بازداشت آرش زاد در بازگشت به کشور

کمپین بین المللی حقوق بشر: در ایران گفت که آرش زاد کارآفرین و وبلاگ‌نویس حوزه تکنولوژی در ایران روز دهم مرداد ماه بلافاصله زمانی که قصد داشت از ایران خارج شود د فرودگاه امام‌خمینی دستگیر و به مکانی نامشخص منتقل شده است.

آرش زاد، موسس و سردبیر وبلاگینا است که در زمینه موضوعات با فناوری اطلاعات در ایران از سال ۱۳۸۶ تا کنون فعال بوده است. او همچنین موسس مجموعه “زیگزاگ‌لب” است که سرویس‌های “باایمیل” و “کفشدوزک” را پیشتبانی می‌کند. تمرکز پروژه کفشدوزک بر افزایش مشارکت زنان در حوزه تکنولوژی در ایران است. پروژه‌ای که برنده جایزه جوانان سازمان ملل در سال ۱۳۹۳ نیز شده است.

همچنین، نریمان غریب، محقق حوزه اینترنت، نیز به کمپین گفت: “زمانی که آرش دستگیر شد ابتدا ما باخبر نشدیم، تا این‌که از ایمیل شخصی‌ا‌ش برای ما ایمیل‌های فیشینگ ارسال شد و پس از پیگیری متوجه شدیم که آرش دستگیر شده است.” به گفته غریب «با توجه به سابقه این نوع دستگیری‌ها می‌توان گفت احتمالا دستگیری آرش زاد توسط سپاه پاسداران جمهوری اسلامی صورت گرفته است.»

در تاریخ ۳۰ شهریور، سازمان گزارش‌گران بدون مرز بازداشت آرش زاد را محکوم کرد و نوشت: «این وب‌نگار که از دوسال پیش در ترکیه اقامت دارد یکی از فعالان عرصه وب ایران است… و از ابراز ازادانه‌ی نظر خود بر روی اینترنت و انتقاد از سیاست‌های نظام در این عرصه ابایی ندارد.» این سازمان اضافه کرد: «جمهوری اسلامی ایران به جد اینترنت و تبادل داده‌ها را بر روی اینترنت کنترل می‌کند. از مرداد ماه ۱۳۹۲ و آغاز دوره ریاست جمهوری محافظه‌کار میانه‌رو حسن روحانی، نزدیک به صد شهروندوب‌نگار بازداشت، شده‌اند و بسیاری از آنها به حبس‌های سنگین محکوم شده‌اند. مسوولیت بیشتر این بازداشت‌ها را اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بر عهده داشته است.»

نریمان غریب به کمپین گفت: “فشار بر روی فعالان عرصه دیجیتال اغلب به دلیل ایجاد رعب و وحشت بین فعالین آنلاین و فشار به دولت انجام می‌شود.

طی یک ماه گذشته که از بازداشت این کارآفرین حوزه فن آوری می گذرد تا کنون اطلاعاتی نسبت به محل بازداشت و اتهامات او توسط خانواده، وکیل و یا مقامات قضایی منتشر نشده است.

سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۲ قطعنامه‌ای را تصویب کرد که بر اساس آن اتصال به اینترنت حق مردم جهان اعلام شده و آزادی بیان به صورت آنلاین و آزادی اینترنت باید توسط تمام کشورها محترم شمرده شود و کشورها می‌بایست دسترسی آزادانه شهروندان به اینترنت را تضمین کنند. رفتار حکومت ایران با فعالان و کاربران اینترنت اما عملا این قطعنامه را نقض می‌ کند.