بیانیه کانون نویسندگان ایران (در تبعید) در محکومیت سرکوب و سانسور

هم میهنان
آزادی خواهان و عدالت جویان

در تمامی سی و هفت سالِ سلطه نظام جمهوری اسلامی ، روزی نیست که از اعدام و زندان وآزار و محرومیتِ دگراندیشان و همه لایه های اجتماعی و شهروندی سخنی در میانه نباشد. سرکوب در همه عرصه های اجتماعی و فردی، جزء لاینفک سیاست آزادی ستیزان و فرهنگ گریزان حاکم بر ایرانِ در بند است.
همه اخبار و روایات روزانه ازاعدام ها و بگیر و ببند ها، سانسور و سرکوب ها، بستن دهان ها و شکستن قلم ها توسط حکومتیان حکایت دارند. و روز به روز سرکوب دولتی تشدید می شود و مردمان ایران را همه جانبه زیر فشار و تهدید قرار داده است. تنها در تهران به گفته دولتیان هفت هزار "سربازمخفی امام زمان " ریزو درشت حرکات مردم را می پایند. در این خشونتِ سازمان یافته، هیچ فرد و هیچ نیرویی مصون نیست وجهان شاهد مداوم و روزانه این بیداد گری است .

نویسندگان وروزنامه نگاران، کارگران، آموزگاران، روشنفکران و دگراندیشان، زنان ، دانشجویان، سینما گران ، بازیگر و خواننده و نوازنده ، کارگردان و آهنگ ساز و سایر هنرمندان درهمه عرصه ها، جوانان بویژه دختران و کوشندگان و کنشگران جامعه مدنی، مردمان سراسر ایران همه و همه ، زخمیِ استبدادی فراگیرند.

همکاران و یارانِ نویسنده ما در چنین فضای نفس گیری قلم می زنند. آنان در دفاع از آزادی بدون حصر و استثنای اندیشه و بیان و قلم برای همگان، رو در روی حکومت سرکوب و سانسورایستاده اند و از هویت خود به عنوان نویسنده دفاع می کنند .و در این راه همچون کارگران و معلمان و سایر شهروندان، هزینه داده و نقد جان باخته اند و باشندگانش همچنان بر سر پیمان ایستاده اند.

رژیم سانسور و سر کوب هر روز برای فلج کردن قلم زنان ترفندی تازه بکار می بندد. روزی با وعده و وعید و نشان دادن هویج سست پیمانان را ازپا می اندازد و صدایشان را خاموش می کند، و روزِ دیگر نویسندگانی را که قامت افراشته به دفاع از آزادی قلم و رهایی انسان کمر بسته اند، یا به قتل می رساند یا به بند می کشد ویا ممنوع الانتشارشان می کند.

آخرین ترفند حکومت سانسور را برای چندمین بار درمراسم " کتاب سال " و نمایشگاه کتاب" ، حسن روحانی رئیس جمهور مکار به کار بسته است: " کار ممیزی کتاب رابه انجمن نویسندگان و ناشران بسپارید..." و اگر اثری امنیت ملی را به مخاطره اندازد، به ارکان خانواده صدمه برساند، و به مقدسات توهین کند، باید سانسور شود: " من نمی‌گویم ممیزی باشد یا نباشد، می‌گویم نمی‌شود برای ممیزی صد اصل درست کنیم. اخلاق به عنوان یک اصل باشد و مقدسات و امنیت ملی هم به عنوان اصول دیگر."

ترفند نابکارانه و ناشیانه ای که پشت این داعیه روحانی پنهان است، البته بر همگان آشکار است .در یک کلام او ممیزی( سانسور) را تائید می کند و می خواهد هزینه رسوایی سانسور رسمی و دولتی را از دوش حکومت بر دارد و بر شانه ناشران بگذارد، ناشر هم که سرمایه را به خطر نمی اندازد یعنی نمی تواند به خطر بیاندازد چراکه کارش تعطیل می شود. پس ناشران هم به ناچار باید بار سانسور را بر شانه مظلوم نویسنده بگذارند و او را به خود سانسوری ناچار کنند. نتیجه این سیاست مزورانه دولت " تدبیرو امید " فشار و فشار هر چه بیشتر به نویسنده و خرد کردن توان خلاقانه اوست. نویسنده یا باید از خیر انتشار آزادانه اثر بگذرد و یا خطر رودر رویی با حکومت سانسور و سر کوب را به جان بخرد و به خود سانسوری خفت بار و ویرانگر تن دردهد. به زبان ساده تربه عنوان نویسنده خود سوزی و خودکشی کند.

همکاران و یاران ما البته در برابرترفند مزورانه مدعی ساکت ننشسته اند وفردی و جمعی پاسخ کوبنده ای به یاوه گویان حکومتی داده اند و سیاست نهادینه کردن خود سانسوری روحانی را بر ملا کرده و علیه آن ایستاده اند
کانون نویسندگان ایران در تبعید که وظیفه اصلی خود را دفاع بی قید و شرط از همه نویسندگان و هنرمندان و روزنامه نگاران و سایر مردمان آزادی خواه و عدالت جو می داند، این سیاست ارتجاعی دولتی را محکوم می کند. ما بر تولید خلاقانه ـ مستقل از هر ملاحظه و قید و شرط ـ پای می فشریم و با حمایت پیگیر از همکاران و یاران مان در کانون نویسندگان ایران و همۀاهل قلم آزادیخواه ، صدای اعتراض مظلومانه شان را در سطح جهان بازتاب می دهیم و در این راه تمامی قلم زنان و انجمن های قلم جهانی را به همیاری و همراهی فرا می خوانیم.

نویسنده وفادار به مردم، در برابر قدرت است و با تکیه بر سیالیت اندیشه خلاق و قلم خود، به هیچ دولت و قلدری، تمکین نخواهد کرد.

هیات دبیران کانون نویسندگان ایران "در تبعید"
۳۱ ادریبهشت ۱۳۹۵/ بیستم ماه مه ۲۰۱۶