نهضت "آلت-رايت" در آمريکا، مسعود عالمی

با معروفيت دونالد ترامپ در مبارزات مقدماتی حزب جمهوری‌خواه آمريکا از تابستان ۲۰۱۵ به اين سو، نهضتی که، به غلط يا درست، با نام وی همراه شده، راست افراطی آمريکاست، بطوری‌که بسياری پيروزی وی را هم در مبارزات مقدماتی حزبی و هم در مبارزات سراسری انتخابات رياست‌جمهوری ايالات متحده مديون اين نهضت و سردمداران کمابيش شناخته شدۀ آن می‌دانند. اين نهضت چيست و خاستگاه و خواسته‌های آن کدامست؟

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

نهضت راست افراطی آمريکا يا «آلت-رايت» alt-right ، بيش از هرچيز يک نهضت بی‌شکل و قواره‌ای است که تا آغاز مبارزات مقدماتی ۲۰۱۶، بيشتر نهضتی اينترنتی و آنلاين بود. اکنون به نظر می‌رسد که در همه جا حضور دارد و ميتينگ‌ها و سخنرانی‌هايی از سوی رهبرانش اينجا و آنجا برگزار می‌شود. اين نهضت از نظر خواسته‌های کسانی که خود را با آن شناسايی می‌کنند بسيار متنوع است اما در جوهره و مرکز راست افراطی، ملی‌گرايی نژادپرستانه و سياست‌های ‌خواستار تقويت سفيدپوستان قرار دارد.

آلت-رايت (alt-right) مخفف عبارت alternate right است به‌معنی راست جايگرين. نسخه يا تعبير ديگری از جناح راست. عبارت آلت-رايت برای اولين بار در اواخر دوران زمام‌داری جورج بوش و در ضديت با وی و نئوکان‌ها بکار رفت، منتهی بيشتر معنای فراگيری از آن مستفاد می‌شد که دربرگيرندۀ همۀ نحله‌های فکری جناح راست سياسی آمريکا بوده، با جورج بوش و جناح نئوکان‌های بعضاً سکولار ضديت داشتند. بنابراين، از آزادی‌خواهان (Libertarians ) گرفته تا محافظه‌کاران سنتی راست و نژادپرستان را شامل می‌شد. اما به مرور زمان، وزنۀ نژادگرايان در نهضت سنگين‌تر يا علنی‌تر شد.

رهبران و کسانی که در اين برهۀ زمانی برنامۀ آلت-رايت آمريکا را به جلو می‌رانند، از نقطۀ نظر خواسته‌هايی که مطرح می‌کنند، خواهان همان ايده‌آل‌ها و چشم‌اندازی‌اند که نهضت‌های پيشين نژادپرستان در گذشته بودند. به عبارت ديگر، به دنبال زندگی در جامعه‌ای‌ هستند که، در مختصات کلی، کمابيش همان شکل و شمايلی را دارد که نسل‌های گذشتۀ نژادپرستان برايش تلاش می‌کردند. حتی اگر نسل جديد نژادپرستان اختلافاتی هم با نسل‌های گذشته داشته باشند، که دارند، اين اختلافات بيشتر سليقه‌ای و از نقطۀ نظر بازاريابی، و از نوع اختلافاتی است که تصور می‌شود بهتر می‌تواند پيامشان را به نسل جوان برساند. پس اختلافات عمدتاً روبنايی و آرايشی است تا محتوايی. اگرچه تا آنجا که ديده می‌شود بيشتر رهبران آلت-رايت، بمانند نسل‌های گذشتۀ نژادپرستان آمريکايی، با پديده‌هايی نظير نسل‌کُشی قرابتی ندارند.

جناح راست طيف سياسی آمريکا از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون با ارزش‌های سنتی خانواده، دخالتِ حداقلی حکومت در اقتصاد، و سياست خارجی تندروانه و حتی تهاجمی تعريف و تبيين می‌شده است. تا آن‌جا که من ديده‌ام، آلت-رايت ابداً هيچ‌گونه علاقه‌ای به هيچ‌يک از اين اصول ندارد.

اين نهضت، به خصوص با در نظر گرفتن اينکه علناً ضد فمينيسم بوده و مواضع شديد ضد زن از خود بروز می‌دهد، بطور اخص مورد توجه مردان سفيدپوست قرار گرفته است. بارها از زبان رهبران اين نهضت درآمده که صفات سنتاً مردانه در جامعۀ معاصر بی‌ارزش شده است. در مجامع علنی و حتی در رسانه‌های کتبی، آنها با علاقۀ خاصی از محافظه‌کاران سنتی با صفاتی چون «زن‌ذليل» و «ديّوث» ( cuck) نام می‌برند. با مروری بر وبسايت‌های آنان و صحبت‌های منتشر شده‌شان اين درک به دست می‌آيد که در نظر آنها منافع جامعۀ پدرسالار به جامعه‌ای که امروز در آن زندگی می‌کنيم بسا می‌چربد.

يکی ديگر از مفروضات رهبران آلت-رايت اين است که گويا زنان بيش از مردان در طيف چپ سياسی قرار دارند و بيش از ايشان از سياست‌های مساوات‌طلبانه حمايت می‌کنند. آنها تقصير سوق داده شدن جامعۀ آمريکايی به سمت سياست‌های ترقی‌خواهانه و ايجاد تمايلات مساوات‌طلبانه را به گردنِ حضور زنان در عرصۀ عمومی، يعنی بازار کار و ميدان سياست، می‌دانند. آن‌ها حتی اگر بر زبان نياورند، ولی از بطن سخنان‌شان اين‌طور برمی‌آيد که ورود زنان به سياست باعث رفتن جامعه به سمت چپ شده است.

آلت-رايت از حمايت زيادی در ميان محافظه‌کاران معمولی برخوردار نيست. اگر پای صحبت‌هاي محافظه‌کاران معمولی بنشينيد، پس از چند لحظۀ کوتاه، خواهيد ديد که به صراحت بينش خاص آلت-رايت را رد می‌کنند. البته که بسياری از محافظه‌کاران معمولی از تمايلات چندفرهنگی ( multiculturalism )، مهاجرت غيرقانونی، و سياست‌های حکومتی در حمايت از اقليتها، و بسياری ديگر از آنچه که امروز در جامعۀ آمريکا در حال رخ دادن است، دل خوشی ندارند. اما اين، با حمايت از ايجاد يک دولت نژادی سفيدپوست، متفاوت است.

https://massudalemi.wordpress.com/