محبت و دعوت جنبش اسلامى و ترور و كشتار نهاد اسلامى، ف.م.سخن

واقعيت اين است كه آن چه تروريست هاى مسلمان انجام مى دهند، جنبشى مثل جنبش مسلمانان صدر اسلام نيست، بلكه بخشى ست از عمليات نظامى نهادهاى اسلامى كه اين روزها، به تعداد نه چندان كم، در قالب كشورهاى مورد پذيرش سازمان ملل و اعضاى آن، نه تنها ترورهاى خارج از كشور را سازمان دهى مى كنند و بودجه هاى پنهان و كلان در اختيار تروريست ها قرار مى دهند بلكه به سركوب شديد مردم معترض در داخل كشور خودشان هم مشغول اند

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

ف.م.سخن - ویژه خبرنامه گویا

حضرت محمد، در سال ٦١٠ ميلادى، به عنوان پيامبر اسلام برگزيده شد. هواداران او و گروندگان به آيين جديد، كه اسلام نام گرفت، تحت فشار حاكمان وقت قرار داشتند و به اشكال مختلف مورد آزار و اذيت قرار مى گرفتند. از زمان برگزيده شدن محمد به عنوان پيامبر تا زمان فتح مكه و استقرار حاكميت اوليه ى اسلام در سال ٦٣٠ ميلادى، ما شاهد جنبشى هستيم كه مى توان به آن جنبش اسلام گفت.

اما زمانى كه حاكميت اسلام تثبيت شد، جنبش اسلام تبديل به نهاد اسلام شد، كه مانند هر نهاد سياسى ديگر، ابتدا بايد براى تثبيت خود، با دشمنان و مخالفان اش مبارزه مى كرد و بعد از آن، آيين جديد را به بهانه ى اين كه اين آيين، آيينى جهانى ست كه همه ى مردم جهان را براى راه يافتن به بهشت زمينى و آسمانى هدايت مى كند به كشورهاى ديگر صادر مى كرد. مشخص است كه دليل كشورگشايان مسلمان، صرفا گسترش آيين جديدشان نبود بل كه مثل تمام تهاجمات بشرى، گسترش قدرت و كسب ثروت و به انقياد كشيدن مردم ساير كشورها براى اخذ وجوهات دولتى و غير دولتى دليل اصلى و عمده ى اين «صادرات» بود.

در مرحله ى جنبش اسلام، مانند هر جنبش اجتماعى ديگرى، گروندگان اوليه و رهبر آن ها به فكر جذب مردم غير معتقد بود. وعده هايى كه جنبش اسلام به مردم، خصوصا مردم فقير و محنت كشيده مى داد، همراه با مهر و محبت و وعده هاى زيباى آسمانى بود. آيات نازل شده بر پيامبر، لطيف و شعرگونه بود، و سخنى از قواعد سخت و قوانين سختگير در ميان نبود. اين دوران، دوران جذب اسلام بود، و از زورگويى و تهديد و ارعاب خبرى نبود.

اما به محض اين كه اسلام، حاكم بر مردم شد، ورق برگشت. اكنون دورانِ حفظِ حاكميتِ اسلام و تثبيت ريشه هاى نهاد اسلام و گسترش اين آيين در جهان به هر شكل و صورتى بود. معلوم بود كه مردم كشورهاى ديگر و بخصوص حكومت هاى آن ها، به راحتى از آيين هاى متعلق به خود دست بر نمى داشتند و اگر جمعيتى كه طعم فقر و تبعيض را چشيده بودند، حاضر بودند داوطلبانه براى رهايى شان به آيين جديد بپيوندند، مردمان ديگر حاضر به پذيرش اين آيين و بخصوص حاكميت آن بر سرزمين خودشان نبودند. ديرى نپاييد كه داوطلبان پذيرش اسلام نيز سرشان به سنگ خورد و طعم انواع تبعيض هاى جديد و ستم هاى حاكم بر محكوم را چشيدند و تنها بهره اى كه بردند همانا شنيدن داستان هاى دلخوشكنك رفتن به بهشت آسمانى اعراب مسلط بر كشورشان بود.

از زمان اولين كشورگشايى اعراب مسلمان، تا دوران كنونى، ما شاهد جنگ و كشتار تحت لواى اسلام، آن هم اسلام شقه شقه شده، كه برخى از اين مذاهب منشعب حتى قرآن جمع آورى شده و «استاندارد» را دست خورده و غير اصيل مى دانستند، براى به انقياد در آوردنِ مردم غير معتقد، و معتقدان به انواع ديگر اسلام، و نيز حكومت هايى هستيم كه حاضر به باج دادن به اعراب مهاجم و تشنه ى ثروت و قدرت نبودند. فاتحان مسلمان، ثروت كشورهاى فتح شده را ابتدا به غارت مى بردند، بعد حكومت هاى دست نشانده ى خودشان را وادار به پرداخت باج و خراج مى كردند، و مردم غير مسلمان نيز دو راه داوطلبانه (!) پيش روى شان بود: يا بايد به دين محمد مى گرويدند و از شر عرب هاى تشنه به خون و مشتاق به كنيزى گرفتن زنان و دختران خلاص مى شدند، يا جزيه پرداخت مى كردند، و مانند دوران آلمان هيتلرى، با نشانه هايى بر لباس، تفاوت خود را با مردم مسلمان نشان مى دادند و تبعيض اجبارى را با خفت و خوارى مى پذيرفتند...

*****

در دوران ما، كه شاهد ترور و ارعاب و كشتار مردم بى گناه در كشورهاى غربى توسط تروريست هاى مسلمان هستيم، اغلب مردم كشورهاى غربى و غير مسلمان، اسلام را دينى يك دست مى دانند كه خداى شان با خداى آن ها فرق دارد و «الله» ناميده مى شود. با عمليات وحشت آفرينى كه تروريست هاى مسلمان در چند دهه ى اخير انجام داده اند، اين الله و اين اسلام به ظاهر يكدست، كارشان پرورش دادن تروريست هايى ست كه به خودشان مواد منفجره مى بندند، و موقع كشتار هم به كوچك و بزرگ و زن و مرد رحم نمى كنند. تعداد نه چندان زيادى از مردم تحصيلكرده ى غرب، شايد چيزهايى در مورد فرقه هاى مختلف اسلامى خوانده باشند، اما تفاوت چندانى ميان اين فرقه ها نمى بينند، چه آن كه، دو شاخه ى بزرگ اسلام، كه در رسانه ها و مطبوعات غرب از آن ها سخن به ميان مى آيد، يعنى شاخه ى اهل سنت، كه نمايندگانشان بيشتر كشورهاى عربى هستند، و شاخه ى شيعه، كه ايران نماينده ى آن است، هر دو به شكل آشكار، از تروريسم حمايت كرده و مى كنند، لذا شايد حق با كسانى باشد كه كل اسلام و حاكميت هاى اسلامى را منشاء تروريسم مى دانند.

واقعيت اين است كه آن چه تروريست هاى مسلمان انجام مى دهند، جنبشى مثل جنبش مسلمانان صدر اسلام نيست، بلكه بخشى ست از عمليات نظامى نهادهاى اسلامى كه اين روزها، به تعداد نه چندان كم، در قالب كشورهاى مورد پذيرش سازمان ملل و اعضاى آن، نه تنها ترورهاى خارج از كشور را سازمان دهى مى كنند و بودجه هاى پنهان و كلان در اختيار تروريست ها قرار مى دهند بلكه به سركوب شديد مردم معترض در داخل كشور خودشان هم مشغول اند؛ مردم معترضى كه مسلمان و غير مسلمان هر دو در چنگال هاى مهيب حكومت هاى اسلامى اسيرند. بنابراين، چون تروريست ها، برآمده از جنبش اسلام نيستند، نيازى به مهر ورزيدن و بيان سخنان جذاب و فريبنده نمى بينند، و به دليل شاخه ى نظامى نهاد اسلام بودن، به آيات كشتار و قلع و قمع مخالفان اسلام استناد مى كنند، و تا جايى كه مى توانند بى گناهان را به اسم گناهكاران روى زمين مى كشند و مردم جهان را مرعوب مى كنند.

اين ترورها و كشتارها، دليل ديگرى نيز دارد. به خاطر حاكم شدن اسلام بر چند كشور خاورميانه، حاكمان اين كشورها، به غلط و گاه به خاطر توهمات ناشى از افزايش قدرت، نيازى به ترويج اسلام با زبان مهر و شفقت نمى بينند و ارعاب و ترور را موثر تر از كلام نرم و وعده ى بهشت مى دانند...

«ادامه دارد...»

-------------------------------

در همین زمینه:

تخيلاتى به نام اسلام غير حكومتى و اسلام رحمانى

نكاتى پيرامون مقالات جلال ايجادى و يوسفى اشكورى