گفتوگو نباشد، یا خشونت جای آن میآید یا فریبکاری، مصطفی ملکیانما فقط با گفتوگو میتوانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مسالهای از سه راه رفع میشود، یکی گفتوگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفتوگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را میگیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]
پرخواننده ترین ها
» دلیل کینه جویی های رهبری نسبت به خاتمی چیست؟
» 'دارندگان گرین کارت هم مشمول ممنوعیت سفر به آمریکا میشوند' » فرهادی بزودی تصمیماش را برای حضور در مراسم اسکار اعلام میکند » گیتار و آواز گلشیفته فراهانی همراه با رقص بهروز وثوقی » چگونگی انفجار ساختمان پلاسکو را بهتر بشناسیم » گزارشهایی از "دیپورت" مسافران ایرانی در فرودگاههای آمریکا پس از دستور ترامپ » مشاور رفسنجانی: عکس هاشمی را دستکاری کردهاند » تصویری: مانکن های پلاسکو! » تصویری: سرمای 35 درجه زیر صفر در مسکو! مادر بهکیش، مادری از تبار خاوران، مادر شش جان باخته دهه ١٣۶٠ از میان ما رفت، ایران تریبونالمادر بهکیش، صبح روز ١٣ دی ١٣٩۴ در منزل مسکونی اش در تهران از میان ما رفت. جنایتکاران جمهوری اسلامی پنج فرزند و داماد مادر بهکیش را در دهه ۱۳۶۰ به قتل رساندند؛ زهرا بهکیش، محمدرضا بهکیش، محمود بهکیش، محسن بهکیش، علی بهکیش و سیامک اسدیان از جمله فرزندان و داماد مادر بهکیش بودند که در دهه ی ۶٠ جان باختند. مادر بهکیش بیشتر عمرش را در جلوی درب زندان ها و در گورستان ها درپی یافتن عزیزانش گذراند. او مادری از تبار مادران مبارزان و از اعضای خانواده های جانباختگان دهه ی ١٣۶٠ بود که با مقاومت و پایداری شان، چه آنگاه که فرزندانشان در زندان های ارتجاع حاکم، تحت شکنجه و آزار بودند و چه آنگاه که جمهوری اسلامی آنان را به خاک و خون کشید و پنهان از چشم خانواده ها در گورهای دسته جمعی در خاوران، دفن کرد، همواره درختان عدالت خواهی را در تمام این سال ها آبیاری کردند. مادر بهکیش و دیگر مادران با مبارزه و مقاومت و پایداریشان، خاوران را به ستون دادخواهی مبارزانی تبدیل کردند که در دهه ی ١٣۶٠ در گورهای بی نام و نشان در سرتاسر ایران دفن شدند. مرگ مادر بهکیش، جامعه ی عدالت خواه ایران را در سوگ نشاند. یاد و خاطره ی مادر بهکیش و مبارزات عدالت خواهانه او هزگز از یادها نخواهد رفت. مادر بهکیش برای روز دادخواهی و رسیدگی به جنایات جمهوری اسلامی لحظه شماری می کرد و قلب اش سرشار از عشق و امید به آینده بود تا روزهای خوب را نیز به چشم خود به بیند و جنایت کاران محاکمه و مجازات شوند. اما دریغ و درد که آن روز را ندید و از میان ما رفت. Copyright: gooya.com 2016
|