یـادی از نسل کُشی در روانـدا، پـویـان انـصـاری

Pouyan49@yahoo.se

اگـر دهه شصت در ایـران، ياد آور جنايت عليه بشريت است که توسط نظام جنايتکار رژيم جمهوری اسلامی بـوقـوع پيوست و هزاران از بهتـرين فـرزنـدان آن مـرز و بـوم بخاطر آزادی اعدام شدند، در آپـریـل ۱۹۹۴، در يکی از کشورهای آفريقايی روانـدا (Rwanda) جنايتی بزرگ عليه بشريت آنهم در ابعاد گُسترده، اتفاق افتاد.

اما نکته قابل توجه اينکه، کمتر نوشته ای بياد اين جنايت هولناک، درسايت های اينترنتی و غيره، ديده شده است!

بگذريم، ماجرا از آن جا آغاز می شود که در روز ۶ آپريل، هواپيمای حامل رئيس جمهور وقت روانـدا و همراهانشان در نزديکی پايتخت (کيگالی) سقوط می کند.

همين حادثه، باعث سرآغاز يکی از بزرگترين قتل عام مردم بيگناهی می شود که هنوز بعد از بيست سال همچون قتل عام زندانيان سياسی ايران در دهه شصت، زخم عميق آن در اشکال گوناگون اش بر پيکر بازماندگان آن و هم چنين آزاديخواهان، باقی مانده است.

قوم هوتو اين عمل را به قوم توتسی، نسبت می دهد، در حقيقت می تـوان گفت، سقوط هواپيمـای حـامـل رئيس جمهور وقت رواندا، برنامه ريزی حساب شده ای بود يا اينکه، بهانه ای شد برای آغاز نسل کُشی!

در هر حال، اين حـادثـه هر چه بود حال برنامه ريزی شده و يا غيره، ۱۰۰ روز جهنمـی را بـدنبـال داشت که طـی آن، ارقـام نـابـاورانـه ای از کُشتـارهای وحشيانه گرفته تا تجاوزهای جنسی، در تاريخ بشريت کنونی به ثبت رسيد .

بيست سال پيش ( آپريل ۱۹۹۴) در جريان نسل کُشی در روانـدا، که بيشک، يکی از مخوف تـریـن قتل عام هايی است که در جهان رُخ داده است که ابعاد وسيع فاجعه انسانی را با خود بهمراه داشته است.

طبق آمار، در طی ۱۰۰ روز، بيش از ۸۰۰ هـزار، زن، مـرد و کودک، سلاخی شـدنـد.

به بيش از ۲۰۰ تا نیـم میـلیـون دختـر و زن، تـجـاوز جنسـی شد.

عجيب اينجاست، در حمـام خـونـی که راه افتاده بود، بيشتـر قربانيان آن از جمله نوزادان، توسط همسايه ها، ياران و دوستـان سابق خود، قتـل عـام شده اند و عجيب تـر اينکه، راديو کشور آفريقايی روانـدا ، همزمان به طـور مـداوم هوتوها را تشويق به قتل‌عام توتسی‌ها می‌کرد!

بازطبق آمار اُرگان های بين المللی، روزانه ۱۰۰۰۰ نفر و ساعتی ۴۰۰ نفر و دقيقه‌ای ۷ نفر کشته می‌شدند، به طور مثال کليسايی که ۱۵۰۰ نفر در ان پناه گرفته بودند با بولدزر خراب می شود و همه آن ۱۵۰۰ نفر به خاک و خون کشيده می شوند در حقيقت اکثر قربانيان با قمه‌، تکه تکه شدند.
بعدها اُسقف کليسا به جرم همکاری در جنايت، محاکمه می شود.

همانطور که ذکـر شد در حـدود ۲۰۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰۰ زن و دختـر توتسی در ایـن مـدت، مـورد تجـاوز جنسـی قـرار گرفتند. ۲۰ هزار جـوان روآندايی که امسال ۲۰ ساله می‌شوند، فرزندان آن تجاوز جنسی هستند.

بسیـاری از آنها از روی عمد توسط مردان مبتلا به ایـدز مورد تجـاوز قـرار گرفتند. اکنون بسياری از زنـان زنـده مانده از نسل کشی در کشور رواندا، مبتلا به ایـدز هستند.

دراين ميان، اين به اصطلاح نيروهای حافظ صلح سازمان ملل، که برای جان انسان ها،"پـايگـاهـی"زده بودند تلاشی برای حفظ جـان آنهـا که به آن پايگاه پنـاه آورده بودند نکردند و حتی، با تـرک پايگـاه و رهـا کردن آن پناهندگان بيگناه باعث کُشتـار جمعی آنهـا شدند برای نمونه حدود ۳ هزار نفر ازاين قربانيان فراری که از زنان و کودکان توتسی ها تشکيل شده بودند بـرای نجـات جـان خود به پايگاه نیـروهـای حافظ صلح سازمان ملل پنـاه بُـردنـد، امـا نـه تنهـا اين نیـروهای به اصطلاح حافظ صلح، هيچ تلاشی برای حفظ جـان آنها نکردند بلکه با تـرک کردن پايگـاه ( حتمأ به امیـد خـدا!) موجب قتـل عـام جمعی آنها شدند.

يا اينکه بسیـاری از اين مردم دردمند و بيگناه که توانسته بودند از مـرگ فـرار کنند و به کشورهای همسايه پناهنده شوند ولی بدلیـل اينکه سازمان ملل از آنهـا در هيچ زمينه ای حمايت نکرد متاسفانه آنها، با نداشتن حداقل امکانات که حق طبيعی هر انسانی است ابتلا به بيماری های گوناگون شدند و جان خود را از دست دادند.

اما نا گفته نماند ابعاد اين فاجعه انسانی، در اشکال گوناگونش بيش از اينهاست ولی ازآنجائيکه خيلی ازکشورهای به اصطلاح بزرگ که در سازمان ملل هم جا خوش کرده اند بهر دليلی، نخـواستنـد (نه اينکه نمی توانستند) از اين قتل عام وحشيانه، جلوگيری کنند از اين رو خيلی از راز ها و غيره همچون قربانبان بيگناه در زیـر خروار ها خاک، دفن شدند.