثال هاشمی رفسنجانی و احمدی نژاد و اصلاح‌طلبان و اپوزیسیون وفادار رژیم مطرح می‌کنند تفاوت اساسی دارد (و من به این موضوع در نوشته دیگری پرداخته‌ام) نباید از این اشتراک در لفظ واهمه داشت. هرچه بیشتر این شعار مطرح شود (حتا از سوی وابستگان به رژیم) به نفع سکولار دموکرات‌ها است. بگذارید هرچه بیشتر این شعار عمومیت پیدا کند. سکولار دموکرات‌ها فرصت خواهند داشت که معنای دقیق این شعار را در جریان مبارزه توضیح دهند و دیگرانی را که با این شعار به میدان آمده‌اند در مورد معنای آن به چالش بکشند.