معاون سردبير واشنگتن پست: توافق هسته‌ای فرا‌تر از مرزهای ايران خواهد بود

فرارو- جکسون ديهل، معاون سردبير واشنگتن پست طی مقاله‌ای برای اين روزنامه ابعاد يک توافق هسته‌ای با ايران را ورای مزرهای ايران دانسته و آن را تعيين کننده آينده خاورميانه و نفوذ در دريای مديترانه و خليج فارس خوانده است.

به گزارش سرويس بين الملل فرارو به نقل از واشنگتن پست، ديهل مقاله خود را اينگونه آغاز کرد: تناقض آشکاری در دفاع پيش دستانه دولت اوباما از يک توافق هسته‌ای با ايران وجود دارد. کاخ سفيد مدعی است که منتقدان اسرائيلی و جمهوری خواه هيچ جايگزينی برای مذاکرات ندارند، بجز جنگ. اما باراک اوباما اخيرا تصريح کرد که آماده دور شدن از يک توافق بد است.

بنابراين آيا جنگ برای اوباما هم تنها جايگزين است؟ بديهی است که خير. زمانيکه از بن رودز، مشاور معاون امنيت ملی آمريکا سوال شد پس از پايان يافتن دوره توافق هسته‌ای، آمريکا چگونه مانع از تلاش احتمالی ايران برای توليد سلاح هسته‌ای خواهد شد، وی گفت: «واقعيت مسئله اين است که‌‌ همان گزينه‌هايی که امروز برای ممانعت از دستيابی ايران به سلاح هسته‌ای داريم، ۱۰ يا ۱۵ سال ديگر در دسترس رئيس جمهور ايران خواهد بود.»

ضمن اينکه اين گزينه‌ها در صورت لزوم، در ۱۰ يا ۱۵ هفته آينده نيز در دسترس خواهند بود. جکسون ديهل در ادامه مدعی می‌شود: تحريم‌ها، کارشکنی و تهديد به اقدام نظامی، در کنار بازرسی‌های اطلاعاتی و بين المللی طی سال‌های گذشته مانع از توليد تسليحات در ايران شده است.

با وجود آنکه زيرساخت‌های هسته‌ای ايران گسترش يافته، بازرسان و آژانس‌های اطلاعاتی غربی از سال ۲۰۰۳ تاکنون هيچ «بعد نظامی» در اين برنامه کشف نکرده‌اند.

دولت اوباما اينطور استدلال خواهد کرد که اين توافق، با هزينه و خطر کمتر برای آمريکا، تضمين می‌کند که تهران برای يک دهه آينده غيرهسته‌ای خواهد ماند. با توجه به متن توافق شايد اينطور باشد اما در اين صورت ديگر بحث بر سر جنگ و صلح نيست، بلکه مسئله خطرات و بده بستان خواهد بود. ايرانی که به واسطه توافق هسته‌ای محدود شده، ديگر به دليل تحريم‌های اقتصادی محدود نخواهد بود.

در ادامه اين مقاله آمده: مهم‌ترين تفاوتی که ميان توافق و عدم توافق وجود دارد،‌‌ همان چيزی است که اوباما سعی در مبهم نگه داشتنش دارد؛ و آن نوع روابط ايران و آمريکا طی سال‌های آتی و استراتژی آمريکا برای بازسازی نظم در خاورميانه است.

مارتين اينديک از موسسه بروکينگز و فرستاده سابق آمريکا در مذاکرات صلح خاورميانه در مقاله‌ای جديد اينطور استدلال می‌کند که آمريکا بايد ميان ايجاد يک نظم منطقه‌ای جديد با ايران يا بدون ايران انتخاب کند. اين انتخاب به نوبه خود، به توافق هسته‌ای بستگی دارد. اينديک می‌نويسد: «بدون دستيابی به توافق، غيرممکن است که همکاری با ايران در مسائل منطقه‌ای را تصور کنيم. با توافق است که همکاری ممکن می‌شود.»

پتانسيل چنين همکاری به شدت برای اسرائيل، عربستان و ديگر دشمنان ايران در خاورميانه هشدارآميز است. در نتيجه، اوباما اين بعد از ديپلماسی را طی هفته‌های اخير کم اهميت جلوه داده است. جان کری، وزير امور خارجه آمريکا حتی به عربستان سفر کرد تا اعلام کند که «ما به دنبال يک معامل بزرگ نيستيم.»

ديهل در ادامه مدعی می‌شود: با اين وجود، تاثيرات ژئوپولتيک يک توافق هسته‌ای اجتناب ناپذير است. بدون اين توافق، ايران به طور کاملا آشکار يک قدرت خصمانه خواهد ماند که بايد محدود شود. با اين توافق، دولت اوباما احتمالا به دنبال تفاهم با ايران در مورد آينده عراق و سوريه خواهد بود- و هر اقدامی عليه جمهوری اسلامی بايد به دقت مورد ارزيابی قرار گيرد که مبادا پتانسيل نابود کردن توافق را داشته باشد. بنابراين به گفته رودز اميد می‌رود که اين توافق هسته‌ای «منجر به سياست‌های معتدل تری از سوی ايران شود که برای آمريکا، اسرائيل و تمام منطقه خوب است».

اينديک صراحتا مدعی می‌شود که «توهم است اگر فکر کنيم آمريکا می‌تواند ايران را متقاعد کند که از تهديدآميز‌ترين قدرت تجديدنظرطلب منطقه به يک شريک برای ايجاد يک نظم جديد منطقه‌ای تبديل شود.» وی از استراتژی آمريکا برای ايجاد دوباره ثبات در همکاری با متحدان سنتی‌اش حمايت می‌کند. اين روند در صورت شکست مذاکرات، طبيعی خواهد بود اما آيا با يک توافق هسته‌ای توازن خواهد داشت؟ شايد: اينديک پيشنهاد «ايجاد يک چ‌تر هسته‌ای بازدارنده برای اسرائيل و عربستان» را ارائه می‌کند.

نکته اينجا است که مذاکرات اوباما با ايران نه تنها در مورد امکان دستيابی تهران به سلاح هسته‌ای است، بلکه به آينده خاورميانه نيز مربوط می‌شود. با وجود چرخش کاخ سفيد، غيرمحتمل است که نتيجه مذاکرات در آينده‌ای نزديک منجر به جنگ شود اما مشخص خواهد کرد که چه کسی پيروز رقابت درازمدت برای نفوذ در دريای مديترانه و خليج فارس می‌شود.