احمد عسگری، قربانی سياست های سرکوب قرارگاه ثارالله، سميرا نصيری (سارا شمس)

چهار سال از کودتای ۸۸ ميگذرد و اطلاعات سپاه پاسداران و به ويژه قرارگاه ثارالله کم کم به نامی آشنا برای دانشجويان و فعالين سياسی ايران مبدل ميشود؛ نهادی امنيتی که بدنه اجتماعی و تيم های دانشجويی دارد، با تمرکز بر سوژه های خاص سعی ميکند در کنار دو قرارگاه ديگر " عمار " و خاتم الانبياء انسداد سياسی و اقتصادی حاکم بر ايران را هميشگی کند.

اگرچه بسياری از پرونده های اين نهاد امنيتی متمرکز بر سوژه های خاص چون طراحان وب، هنرمدان و گزارشگران حقوق بشر بوده است، اما بايد به ياد داشت که هدفگذاری اين نهاد امنيتی، تحت کنترل درآوردن فعاليت های سياسی و مدنی بوده است که به زعم سردار محمد علی مشفق «مقدمات انقلاب مخملين و اعتراضات کنترل نشده را فراهم ميکنند » و اينکه در بازه زمانی ميان مدت فرآيند ناقص و نمايشی رقابت را که ظرف ۳۳ سال در ساخت سياسی حکومت ايران در جريان بوده در مسيری جديد قرار دهند که منتهی اليه آن حاکم شدن معيار دست بوسی و پابوسی ولی فقيه بر رفتار سياسی احزاب و جريانات است.

به عنوان مثال در تابستان ۸۸ ، وقتی که احمد عسگری روزنامه نگار و فعال سياسی، به دادسرای انقلاب در خيابان ارگ تهران احضار شد، پس از بازجويی هشت ساعته برگه ای زيراکسی برابر وی قرار گرفت که وی را متعهد به همکاری با نهادهای امنيتی برای مهار جريان فتنه می کرد و بازجوی قرارگاه ثارالله مصرانه وی را تحت فشار قرار داد که خروج و آزادی وی پس از ۳ ماه حبس در اوين، تنها منوط به امضای اين برگه است. قرارگاه ثارالله در راستای هدف گذاری های کلان خود تلاش داشت به هر شکل ممکن و با عمليات روانی، متهمِ مورد نظر را وادار به پذيرش بی چون و چرای مقاصد قرارگاه کند تا از يکسو وی را در موضع ترس و ارعاب قرار دهد و از سوی ديگر جزئی ترين تحرکات حزبی در فضای سياسی ايران را تحت کنترل درآورد.

مسيری که نهادهای امنيتی ايران در مورد عسگری طی کردند، از نظر روانشناختی مبتنی بر تحريک ترس های ناخودآگاه افراد و تلقين راهبرد بقاء بود و تيم قرارگاه ثارالله در نظر داشت که با گرفتن اعترافات از اين روزنامه نگار به صورت تدريجی وی را به درون محافل سياسی و مطبوعاتی ولايی جذب کنند.

پس از برگزاری نمايش انتخاباتی رياست جمهوری در خردادماه گذشته، قرارگاه ثارالله همواره کوشيده است تا فعاليت های احتمالی فعالان سياسی ايران را تحت کنترل کامل خود دربياورد؛ استراتژی نفوذ در محافل سياسی اکنون ديگر محدود به احزاب نيست، بلکه کافه ها و پاتوق های دوستانه هم به شکل تدريجی وارد رصد قرارگاه می شوند و در عين حال اصلاح طلبان نمی خواهند و نمی توانند به اين مساله اعتراف کنند که تبليغ مشارکت در انتخابات رياست جمهوری ۹۲ در واقع از سوی کسانی در حال پيگيری بود که تحت سيطره کامل نهادهای امنيتی درآمده بودند و در واقع برای به صحنه کشاندن مردم و مشروعيت
خريدن برای حکومت قدم بر می داشتند.
از همين رو بود که احمد عسگری با تمام نيرو به افشاگری در مورد انتخابات و ماهيت اصلی حکومت پرداخته و با تحريم انتخابات، از حمايتِ حاکمين سر باز زد.
بازداشت احمد عسگری در حالی رخ داده است که چندی پيش برای بار دوم از سوی عوامل سپاه ثارالله مستقر در دانشکده علوم سياسی به قتل تهديده شده و تلفن های مشکوکی را دريافت می کرد. در همين بين بازجوی احمد عسگری که به "بازجو سعادت" شهرت دارد، با تماس های پی در پی او را احضار می کرد، اما وی در تلاش بود تا بدون اهميت به خواسته بازجويش فعاليت های خود را ادامه دهد.

در همين حين احمد عسگری که در رابطه با بازداشت محسن رحمانی، با برادر اين فعال سياسی، در ملاقاتی که در پارک فدک تهران ترتيب داده بود، توسط نيروهای امنيتی بازداشت شد. مامورين اعزامی پس از بازداشت، وی را به منزل برده و بعد از تفتيش کامل و ضبط وسايل شخصی، از جمله لپ تاپ و دست نوشته هايش، او را به زندان اوين منتقل کرده اند. و تا کنون از وضعيت سلامت وی اطلاعی در دست نيست.

بازی سياسی در ايران دهه ۹۰ شمسی برای کسانی که نخواهند خط قرمز ولايت مداری و فرمان بری بی چون چرا از سيد علی خامنه ای را بپذيرند، بسيار سخت تر از دهه هشتاد خواهد بود؛ چرا که بسياری از چهره های سرشناس جريان اصلاح طلب داخل ايران از بازجويان خود خط می گيرند و قرارگاه ثارالله و واجا بی هيچ مانعی بازيگردانی کامل اين صحنه را در دست خواهند داشت و اصلاح طلبی يا اصولگرايی فقط برای مبنای دست بوسی و پابوسی سيد علی خامنه ای تبيين خواهد شد.

سميرا نصيری (سارا شمس)