مسیر خاطره ها...ویدا فرهودی

مسیر خاطره ها را چه زود گم کردی
هر آنچه عشق به گوشـَت سرود گم کردی

به جان پنجره هر چند نور می بالید
طلسم نور به گاه ورود گم کردی

برای دیدن رویا که پاک بود و زلال
ستاره ای که رهت می نمود،گم کردی

کبوترانه خیالت سپید بود و فراخ
ولی فراز چو دیدی، فرود گم کردی

چگونه گویمت از درد، سخت حیرانم
چرا که وقتِ صدا ، هر چه بود گم کردی

مرام خویش چوگفتی ترانه ای جوشید
در اوجِ گفتنش اما شنود گم کردی

به آسمان نگرم، یاد تو در آن پیداست
تویی که رسم عروجت چو دود گم کردی

ز دشت های شقایق چه زرد بگذشتی
بهارتازه مان را چه زود گم کردی

ویدا فرهودی
بهار١٣٩٤