خاطرات خانه زندگان (قسمت اول)، ستمديگان گناهی ندارند. تقصير از ستم است، همنشين بهار

من پيش و بعد از انقلاب زندانی سياسی بودم. البتّه دستگيری‌ام در رابطه با هيچ گروه و حزب و سازمانی نبود و هم‌پرونده نداشته‌ام. در زمان شاه در خمين و خوانسار و اهواز و تهران (کميته مشترک، قصر، اوين) و مشهد (در وکيل آباد و يکی دو جای ديگر) زندانی بودم. بعد از انقلاب هم در گلپايگان و دارون و خوانسار و تهران (محل دادستانی انقلاب، اوين، قزل حصار) و در اصفهان (دستگرد، زندان سپاه و هتل اموات)... زندانی کشيدم.

اميدوارم بتوانم روزگار سپری شده را به تصوير کشم و آنچه را ديگران نگفته‌اند نيز بگويم...

[خاطراتِ خانه زندگان (قسمت اوّل)]