چهار نکته درباره دلتنگی احمدی‌نژاد برای سومین ریاست جمهوری

عصر ایران - محمود احمدی نژاد، سفرهای انتخاباتی اش را آغاز کرده است تا نشان دهد برغم تکذیب های قبلی، دلش برای سوم بار، هوای ریاست جمهوری کرده است.

در این باره، نکات زیر قابل ذکر است:

۱ - انتظار می رفت - و هنوز هم می رود - که محمود احمدی نژاد در یک محکمه علنی، پاسخگوی ۸ سالی باشد که زمام امور کشور را در دست گرفت و طلایی ترین دوران درآمدهای نفتی را به گونه ای مدیریت کرد که رشد اقتصادی ایران به منفی ۵ درصد رسید و تورم به بالای ۴۰ درصد.
این، البته جدای از آسیب های جبران ناپذیر فرهنگی و اخلاقی است که در دوران او بر جامعه تحمیل شد و تحریم هایی که زندگی مردم را تیره و تار ساختند... .
حال از عجایب روزگار است که او به جای پاسخگویی، مطالبه رأی و ریاست جمهوری هم می کند!

۲ - اگر جریان اصولگرا در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال آینده، از احمدی نژاد حمایت کند، معنایش این است که اولاً به حدی دچار قحط الرجال شده است که بعد از قریب به ۴ دهه حضور در پست های مدیریتی و حکومتی، حتی یک نفر (حتی نفر) را ندارد که بتواند برای پست ریاست جمهوری معرفی کند! این یعنی اعلام ورشکستگی یک جریان سیاسی.
ثانیاً بعد از آن همه سوگیری اصولگرایان علیه احمدی نژاد در اواخر ریاست جمهوری‌اش و ایراد اتهاماتی مانند جریان انحرافی، تقابل او با ولایت فقیه و ... ، روی کردن مجدد به احمدی نژاد می تواند دلیل تاریخی و مستندی باشد برای عدم صداقت این جریان.
نمی شود که تا دیروز فردی را منحرف خواند و امروز برای ریاست جمهوری اش تلاش کرد!
البته احتمال دارد احمدی نژاد در ظاهر به صورت مستقل کاندیدا شود ولی در نهان، حمایت های خاص را داشته باشد، نشانه اش هم حمایت های تبلیغی و تدارکاتی از اوست در سفرهای استانی اخیرش، از جمله پوشش خبری و تصویری جانبدارانه باشگاه خبرنگاران صدا و سیمایی که بقیه را سانسور می کند.

۳ - حامیان احمدی نژاد بر روی تصاویر استقبال از او در شهرهای مختلف مانور می دهند و تعداد جمعیت را دال بر محبوبیت او می دانند.
در این که احمدی نژاد حامیان و سبد رأیی دارد تردیدی نیست چه آن که هر سیاستمداری موافقان و مخالفان خود را دارد.
نکته اینجاست که اگر برخی افراد مورد اقبال جامعه نیز این اجازه و فرصت را یابند که بتوانند در شهرهای مختلف سخنرانی کنند، جمعیت به مراتب بیشتری به استقبال شان خواهد آمد.

البته آنچه مسلّم است این که نتیجه انتخابات نه در شوهای شهری که در صندوق های رأی رقم خواهد خورد. تجربه نیز ثابت کرده است که حامیان جریان عقلانیت، اصلاح و اعتدال بیش از آن که در
اندیشه نمایش های این چنینی باشند، گرم کار و زندگی خویش اند و آن هنگام که باید، وارد عرصه می شوند و بی سر و صدا آنچه بدان باور دارند را رقم می زنند؛ نمونه اش انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ و خانه تکانی مجلس در انتخابات ۷ اسفند ۹۴.

۴ - شوهای احمدی نژاد، چند هدف عمده دارد:
اول آن او می داند احتمال ردصلاحیّتش در انتخابات آتی وجود دارد و لذا می کوشد هزینه این کار را بالا ببرد. هر چند که بسیاری از تحلیلگران معتقدند او رد صلاحیت نخواهد شد زیرا گزینه جریان مخالف روحانی برای تصاحب مجدد پاستور است.
دوم این که به اصولگرایان چنین القا کند که اگر می خواهند سهمی در دولت داشته باشند، باید روی او که این همه محبوبیت مردمی دارد حساب کنند و ولو به طور غیر علنی از او حمایت نمایند.
سومین هدف نیز خالی کردن دل مخالفانش و ایجاد ناامیدی در میان آنهاست.

ولی همان گونه که گفته شد، مردم ایران آگاه شده اند و دیگر تحت تأثیر شوهای خیابانی سیاستمداران راست و چپ قرار نخواهند گرفت و نام کاندیدای مورد نظر را با عقلانیت بر روی برگه های رأی خواهند نوشت.
در این میان، وظیفه افراد تحصیل‌کرده، خبرخوان و مطلع و روشنفکر این است که هر کدام شان به فراخور دایره مخاطبانی که دارند - از خانواده و فامیل تا سطوح مختلف اجتماعی- روشنگری کنند تا اثر مانورهای پوپولیستی به حداقل برسد چه آن که برای یک خانه در حال بازسازی، زلزله مجدد حکم نابودی مضاعف دارد.