خامنه ای هر روز عریان‌تر از دیروز،روحانی چه می کند؟ مجتبی واحدی

سید علی خامنه ای درجدید ترین سخنرانی خود به سراغ “هنر “و ” هنرمندان‌‌”رفته و خواستار انقلابی گری در این عرصه شده است. او طبق سنت همه ساله چند ساعت در جمع شاعران‌ و شاعرنمایان دربار خویش حاضر شد و “آفرین‌”های ویژه را تقدیم کسانی کرد که با شعر یا شعرگونه های خود،دل رهبر را به دست آوردند. کاری که خامنه ای همه ساله در نیمه ماه رمضان‌انجام‌ می دهد سابقه صدها ساله در دربار سلاطین ایران دارد که شاید تنها استثنای آن‌ دوره دهساله رهبری آیت اله خمینی باشد. خامنه ای امسال نیز بر اساس سنت همه ساله و مطابق رویه همه سلاطین‌ایران، ساعات زیادی را به” شنیدن تمجید” و تایید شعرهای مطلوب و شاعران‌دستچین شده اختصاص داد. اما این بار سخنرانی او در جمع شعرای درباری نسبت به سال های گذشته از یک ویژگی برخوردار بود. رهبر جمهوری اسلامی در جمع شاعران و شعرگویان‌نیز خوستار “انقلابی گری “شد . درکمتر ازچهار ماه پس از “نیمه انتخابات هفتم اسفند ” ، خامنه ای حداقل پنج بار بر لزوم انقلابی گری در نهادهای مهم‌حکومتی تاکید کرده است‌.

اواخر اسفند ماه سال نود و چهار، خامنه ای گفت :” باید از هر تلاشی برای انقلاب زدایی از حوزه های علمیه ،احساس خطر کرد “. کمتر از دوماه بعد از آن ، رهبر جمهوری اسلامی خواستار حفظ روحیه انقلابی در خبرگان‌شد و ده روز پس از آن در نخستین دیدار با راهیافتگان جدید مجلس شورای اسلامی خواستار “انقلابی عمل کردن مجلس دهم در قانونگذاری “شد. رهبر جمهوری اسلامی پس از تعیین تکلیف برای حوزه های علمیه ، مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی ،به سراغ دانشگاهها رفت و در اظهار نظری بی سابقه،خواستار جلوگیری از حضور منتقدان در محافل دانشگاهی شد. وی روز بیست و نهم خرداد ماه ضمن تاکید بر لزوم “وجود فضای انقلابی گری در دانشگاهها “اظهار داشت : ” کسی که به هر بهانه ای مانند انتخابات و امثال آن‌، نظام‌را به چالش می کشد نامطمئن است و صلاحیت حضور در دانشگاهها را ندارد”. اما جدیدترین تاکید خامنه ای بر انقلابی گری ، نشان دهنده انحصارطلبی ویژه خامنه ای بود . او در ملاقات روز سی و یکم خرداد ماه با شاعران و شعرگویان دربار خود حتی تجلیل از” هنرمندان‌غیرانقلابی” را غیر قابل تحمل دانست و اظهار داشت : ” گاهی از فردی که ذره‌ای گرایش به مفاهیم اسلام و انقلاب اسلامی نشان نداده تجلیل می‌شود، اما از هنرمندی که همه عمر و سرمایه هنری خود را در راه اسلام و انقلاب گذرانده تجلیل نمی‌شود.” آخرین تاکیدخامنه ای بر لزوم‌”انقلابی گری “نشان داد او عریان تر از همیشه به حمایت از یک‌جریان‌سیاسی وارد میدان‌شده و شخصا هدایت تندروان را به عهده گرفته است.

آنچه همراهی خامنه ای با یک جناح از جناح های حکومتی را نشان می دهد از میان‌اظهارات او در همه سخنرانی های فوق الاشاره ،قابل فهم است. تاکید او بر انقلابی گری در مجلس خبرگان در کنار اظهار تاسف او از عدم راهیابی محمد یزدی و محمد تقی مصباح یزدی به خبرگان صورت گرفت ، او انقلابی گری در حوزه های علمیه را مترادف با هوشمندی د‌ر برابر امریکا دانست ، در دیدار با نمایندگان مجلس دهم‌، به تمجید از الگوی انقلابی گری مجلس نهم پرداخت ، در دیدار با گروه دستچین شده اساتید دانشگاهها بدون هیچگونه پرده پوشی نشان داد از فضای انتخاباتی در دانشگاهها راضی نبوده و نهایتا هنگامی که از فضای انقلابی در عرصه هنر سخن می گفت خواستار سرودن اشعار انقلابی برای توصیف “خیانت های امریکا در ماجرای برجام‌” شد.

در واقع از نظر خامنه ای ،انقلابی گری مترادف است با ایستادگی در برابر یک جریان‌سیاسی که در جریان انتخابات هفتم‌ اسفند ،با اقبال بیشتری نسبت به جناح محبوب رهبر مواجه شده و در عرصه بین المللی خواستار تنش زدایی با امریکاست. این‌جریان‌فکری هیچگونه معارضه ای با اصل نظام ندارد و تنها اختلاف‌آن‌با رهبر جمهوری اسلامی بر سر حمایت خامنه ای از فاسدترین دولت تاریخ ایران و همراهی او با چماقداران حکومتی است . سخنان خامنه ای زمانی قابل درک تر می شود که هم‌زمان با انقلابی نمایی رهبر ،قاسم‌سلیمانی پرچم‌جنگ افروزی به دست می گیرد و عناصرتندرو نزدیک به بیت خامنه ای ، تمام تلاش خود را معطوف به تضعیف سیاست های اقتصادی روحانی می کنند .آنها از نخستین‌روزهای پس از امضای برجام و حصول اطمینان از آزادسازی پول های بلوکه شده ایران‌، “اعتماد زدایی قدرت های سیاسی و اقتصادی خارجی “از دولت او را در دستور کار قرار داده اند تا وجوه آزاد شده نفتی ،صرفا در راستای سیاست های محبوب رهبر هزینه شود .

هیچیک‌از وقایع فوق باعث تعجب نگارنده نیست. حتی معتقدم‌ورود عریان‌رهبر به این‌جنگ بهترین فرصت برای کسانی است که همواره در جستجوی مدارکی هستند تا “نقش اصلی خامنه ای در ظهور و تقویت جناح تندرو “را برای مردم‌افشا نمایند. بعید است حسن روحانی تا امروز به این‌نقش پی نبرده باشد در عین‌حال تا کنون تلاش کرده چشمان خود را بر واقعیات ببندد. اما قاعدتا تعجیل رهبر بر “تزریق انقلابی گری “به همه ارکان و سیاست گذاری های کشور و نیز ماموریت محوله به قاسم‌سلیمانی برای تنش زایی در روابط خارجی جمهوری اسلامی، نباید شبهه ای برای روحانی باقی گذاشته باشد که اراده نظام‌،شکست سیاست های اعلامی دولت یازدهم است. اگر روحانی بخشی از پازل خامنه ای است بر او حرجی نیست اما حتی درصدی از استقلال رای و فکر ،ایجاب می کند او نیز مانند خامنه ای ،هر روز عریان تر از دیروز ،با مردم‌سخن‌بگوید. تجربه سه سال گذشته نشان می دهد مماشات های کسل کننده روحانی هیچ‌دستاوردی برای رای دهندگان به او ندارد. پس شاید بهترین راه برای او فاصله گیری از مماشات و پیگیری سیاست عریان گویی ، افشاگری و پافشاری بر وعده هایی باشد که روحانی بخشی از رای خود را مدیون آنهاست ؛ وعده هایی که تاکنون به عمد یا از سر جهل نسبت به آنها کوتاهی کرده است.