برادران مذهبی! شما چرا ناراحت می شوید؟

ف.م.سخن - ویژه خبرنامه گویا
بعد از کشتار بی رحمانه ی هیات تحریریه شارلی ابدو٬ چند روز اول٬ همه در شوک بودند و از زشتی آن چه که رخ داده بود به شدت حیرت زده و متعجب. وضع به گونه ای بود که سخنگوی دولت ایران هم با بیانیه ای نصفه نیمه٬ بدون بردن اسم نشریه و علت کشته شدن ۱۲ نفر از کسانی که در دفتر مجله حضور داشتند٬ تروریسم را محکوم کرد. همین محکومیت نصفه نیمه و بدون آدرس باعث شد تا برخی از دوستان نواندیش دینی و چپ به وجد آیند و در صفحات فیس بوک شان مثلا بنویسند که من سرافرازم از این که جمهوری اسلامی اولین کشوری بود که این حمله ی تروریستی را محکوم کرد!

با گذشت چند روز٬ و خارج شدن دولت ها و اهل رسانه از شوک اولیه٬ طبق معمول و بر اساس آن چه قابل پیش بینی بود٬ شک و تردید و مخالفت با ترور٬ ضمن مخالفت با کارتونیست ها٬ و کم کم مخالفت صرف با کارتونیست ها و تبدیل کردن تروریست ها به قهرمانان جهادگر و شهدای راه اسلام٬ آغاز شد و اگر روزهای اول گفته می شد «من شارلی هستم»٬ عده ای از بچه مسلمان ها شروع کردند به گفتن این که «من احمد [پلیس مسلمان کشته شده در این حادثه] هستم»٬ و اکنون نیز در اینستاگرام صفحه ای باز شده به نام «من عاشق محمد هستم» که در آن کارگردانی مانند ابراهیم حاتمی کیا٬ و هنرپیشه ای مانند بهاره رهنما عضو هستند (علت این که اسم این صفحه را «من محمد هستم» بر وزن «من شارلی هستم» نگذاشته اند روایتی است از حضرت علی (ع) که ما همه بنده ی محمدیم و این که محمد باشیم معنا ندارد!) یعنی اگر در روز اول مسلمانان بدهکار به جهان شده بودند٬ الان کم کم با پیدا کردن خودشان٬ از جهان طلبکار هستند و کم مانده است که برای کشتن هیات تحریریه جدید شارلی ابدو٬ اعلام همبستگی نمایند!

در این اثنا٬ برخی از نواندیشان دینی و اصطلاح طلبان هم حرف هایی زدند و اظهار نظرهایی کردند که در نوع خود جالب بود! اغلب این اظهار نظرها٬ با جمله ی من محکوم می کنم تروریسم را... آغاز می شد٬ و بدون استثنا در میانه ی جملات یک «اما» یا «ولی» در کار می آمد و این محکوم کردن٬ مشروط به موازینی مانند احترام به دین و مقدسات و غیره می شد.

سوال من از آقایان این است که شما اصولا چرا ناراحت می شوید؟ این که یک نشریه٬ که برای ۹۹ درصد شما کاملا ناشناس بوده و در گوشه ای از فرانسه ی شصت و چند میلیون نفری٬ با تیراژی حدود شصت هزار نسخه منتشر می شده و سی هزار نسخه از آن هم برگشت می خورده و در آستانه ی ورشکستگی و سقوط مالی بوده٬ گیرم به هر چه عالم و آدم و دین و پیغمبر است اهانت شدید می کرده٬ ولی شما و بسیاری از مسلمانان جهان و مردم جهان از این توهین ها بی خبر بوده اید٬ و تازه بعد از حمله ی تروریستی به دفتر مجله٬ آن را با محتوای ضد دینی اش شناخته اید٬ علت ناراحتی تان چیست؟ بگذارید این مجله که در میان فرانسویان هم خوانندگان کمی داشت منتشر شود و لای چرخ دنده های نشریات بزرگی که حاضر نیستند یک هزارم مطالب و کارتون هایی را که این نشریه منتشر می کند منتشر کنند٬ از میان برود. دیگر ناراحتی تان و دادن فتواهای چپ و راست برای چیست؟

شما که اغلب در کشورهای غربی زندگی می کنید و از مواهب آزادی بیان در این کشورها برخوردارید٬ چرا نمی گویید و نمی بینید که اگر نگوییم همه٬ می توانیم با اطمینان بگوییم اغلب روزنامه های بزرگ و مشهور و همین طور رادیو تلویزیون های بزرگ دولتی و غیر دولتی٬ حتی حاضر نیستند بعد از مرگ این دوازده نفر و شارلی شدن و شعار های رنگارنگ دادن٬ یک کارتون ضد دینی از این نشریه را بازنشر دهند و به مخاطبان شان لااقل نشان دهند که این ها به خاطر چه کارتون هایی کشته شده اند! چرا از این فضای غالب و اکثریتی که احترام شما مسلمانان عزیز را رعایت می کنند و مراقب اند تا به وجود نازنین تان کوچک ترین آسیب روحی و معنوی وارد نشود و گرد غم و اندوه بر دل های نازک و حساس تان ننشیند چیزی نمی گویید و چنان رفتار می کنید که انگار در غرب٬ مردم کار و زندگی شان را رها کرده اند و از صبح تا شب مشغول بد و بیراه گفتن به پیامبر اسلام و دین مبین هستند.

آن هایی هم که در کشورهای عقب مانده ی مسلمان٬ برای پیامبر و اسلام سینه چاک می دهند و تظاهرات خشونت آمیز می کنند٬ آن ها نیز اصلا نمی دانند برد و دامنه ی تاثیر نشریاتی این چنین چقدر است و فقط منتظر سوژه ای هستند برای نعره زدن و مشت به هوا بردن و حمله به خارجی ها و سفارت خانه های کشورهای غربی.

آقایان! برادران! لطفا به این مراعات مذهبی رسان های بزرگ توجه کنید و خوشحال باشید که این قدر به فکر احترام و تقدس دین شما هستند. بیچاره ها حتی بعد از چنین ترورهای وحشیانه ای که اتفاقا از جانب مسلمانان کاملا معتقد به بهشت و جهنم و قیامت و غیره صورت می پذیرد٬ می گویند که این کار مسلمانان واقعی نیست و مسلمانان واقعی منادی صلح و دوستی هستند. پس لطفا نگذارید به خاطر نوشته ها و تصاویر یک نشریه که هم‌دینان شما آن را به شهرت و تیراژ باور نکردنی هفت میلیون نسخه رساندند٬ گرد کدورتی بر خاطر مبارک تان بنشیند و باعث ناراحتی تان شود.