آیت الله دستغیب: شرط گذاشتن برای آزادی زندانیان و رفع حصر صحیح نیست

آیت الله دستغیب خاطرنشان کرد: "آقايان مير حسين و كروبى و خانم رهنورد بدون محاكمه محصور شده‌اند حالا براى آزاد كردنشان شرط گذاشتن و تهديد كردن صحيح نيست."

به گزارش تارنمای «مسجد قبا»، آیت الله دستغیب در ادامه دروس تفسیر قران خود در شیراز، با اشاره به بحث رفع حصر رهبران جنبش و آزادی گروهی از زندانیان سباسی گفت: "ظاهرآ قول‌هايى داده‌اند كه تا عيد غدير آقاى موسوى و همسرشان و حجت الاسلام كروبى و ديگر زندانيان سياسى كه بى‌جهت سال‌ها است زندانى و محصور شده‌اند، آزاد شوند و شرط‌هايى هم گذاشته‌اند، از جمله اين كه مردم آشوب نكنند و مملكت را به هم نريزند. بيچاره مردم كارى ندارند. مؤمنين نماز حاجت مى‌خواندند و اكنون خوشحال مى‌شوند كه حاجتشان برآورده شده است. جوانان هم به فراخور خود شايد كمى شادى كنند. اين كار، به هم ريختن مملكت نيست."

این مرجع تقلید در ادامه تفسیر آیاتی از سوره بقره افزود: "ما ممكن الوجود هستيم و وجودمان را از پروردگار واجب الوجود دريافت كرده‌ايم. اين دريافت وجود، ارتباط خاصى است كه بين ما و خداوند وجود دارد و فهم چگونگى آن، در اثر بندگى خدا و ممارست بر تقوا حاصل مى‌شود. نه رياضت كشيدن لزومآ به اين فهم منتهى مى‌شود و نه سر به صحرا گذاشتن و گوشه‌ى خلوت گزيدن. در اين راه فقط و فقط عنايت خداوند كارگشا است و لاغير. ائمه اطهار عليهم السلام هم اگر عنايتى كنند، به اذن الله است.

«هو معكم» اشاره به اين ارتباط مى‌كند، امّا در اينجا كه مى‌فرمايد: وَ اعْلَمُوا أنَّ اللهَ مَعَ الْمُتَّقينَ در حقيقت پرده از ارتباط خاص خداوند با اهل تقوا و عنايت ويژه او به آنها بر مى‌دارد كه نصرت الاهى را به همراه دارد.

(يا أيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اِنْ تَنْصُرُوا اللهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أقْدامَكُمْ)

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اگر خدا را يارى كنيد خداوند شما را يارى مى‌كند و گام‌هايتان را استوار مى‌سازد.»

يارى خدا يعنى يارى دين خدا كه در سايه‌ى تهذيب نفس و مخالفت با شيطان، كه هر دو دشمن خدايند، حاصل مى‌شود. دوست خدا، روح لطيف و فطرت پاك آدمى است كه خدا را محبوب خود مى‌داند و به او عشق مى‌ورزد. يارى خدا يعنى بها دادن به اين روح و پرورش آن.

وَ أنْفِقُوا في سَبيلِ اللهِ؛ انفاق در راه خدا اعم از انفاق‌هاى واجب و مستحب است. انفاق واجب يعنى خمس، زكات، كفّارات، حج و نفقات واجب. انفاق مستحب شامل عموم خيرات و صدقات مستحب مى‌شود.

شرط پذيرش انفاق اين است كه براى خدا و در راه خدا باشد، نه در راه نفس؛ يعنى مطابق فرموده‌ى خداى تعالى كه از طريق حضرات معصومين ابلاغ شده، باشد، نه مطابق اميال نفسانى.

نفقات واجب عبارتند از :

1ـ تأمين خوراك و پوشاك و مسكن زن، در حدّى كه در شأن او
باشد.

2ـ نفقه‌ى فرزند تا وقتى كه هنوز از لحاظ مالى مستقل نشده است.

3ـ كمك مالى هنگام جهاد دفاعى.

4ـ كمك به خويشاوندانى كه گرفتارى شديد مالى پيدا كرده، آبرو دارند و راه به جايى ندارند.

5ـ مطلق كمك كردن به ديگر مسلمانان در وقت ضرورت، چه كمك اقتصادى باشد، چه فكرى، چه علمى و... طلابى كه درس دين خوانده‌اند، بايد هر جا كه لازم باشد و در حدّى كه مى‌توانند از علم خود انفاق و مردم را با دين خدا آشنا كنند، آن هم فقط براى خدا، نه براى نشان دادن خود و اظهار فضل كردن.

6ـ بذل آبرو براى كسانى كه بى‌گناه گرفتار شده‌اند. كسانى مثل آقاى موسوى و همسرشان و حجت الاسلام و المسلمين كروبى و ديگر زندانيان سياسى كه بى‌جهت سال‌ها است زندانى و محصور شده‌اند، مشمول اين انفاق مى‌شوند. ظاهرآ قول‌هايى داده‌اند كه تا عيد غدير آزاد شوند و شرط‌هايى هم گذاشته‌اند، از جمله اين كه مردم آشوب نكنند و مملكت را به هم نريزند. بيچاره مردم كارى ندارند. مؤمنين نماز حاجت مى‌خواندند و اكنون خوشحال مى‌شوند كه حاجتشان برآورده شده است. جوانان هم به فراخور خود شايد كمى شادى كنند. اين كار، به هم ريختن مملكت نيست. آقايان مير حسين و كروبى و خانم رهنورد بدون محاكمه محصور شده‌اند حالا براى آزاد كردنشان شرط گذاشتن و تهديد كردن صحيح نيست.

وَ لا تُلْقُوا بِأيْديكُمْ اِلَى التَّهْلُكَةِ؛ كسانى كه از انفاق در راه خدا خوددارى مى‌كنند، خود را به هلاكت مى‌اندازند و به ناراحتى‌ها و سختى‌هاى بزرگى در بعد مادى و معنوى گرفتار مى‌شوند. كسى كه به رزمندگان و مدافعان كشور انفاق نمى‌كند، موجبات تسلط دشمن بر خويش را فراهم مى‌كند. كسى كه از علم خود انفاق نمى‌كند و در نتيجه مردم احكام خود را نمى‌شناسند و به حرام آلوده مى‌شوند، خود رنج مى‌برد و اذيت مى‌شود.

از مصاديق اين آيه وقتى است كه شرايط امر به معروف و نهى از منكر مهيا نيست و انجام آن موجب ضرر و خسارت و هلاكت مى‌شود، در اينجا انجام آن جايز نيست.