گفتوگو نباشد، یا خشونت جای آن میآید یا فریبکاری، مصطفی ملکیانما فقط با گفتوگو میتوانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مسالهای از سه راه رفع میشود، یکی گفتوگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفتوگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را میگیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]
خواندنی ها و دیدنی ها
در همين زمينه
10 مرداد» قمار خطرناک اردوغان می تواند نهایتا به رویارویی ترکیه با ایران در سوریه بیانجامد، هاروت ساسونیان، برگردان: آرسن نظریان
پرخواننده ترین ها
» دلیل کینه جویی های رهبری نسبت به خاتمی چیست؟
» 'دارندگان گرین کارت هم مشمول ممنوعیت سفر به آمریکا میشوند' » فرهادی بزودی تصمیماش را برای حضور در مراسم اسکار اعلام میکند » گیتار و آواز گلشیفته فراهانی همراه با رقص بهروز وثوقی » چگونگی انفجار ساختمان پلاسکو را بهتر بشناسیم » گزارشهایی از "دیپورت" مسافران ایرانی در فرودگاههای آمریکا پس از دستور ترامپ » مشاور رفسنجانی: عکس هاشمی را دستکاری کردهاند » تصویری: مانکن های پلاسکو! » تصویری: سرمای 35 درجه زیر صفر در مسکو! ناتو، پیمانی که تاریخ مصرفش مدت هاست به سر رسیده، توماس کناپ، برگردان: آرسن نظریانماده ۵ پیمان آتلانتیک شمالی مقرر می دارد که "حمله نظامی" به یکی از اعضای ناتو به عنوان "حمله به همه اعضای پیمان تلقی خواهد شد" و تمام اعضا باید برای احیا و حفظ امنیت منطقه اتلانتیک شمالی متحدا اقدام کنند". آنچه مشخص نیست، اینست که اگر یک عضو ناتو خود دست به "حمله نظامی" علیه یک کشور غیر عضو بزند، چه روی خواهد داد؟ یعنی همان سناریویی که سه شنبه گذشته، هنگامی که جنگنده های اف-١۶ ترکیه بمب افکن سوخوی- ٢۴ روسی را در نزدیکی مرز سوریه سرنگون کردند، اتفاق افتاد.
طبعا، در این مورد که هواپیمای روسی در حریم فضایی ترکیه بوده یا نبوده طرفین ادعاهای متعارضی دارند. اما، حتی اگر چنین هم بوده، یعنی هواپیمای روسی وارد حریم فضایی ترکیه شده، هیچکس این ادعا را نمی پذیرد که قصد "حمله" داشته است. لکن، رجب طیب اردوغان، رییس جمهور ترکیه با اصرار براینکه جنگ روسها علیه شورشیان سوریه است، که پاره از آنها تصادفا ترکمن هستند - و لذا "برادران و خواهران ما می باشند" - که الزاما به خلافت اسلامی وابسته نیستند، عملا چنین موضعی را اتخاذ کرده است. اولا، ترکیه نه در منطقه اتلانتیک شمالی قرار دارد، نه در بخشی از آن و نه در هیچ جایی نزدیک به اتلانتیک شمالی. تصور کنید اتاق بازرگانی فیلادلفیا بخواهد شهری را درایالتی دوردست در حوزه ثبتی خود بگنجاند. چیزی شبیه آن. ثانیا، ترکیه وجوه مشترک بسیار اندکی با سایر اعضای ناتو و یا با "غرب" به طور کلی دارد. رهبر آن، اردوغان، یک اسلام گرای مستبد است که دولتش مخالفانش را سرکوب می کند، حتی اشاره به کشتار برنامه ریزی شده یک میلیون و نیم نفر شهروند ارمنی در صد سال پیش توسط اسلافش را جرم تلقی می کند و فقط هنگامی که به پوششی برای سرکوب کردهای ترکیه (و عراق و سوریه) نیاز دارد به حمایت ظاهری از اقدامات ناتو بر می خیزد. ثالثا، درحالی که ۴۵ سال جنگ سرد میان روسها و ایالات متحده ویا کشورهای اروپای غربی عضو ناتو الزاما به معنای ادامه خصومت و دشمنی در آینده نمی تواند باشد، روسها و ترکها اکنون، به استثنای وقفه هایی، قریب به ۵٠٠ سال است که گلوی همدیگر را می فشارند. هنوز هم دورنمایی برای پایان دشمنی و رقابتشان در منطقه به چشم نمی خورد و دیریا زود دوباره به جنگ با یکدیگر خواهند پرداخت. منافع داشتن ترکیه در ناتو عموما تخیلی است. درحدی هم که این منافع واقعی باشند ارزش به جنگ رفتن به استناد "ماده پنج" را ندارند. اگر رهبران سیاسی امریکا واقعا علاقمند به صلح باشند، از پیمان ناتو خارج خواهند شد، ویا اینکه برای اخراج ترکیه از آن اقدام خواهند کرد. اما، آیا رهبران سیاسی ایالات متحده واقعا به صلح علاقمندند؟ ببینیم و تعریف کنیم. * توماس کناپ مدیر و تحلیلگر ارشد در مرکز ویلیام للوید گریسون برای ژورنالیسم مدافع آزادیخواهی است. این مقاله با اجازه مرکز یادشده در تارنمای ضدجنگ Original.antiwar.com Copyright: gooya.com 2016
|