گفتوگو نباشد، یا خشونت جای آن میآید یا فریبکاری، مصطفی ملکیانما فقط با گفتوگو میتوانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مسالهای از سه راه رفع میشود، یکی گفتوگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفتوگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را میگیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]
پرخواننده ترین ها
» دلیل کینه جویی های رهبری نسبت به خاتمی چیست؟
» 'دارندگان گرین کارت هم مشمول ممنوعیت سفر به آمریکا میشوند' » فرهادی بزودی تصمیماش را برای حضور در مراسم اسکار اعلام میکند » گیتار و آواز گلشیفته فراهانی همراه با رقص بهروز وثوقی » چگونگی انفجار ساختمان پلاسکو را بهتر بشناسیم » گزارشهایی از "دیپورت" مسافران ایرانی در فرودگاههای آمریکا پس از دستور ترامپ » مشاور رفسنجانی: عکس هاشمی را دستکاری کردهاند » تصویری: مانکن های پلاسکو! » تصویری: سرمای 35 درجه زیر صفر در مسکو! اعلاميهء پيوند سرای نويسندگان، شاعران و هنرمندان سکولار دموکرات ايران: اين خونی است که در پاريس از پيکر آزادی انسان جاری شدهحملهء گستاخانهء چند نقاب پوش افراطی مدعی مسلمانی به دفتر تحریریهء هفته نامهء "شارل آبدو" در پاریس، و کشته شدن چندين نويسنده و کاريکاتوريست سرشناس فرانسه و کشته و مجروح شدن افراد پليس و مردم عادی، کسانی را که معتقد به آزادی بلاشرط بیان و قلم در سراسر جهان هستند در تنفر و تأثری عميق فرو برده است. در طول تاريخ، دشمنان هراسيده از آزادی، هرگز لحظه ای از دوختن دهان ها، شکستن قلم ها، زنده زنده پوست کندن معترضان، و حذفِ فیزیکیِ نویسندگان و هنرمندانِ حقیقت گو و طرفدارِ آزادی بیان کوتاهی نکرده و عقب ننشسته اند و تنها در سده های اخیر است که، با رشد گرايش به سکولاریسم و مطرح شدن ضرورت رعایتِ مفاد حقوق جهانشمول بشر، دمکراسی توانسته است، بعنوان تضمین کنندۀ آزادی انسان ها، و از جمله آزادی بیان و قلم، در کشورهای مختلف پا بگيرد.
آری، اين زیاده خواهی ها و رقابت های روزافزونِ قدرت های جهانی و اتخاذ سیاست های غلطی همچون ميدان دادن به افراطی گری به نام مذهب، است که اکنون کریه ترین و خشن ترین غول های خفتۀ مذهبیِ همچون طالبان و القائده و بوکو حرام، حکومت اسلامی مسلط بر ایران و حکومت اسلامی عراق و شام را احيا کرده است؛ غول هایی با باورهای قرون وسطائی که نه تنها خاورمیانه را به آتش و خون کشیده اند، که با حضور و گسترش خود در کشورهای غربی، عملاً تهدیدی جدّی علیه آزادی های بشری و پيکر شکنندهء دمکراسی اند. کشور فرانسه در سال های گذشته نیز چندین بار شاهد سوء قصدهائی دیگر بوده است اما، این بار، کشتن نویسندگان و روزنامه نگاران اش، در قلب پايتخت اش، در واقع معنائی جز تلاش برای کشتن آزادی بیان و قلم ندارد و، متأسفانه، بنظر می رسد که حکومت های کشورهای دمکراتیک، در رویاروئی با چنین حوادث هولناک و خونینی، قبل از هر چيز به سختگیری بر کل جامعه دست خواهند زد و عده ای فرصت طلب نیز، با استفاده از این موقعیت حساس، با اِعمال سانسور و تحديد آزادی بیان و قلم، روز به روز از سطيرهء دمکراسی خواهند کاست؛ اتفاقی که می تواند عواقب ناگوار سرکوب سراسری دمکراسی را در پی داشته باشد. اما، در برابر مصلحت بينی و مماشات، عقل و منطق حکم می کند که امروز بشريت بايد در پی خشکاندن اين شجرهء خبيثه باشد و تنها به زدن شاخ و برگی از آن که از اين خانه به خانهء همسايه سرک کشيده اکتفا نکند. پیوند سرای نویسندگان، شاعران و هنرمندان ایران، بعنوان نهادی در دل جنبش گستردهء سکولار دموکراسی ايران که خواهان انحلال حکومت اسلامی و استقرار حکومتی سکولار و دموکرات در ايران است، و نيز بعنوان عضوی از مجمع سازمان های سکولار دموکرات ايران، ضمن محکوم کردن حملۀ مسلحانه و خونین به دفتر هفته نامۀ شارل آبدو، از کلیۀ نویسندگان، شاعران، هنرمندان و روزنامه نگارانی که آفرینش هنری خود را به مثابه سِلاحی علیه تسلط جهل و خرافات، ظلم و زور و افراط گرائی مذهبی و عقیدتی، بکار می برند، دعوت می کند تا مجدانه صدای خود را برای بيدار کردن تصميم گيران بخواب رفتهء کشورهای خويش بلند کند. چرا که آنها در صف مقدم جبهه ای از جنگی فرهنگی قرار دارند که از سوی افراط گريان مذهبی عليه آزادی و حقوق انسان متمدن برخاسته اند. 18 دی 1393 ـ 8 ژانويهء 2014 Copyright: gooya.com 2016
|