بی‌تابی آن علی بی‌خوابی این علی، مجتبی واحدی

خامنه‌ای که مزدبگیران متملق او را با امام علی مقایسه می‌کنند اکنون ۲۶ سال است که رهبری بلامنازع جمهوی اسلامی را به عهده دارد و دیگر نمی‌توان نقش او را در انواع کاستی‌ها، فسادها و آتش زدن‌ها به منافع ملی ایرانیان نادیده گرفت. اما او تاکنون جز در یک مورد حاضر به اعتراف نسبت به قصور خود نشده که اتفاقاً آن مورد از معدود تصمیمات درست در زمان رهبری او بوده است

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

سید علی خامنه ای در دیدار سالیانه خود با اعضای هیئت دولت بار دیگر به داستان سرایی در خصوص "دشمن" روی آورده وسپس مطابق عادت مألوف، از نارسایی های فرهنگی سخن گفته است. البته این بار او بر غلظت اظهار نگرانی فرهنگی خود افزوده و ادعا کرده که " گاهی مشکلات فرهنگی موجب شده که من شب ، خوابم نبرده ". بی شک سید علی خامنه ای، اصلی ترین مسئول برخی نابسامانی هاست و به وجود آمدن بسیاری از مشکلات ، تنها ناشی از خود خواهی ها و اصراراو بر اجرای دستورات نسنجیده خود می‌باشد. همچنین تردیدی وجود ندارد که حمایت او از بعضی مسئولان فاسد و بی کفایت در دولت ، مجلس و قوه قضائیه در سالهای گذشته، موجب افزایش انواع فساد در کشور و گسترش فقر گردیده و همین امور ، خواب را از چشم بسیاری از ایرانیان ربوده است. اما تا کنون کسی از او نشنیده که بگوید " وجود میلیونها نفر در زیر خط فقر ، گاهی موجب شده که شب خوابم نبرده" . همانطور که تا کنون ، کاهش سن فحشا در دختران ایرانی، موجب اخلال در خواب شبانه رهبر نشده و افزایش سرسام آور تعداد معتادان - بنا بر آمارهای رسمی حکومتی - برنامه منظم خواب او را بر هم نزده است .

خامنه ای که مزدبگیران متملق ، او را با امام علی مقایسه می کنند اکنون بیست و شش سال است که رهبری بلامنازع جمهوی اسلامی را به عهده دارد و دیگر نمی توان نقش او را در انواع کاستی ها ، فسادها و آتش زدن ها به منافع ملی ایرانیان ، نادیده گرفت. اما او تا کنون جز در یک مورد حاضر به اعتراف نسبت به قصور خود نشده که اتفاقاً آن مورد از معدود تصمیمات درست در زمان رهبری او بوده است. رهبر جمهوری اسلامی در یک سخنرانی عمومی ، ضمن حمله به سیاست های کنترل جمعیت ، خود را در اجرای آن سیاست ها مسئول دانست و استغفار نمود. جز این مورد، او نه تنها هیچگاه مسئولیت خویش درخلق و افزایش مشکلات مردم را نپذیرفته بلکه حتی حاضر نشده از " بی خواب شدن خود به خاطرزندگی پر مشقت مردم "سخن بگوید. خامنه ای مرثیه بی خوابی خویش را می سراید تا " قزاق های های جبهه فرهنگی خویش " یا همان اراذل و اوباش خود را به حال آماده باش در آورد و هرگاه لازم دانست به دست آنان ، محدود سازی هر چه بیشتر آزادی های اجتماعی وفرهنگی را عملی سازد اما در خصوص بی خوابی میلیونها سرپرست خانوار که برای تأمین حداقل معاش خانواده ، ناچار به سه شیفت کار هستند چیزی نمی گوید. او خود را جانشین امام علی می داند اما به نظر می رسد حتی حاضر نیست به صورت زبانی ، به نقش خود در فلاکت مردم اعتراف کند.

این داستان را بارها از زبان هم لباسان خامنه ای شنیده ایم که امام علی به صورت ناشناس به خانه بیوه زنی رفت که به خاطر ناتوانی در تأمین زندگی فرزندان یتیم، دست اندرکاران حکومت را نفرین می کرد و امام هم آرام آرام می گریست و طلب مغفرت می کرد . یعنی مشاهده یک مورد که می توانست ناشی از غفلت حاکم باشد امام را بی تاب و البته بی خواب می کرد در حالی که تمام دوره حکومت امام اول شیعیان به پنج سال هم نرسید و او وارث بسیاری از نابسامانی ها درسرزمین فقیر حجاز بود . اما کسی که بیست و شش سال است برکشور ثرومند ایران مسلط است و ثروت های کشور را در راه شهوت رانی های سیاسی خود در داخل و خارج کشور به باد داده و می دهد حتی یک بار به خاطر بی عدالتی های فراوان، گسترش فساد وفحشا و افزایش روز افزون تعداد فقرا در کشور، اظهار تأسف و طلب مغفرت نکرده است.

نمی دانم کدام مشکل فرهنگی ، خامنه ای را بی خواب کرده است؟ اما من به برخی مشکلات فرهنگی کشورم اشاره می نمایم که هیچکس به اندازه رهبر جمهوری اسلامی در گسترش آنها نقش نداشته است. اگر نخواهیم خود را فریب دهیم دروغ، دورویی و ریاکاری گریبانگیر بسیاری از ماست. اما در کدام دوره ، دروغ گویی در بالاترین سطوح مدیریتی کشور تا این حد رواج داشته است؟ بی شک احمدی نژاد دروغ گو ترین رئیس دولت در تاریخ ایران - اگر نگوییم جهان - بوده است تا جایی که امروز بسیاری از حامیان پیشین او به این رذیله اخلاقی وی اعتراف می کنند. میر حسین موسوی و مهدی کروبی در مناظرات انتخاباتی سال هشتاد و هشت با ارائه مستندات کافی ، به خطر گسترش دروغ در عالی ترین سطح اجرایی هشدار دادند . اما این بلای عظیم فرهنگی نه تنها موجب بی خوابی خامنه ای نشد بلکه او پس از انتحابات خونین سال هشتاد و هشت با شیدایی وصف ناشدنی ، به تمجید از همان دروغ گوی بزرگ پرداخت و منتقدان احمدی نژاد را مذمت کرد زیرا به ادعای او " رئیس‌جمهور متّکی به آراء مردم را دروغگو، خرافاتی و رمال می‌نامیدند ".

امام علی هم از برخی مشکلات فرهنگی ، بی تاب می شد . مثلاً تملق گویان او را بی تاب و بی خواب می کردند و می گفت بر دهان متملقان ، خاک بپاشید اما علی زمان ما ، ساعت ها می نشیند و تملق های بی ارزش شعرای دربار ولایت فقیه را می شنود و متملقان را به " آفرین " های خویش ، مفتخر می کند. او می نشیند و مجیز گویی مشمئز کننده حداد عادل را گوش می کند که " ای دو چشمانت چراغ شام یلدای همه" . امام علی نگران گسترش فرهنگ " لکنت مردم هنگام سخن گفتن با حاکم " بود اما به موجب فرهنگ رایج در جمهوری اسلامی ، کوچک ترین نا همراهی کلامی با ولی فقیه .موجب مجازات می شود .در فرهنگ سیاسی جمهوری اسلامی تفاوتی نمی کند آن کس که می خواهد "بدون لکنت" با حاکم سخن بگوید حسینعلی منتظری ، سید صادق شیرازی و سید علی محمد دستغیب باشد یا بهاره هدایت و مجید توکلی ، مهدی بازرگان و عباس امیر انتظام باشد یا مهدی خزعلی و محمد نوری زاد، مهدی کروبی و میرحسین موسوی باشد یا کاظمینی بروجردی و حشمت اله طبرزدی یا ......

آنچه موجب بی تابی و بی خوابی امام علی می شد و آنچه خواب را از سر خامنه ای می رباید تفاوت بسیار دارد و برای اثبات آن ، نمونه های دیگری نیز می توان ارائه نمود. همه آنچه در بالا آمد و نمونه های مشابه ، ثابت می کند فاصله رفتاری میان خامنه ای و امام علی اگر از تفاوتی که شیعیان، میان معاویه و امام اول قائلند بیشتر نباشد کمتر از آن هم نیست. راستی! موجبات بی خوابی و بی تابی امام علی کجا و ادعای بی خوابی دروغین خامنه ای که برای تحریک اراذل و اوباش حکومتی مطرح می شود کجا؟