يک سال پس از انتخاب حسن روحانی ‌آزادی اطلاع رسانی همچنان پايمال می‌شود، بیانیه گزارشگران بدون مرز

يک‌سال پس از انتخاب حسن روحانی به رياست جمهوری اسلامی ايران، در ٢٤ خرداد ١٣٩٢ گزارش‌گران بدون مرز، عدم پيشرفت در عرصه آزادی اطلاع رسانی و وضعيت غير قابل پذيرش روزنامه‌نگاران و شهروند وب‌نگاران زندانی را تقبيح و نگرانی عميق خود را در باره وضعيت آزادی اطلاع رسانی و روزنامه‌نگاران و شهروند وب نگاران زندانی اعلام می کند.

يک‌سال پس از انتخاب حسن روحانی به رياست جمهوری اسلامی ايران، در ٢٤ خرداد ١٣٩٢ گزارش‌گران بدون مرز، عدم پيشرفت در عرصه آزادی اطلاع رسانی و وضعيت غير قابل پذيرش روزنامه‌نگاران و شهروند وب‌نگاران زندانی را تقبيح و نگرانی عميق خود را در باره وضعيت آزادی اطلاع رسانی و روزنامه‌نگاران و شهروند وب نگاران زندانی اعلام می کند.

گزارش‌گران بدون مرز، در بيانيه مطبوعاتی که در تاريخ ٢٨ خرداد ١٣٩٢ منتشر کرد، نسبت « به آزادی روزنامه‌نگاران و وب‌نگار زندانی» ابراز اميدوری کرده بود. در اين اطلاعيه خطاب به رئيس جمهور منتخب نوشته شده بود: «شما در کارزارهای انتخاباتی خود به گشايش در عرصه آزادی بيان و رسانه‌ها و آزادی زندانيان سياسی تاکيد داشتيد. اين وعده‌ها يکی از اصلی‌ترين دلايل حمايت گسترده تحول خواهان ايران به ويژه زنان و جوانان از شما بود. امروز بر شماست که وفای به عهد کنيد و وعده‌ها را تحقق بخشيد.»

يک سال بعد، گزارش‌گران بدون مرز با کمال تأسف و نگرانی بايد داوری خوددر اطلاعيه ٢٨ آبان ١٣٩٢ در باره‌ی ۱۰۰ روز رياست جمهوری حسن روحانی، را تأييد کند که هيچ پيشرفتی قابل ملاحظه‌ای در عرصه آزادی اطلاع رسانی روی نداده است

ايران همچنان با ٥٨ روزنامه‌نگار و شهروند وب‌نگار زندانی يکی از پنج زندان بزرگ جهان برای فعالان رسانه ای است. ٢٥ تن از اين تعداد در فاصله يک سال گذشته بازداشت و زندانی شده‌اند. در همين زمان ١٤ رسانه نيز به شکل موقت يا دائم توقيف شده‌اند. موج بازداشت فعالان رسانه‌ای که در پی سرکوب اعتراض‌های مردمی به انتخاب مجدد محمود احمدی نژاد به رياست جمهوری در انتخابات مورد مناقشه ٢٢ خرداد ١٣٨٨ آغاز شده بود، هنوز ادامه دارد. برخی از زندانيانی که در سال ١٣٨٨ بازداشت شده‌اند همچنان در زندان بسر می‌برند. از اين ميان کيوان صميمی بهبهانی، احمد زيدآبادی، بهمن احمدی امويی، مسعود باستانی،مهدی محموديان، سعيد متين‌پور،حشمت‌الله طبرزدی،محمد داوری، سخی ريگی، حسين رونقی ملکی، را می‌توان نام برد، که به محکوميت‌هايی از شش تا بيست سال زندان محکوم شده‌اند.

رضا معينی مسوول بخش افغانستان و ايران، گزارش‌گران بدون مرز،در اين باره گفت: «در ايران تا زمانی که بازداشت نظامند روزنامه‌نگاران از سوی مسوولان ادامه دارد، تضمين آزادی اطلاع رسانی ناممکن است. دستگاه قضايی که تحت امر علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی قرار دارد، تهاجم خود را به آزادی اطلاع رسانی تشديد کرده است. در يک سال گذشته بيش از ٥٠ فعال رسانه‌ای احضار و بازجويی شده‌اند. به فشارهای اقتصادی و اداری که رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران مستقل متحمل می‌شوند، اينک آزارهای قضايی روزمره نيز افزوده شده است.

حسن روحانی به عنوان رئيس جمهور مسئول تضمين اجرای قانون اساسی است،اگر با اين سرکوب‌ها مخالف است، بايد به اين اقدام‌ها خلاف قانون اساسی پايان دهد.»

آزارهای قضايی زنجيره‌ای

صبا آذريپک روزنامه‌نگار ماه‌نامه تجارت فردا و روزنامه اعتماد، در تاريخ ٧ خرداد ١٣٩٣در محل کارش در تهران توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شد. خانواده وی همچنان از علت و محل بازداشت اين روزنامه‌نگار بی‌اطلاع‌ است.

سراج ميردامادی همکار بسياری از رسانه‌ها از اين ميان روزنامه توقيف شده حيات نو و راديو زمانه در تاريخ شنبه ٢٠ ارديبهشت پس از احضار به دادستانی اوين بازداشت شد. اين روزنامه‌نگار با اعمال نفوذ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به شکل غيرقانونی در زندان نگاهداری می‌شود.

نرگس محمدی، روزنامه‌نگار و سخن‌گوی کانون مدافعان حقوق بشر که در تاريخ ١٠ مرداد ١٣٩١ با سپردن ٦٠٠ ميليون وثيقه برای مرخصی درمانی از زندان خارج شده بود، در تاريخ ١١ خرداد ١٣٩٣ از سوی دادسرای مستقر در زندان اوين احضار و مورد بازجويی قرار گرفت. بازجويان دادسرا به وی اعلام کردند که ممنوع خروج است. وی در تاريخ ٢ ارديبهشت ١٣٩١، در زنجان بازداشت و به زندان اوين و سپس در تاريخ ٢٧ ارديبهشت ماه، به زندان شهر زنجان انتقال داده شد. نرگس محمدی که به شدت بيمار بود در تاريخ ١٩ تيرماه به بيمارستان ولی عصر شهر زنجان منتقل شد.

مهناز محمدی خبرنگار و مستندساز که در دادگاهی ناعادلانه به پنج سال زندان محکوم شده بود، در تاريخ ١٧ خرداد روانه زندان اوين شد. اين فيلم‌ساز جوان بيمار است و نياز به درمان در بيرون از زندان دارد. در اين بارهانجمن فرانسوی تهيه کنندگان فيلم در تاريخ ٢٦ خرداد ماه با انتشار طوماری با امضای ٥٠٠ نفر ، از اين ميان چهره‌هايی چون گوستاو گاوراس، برتراند تاورنيه، و رئيس فستيوال کن، ژيل جکوب خواهان آزادی مهناز محمدی شدند.

وضعيت اين چهار فعال رسانه‌ای، نمونه‌‌ای بارز آزار و بی‌عدالتی هر روز‌ه‌ی، دستگاه قضايی و نهادهای امنيتی جمهوری اسلامی عليه روزنامه‌نگاران و شهروند وب‌نگاران است.

ايران يکی از سرکوبگرترين کشورهای جهان در عرصه آزادی اطلاع‌رسانی است. در رده بندی جهانی آزادی مطبوعات در سال ٢٠١٤اين کشور ، از ميان ۱۸۰ کشور در رده ۱۷۳ قرار دارد.