گفتوگو نباشد، یا خشونت جای آن میآید یا فریبکاری، مصطفی ملکیانما فقط با گفتوگو میتوانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مسالهای از سه راه رفع میشود، یکی گفتوگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفتوگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را میگیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]
خواندنی ها و دیدنی ها
در همين زمينه
23 مهر» نواندیشان دینی، نقش سودمند یا زیانآور؟ (عبدالکریم سروش - بخش نهم) جلال ایجادی5 مهر» نواندیشان دینی، نقش سودمند یا زیانآور؟ (عبدالکریم سروش - بخش هشتم)، جلال ایجادی
پرخواننده ترین ها
» دلیل کینه جویی های رهبری نسبت به خاتمی چیست؟
» 'دارندگان گرین کارت هم مشمول ممنوعیت سفر به آمریکا میشوند' » فرهادی بزودی تصمیماش را برای حضور در مراسم اسکار اعلام میکند » گیتار و آواز گلشیفته فراهانی همراه با رقص بهروز وثوقی » چگونگی انفجار ساختمان پلاسکو را بهتر بشناسیم » گزارشهایی از "دیپورت" مسافران ایرانی در فرودگاههای آمریکا پس از دستور ترامپ » مشاور رفسنجانی: عکس هاشمی را دستکاری کردهاند » تصویری: مانکن های پلاسکو! » تصویری: سرمای 35 درجه زیر صفر در مسکو! کنفرانس جهانی کاپ ۲۱ و محیط زیست ایران (بخش یکم)، جلال ایجادیدر کنفرانس "کاپ ۲۱" پاریس در پایان سال ۲۰۱۵ دیپلماتها و روزنامهنگارها و نمایندگان انجمنهای زیست محیطی و متخصصان و دانشمندان، گردهم میآیند تا درباره آب و هوا و گرمایش زمین گفتوگو کرده و بهویژه برنامه عملی برای کنترل و کاهش گازهای گلخانهای و محدود کردن گازهای کربنیک در نظام صنعتی و اقتصادی و شهری جهان ارائه دهند... سیاست ایران چه خواهد بود؟
در ۱۹۹۲ میلادی کنفرانس جهانی زمین در «ریودوژانرو» اولین هشدار بزرگ بین المللی بود تا جهان بفهمد که ما در دوران خطرناکی به سر می بریم زیرا بدنبال گرمایش بیسابقه زمین، نتایج فاجعه انگیزی برای طبیعت و زمین و انسان و جانوان و گیاهان بوجود خواهد آمد. برخی این گفته ها را افسانه سازی یا تبلیغات طرفداران زیستبوم تلقی کرده و به انکار خود ادامه می دهند، ولی متاسفانه با نمونه ها و شواهد بسیاری در ایران و جهان ما درمی یابیم که خطرات هولناک افسانه نیستند. اگر سازمان ملل با شرکت همه کشورهای جهان، نشستی بیسابقه در پاریس برگذار می کند و همه کشورها را به امضای پیمان آب و هوا مجبور می کند، این امر نشانه خبر جدی و نگران کننده است. پیمان «کیوتو» که در دسامبر ۱۹۹۷ در ژاپن مورد مذاکره قرار گرفت، در ۱۵ مارس ۱۹۹۹ پایان یافت. در آنزمان همه ۱۶۶ کشور و تمامی نهادهای غیردولتی موافقت نامه را امضا کردند. استرالیا و ایالات متحده آمریکا با پیمانامه موافق نبودند و کشورهای دیگر مانند هند و چین، که پیمان را تصویب کرده بودند در عمل هیچ احترامی به قرارداد نگذاشتند. پیمان کیوتو موافقت نامهای بود که تحت آن کشورهای صنعتی باید انبوه دافعات گازهای گلخانهای خود را در مقایسه با سال ۱۹۹۰، ۵٫۲٪ کاهش دهند. در چارچوب این پیمان، ۱۹۲ کشور امضا کننده، خود را موظف می دیدند تا از سال ۲۰۰۵ به تعهدات پیمان نامه، وفاداری خود در عمل نشان داده و آنها را اجرا کنند. ولی متاسفانه قرارداد در عمل مورد توجه لازمه قرار نگرفت و هرکشوری با بینش سنتی و تولیدستاه خود، راه خودخواهانه را پی گرفت. در برخی کشورها اقدامات جالب و جدی زیست محیطی صورت گرفت، ولی در مجموع، در جهان، اهداف مبارزه علیه افزایش گرمایش مورد دقت قرار نگرفته و بودجه و سازماندهی مناسب در دستور کار گذاشته نشد. طی سالهای اخیر با افزایش گازهای گلخانهای نظیر متان، دی اکسید کربن، اکسید نیتروژن در جو زمین، گرمایش زمین در حال افزایش میباشد که این امر باعث ایجاد تغییرات ناخوشایند در محیط زیست و شرایط اقلیمی شده و خواهد شد. انسان در حال تخریب خانه خود است. در کنفرانس «کاپ ۲۱» پاریس در پایان سال ۲۰۱۵ بیش از ۵۰۰۰۰ دیپلمات و روزنامه نگار و نمایندگان انجمن های زیست محیطی و متخصصان و دانشمندان، گردهم می آیند تا در باره آب و هوا و گرمایش زمین گفتگو کرده و بویژه برنامه عملی برای کنترل و کاهش گازهای گلخانه ای و محدود کردن گازهای کربنیک در نظام صنعتی و اقتصادی و شهری جهان ارائه دهند. کدام برنامه عملی و تاریخدار و کدام بودجه و کدام سازماندهی عملی و کدام سرمایه گذاری مناسب، باید در دستور کار قرار گیرد؟ هدف مرکزی اینستکه از افزایش ۲ درجه بیشتر گرمایش تا سال ۲۱۰۰ میلادی جلوگیری شود. فعالیت انسانی در اقتصاد و تولید، ۷۰ درصد گرمایش را بوجود می آورد پس باید اقدام قطعی صورت گیرد تا گرمایش ۲ درجه دیگر بالا نرود زیرا افزایش ۲ درصد بیشتر، برای زمین و انسان و طبیعت یک فاجعه است و با تخریب های بیسابقه همراه خواهد بود. پس اگر پاریس موفق شود با اجرای تعهدات کنفرانس پاریس، می توان از سال ۲۰۲۰ روند بحران را تخفیف داده و به نگهداری زمین و آب و هوا کمک رساند، در غیر اینصورت، با فاجعه های انسانی و طبیعی مانند آب شدن سریع یخچالها و ذوب قطب ها و مهاجرت های پرشتاب زیست محیطی و تخریب تند سواحل و روستاها و شهرهای زیادی و گسترش بیماری ها و بهم خوردن آهنگ فصل ها، زندگی انسان و جانوران و گیاهان با سرعتی بزرگ به خطر می افتد. کنفرانس پاریس باید موفق شود و آهنگ ویرانگری زیست محیطی را آهسته تر و کند نماید. این امر به اراده و شعور ۱۹۶ کشور جهان و تصمیم گیرندگان آنها بستگی دارد. (ادامه دارد) Copyright: gooya.com 2016
|