باز به "چمخاله" رفت
خاطره‌ی خوب من.
باز به خونم نشست
شادیِ محبوبِ من.

پرده‌ی مهتاب را
مَی زده ، پس مِی‌زنم.

باز درین بی‌کسی
با تو نفس می‌زنم.

ساحل ِ سرمست با -
عاطفه، همدست بود
ماه ، غزل می‌سرود
دل ز تو سرمست بود.

باز به "چمخاله"ام
حسرتِ هرساله‌ام.

***


زیباترین ترانه‌ام همرنگِ "تا لَش" است

دیشب که خاطراتِ کبودم مرا ربود
دیدم هنوز نیز
آفاقِ آرزوی من ،همزادِ آتش است.

قد، می‌کشد به سینه‌ی من، خوشه‌ی برنج.
گُل، می‌کند به دیده‌ی من، روستا وُ دود.
ره می‌بَرَد به خلوتِ خُنیاگرانه‌ام-
شعر ِ سپید رود.