معمای شخصيت مارشال السيسی و آينده مصر

يورونيوز ـ عبدالفتاح السيسی بدون شک اکنون مرد نيرومند مصر است. مرد آينده نگری که به تنهايی توانست نگاه مردم را متوجه رهبری رويدادهای سه ساله انقلابی کند که منجر به استعفای حسنی مبارک شد. اما معمايی که در اين ميان در مورد شخصيت و جايگاه او وجود دارد، اينست که مردمی که طی سه سال گذشته خواستار پايان دادن به حکومت نظاميان بوده اند، اکنون خسته از خشونت ها خواستار بازگشت او هستند. او توانسته به نقش خود بسيار ظريف عمل کند.

در اوت سال ۲۰۱۲ و زمانی که السيسی از سوی محمد مرسی به عنوان جايگزين مارشال تنتاوی به سمت فرمانده نيروهای مسلح و وزير دفاع منصوب شد، همه چيز بر اين دلالت داشت که با اولين رئيس جمهور غير نظامی و منتخب، هدايت کشور به خوبی پيش خواهد رفت.

اما محمد مرسی خود را بيگانه از افکار عمومی نشان داد و کمتر از يکسال ميليون ها مصری خواهان استعفای او شدند. السيسی بر پايه خشم مردم او را برکنار کرد و با سوگند در مورد عدم جاه طلبی شخصی، کنترل امور را به دست گرفت.

او گفت: “می خواهم به شما بگويم که افتخار حفاظت از اراده مردم برای ما بسيار ارزشمند تر است و برای شخص من ارزشمند تر از افتخار حکومت بر مصر.”

به عنوان تحقق اراده مردم، محمد مرسی از سمت خود معزول و دستگير و در خطر مجازات مرگ قرار گرفت. اخوان المسلمين نيز سازمانی تروريستی ناميده شد.

اما طرفداران مرسی به مصاف ارتش برخاستند و با سرکوب وحشيانه روبرو شدند. از تابستان گذشته تا کنون، به نام اعمال اراده مردم برای بازگشت آرامش، بيش از يکهزار نفر کشته شده اند.

در مورد شايستگی های اين شخصيت مرموز که تلاش می شود حضوری رازگونه داشته باشد کمتر اطلاعی در دست است. او کم سخن می گويد و مراوداتی کنترل شده دارد. در آنچه تحت نظارت او و به عنوان همه پرسی قانون اساسی جديد برگزار شد، کمتر از ۳۹ درصد مردم مصر شرکت کردند.

عبدالفتاح السيسی، هم اکنون به عنوان يک مارشال يعنی بالاترين مقام ارتش و قبل از آنکه در انتخابات شرکت کند، ظاهرا برای پيروانش و برای آنها که در توهم بازگشت عظمت از دست رفته مصر به سر می برند، يک اسطوره است. اما شايد اين توهم با يک کشور عميقا تقسيم شده و مجروح روبرو شود.