ناکامی تقیان با ایستادن در مکان چهارم

رسول تقیان، وزنه بردار 77 کیلوگرمی تیم ملی ایران برخلاف انتظارها در با رکورد مجموع 354 کیلوگرم در مکان چهارم دنیا قرار گرفت. او 12 کیلوگرم از رقابتهای قهرمانی آسیا رکوردش کمتر شده بود.

محمدرضا آخوندی،روتسواف لهستان: رقابتهای وزنه برداری قهرمانی جهان در دسته 77 کیلوگرم با هزار امید و آرزو برای ایران آغاز شد و امیدوار بودیم در پایان این رقابت، قهرمانی جدید در عرصه وزنه برداری ایران و جهان متولد شود.

حدود 15 دقیقه پیش از آغاز رسمی رقابت، وزنه برداران برای معرفی روی سن آمدند که رسول تقیان به عنوان آخرین نفر وارد صحنه شد و با روی خندان و تی شرتی که نام خلیج فارس به دو زبان فارسی و انگلیسی بر روی آن حک شده بود، برای تماشاگران دستی تکان داد و دوباره به پشت صحنه بازگشت تا برای آغاز حرکات یکضرب به روی تخته بازگردد.

پس از طی شدن زمان قانونی، رقابت در حرکت یکضرب با وزنه 143 کیلوگرمی وزنه بردار کلمبایی آغاز شد و پس از آن وزنه برداران به ترتیب وزنه ای که انتخاب کرده بودند، به روی تخته می آمدند.

در شب پنجم رقابتهای جهانی وزنه برداری، به دلیل حضور وزنه برداران لهستان و کره شمالی، سالن مملو از تماشاگر شده بود و صدای تشویق همه را فراگرفته بود. پس از وزنه بردار لهستانی که برای مهار وزنه 158 کیلوگرم به روی تخته آمده بود، نوبت به رسول تقیان رسید که با دو کیلوگرم کم کردن رکورد، برای مهار همین وزنه به روی تخته بیاید. تقیان در نخستین حرکت برای مهار وزنه 158کیلوگرم به روی تخته آمد. آماده و مصمم. دستش را به پودر آغشته کرد و پشت وزنه رفت. دستش را دور میله قفل کرد و وزنه را کشید. بالای سر برد. اما نتوانست نگه دارد و این شانس او از بین رفت. او باید دو دقیقه بعد برای مهار همین وزنه به روی تخته می آمد. باز هم همان روند طی شد تا اینکه به پشت وزنه آمد و خم شد و میله را گرفت. این بار باید بر این وزنه فایق می آمد تا همه آرزوهای ما نقش بر آب نشود.
تمرکز کرد و نفسی عمیق کشید. وزنه سنگین بود، اما نه به اندازه ای که نتواند بر آن فایق آید. وزنه 158 کیلوگرمی را بالای سر برد و با قدرت ایستاد. او چنان با قدرت ایستاد که نشان داد در حرکت نخست مفت شانسش را از دست داده، چراکه براحتی توانست وزنه را بالای سر نگه دارد.

مربیان در حرکت سوم یک ضرب، وزنه 161 کیلوگرم را برای او انتخاب کردند. رسول تقیان در آستانه حضور بر روی تخته، یک کیلوگرم دیگر به رکوردش اضافه کرد تا برای مهار وزنه 162 کیلوگرمی به روی تخته بیاید. او با دو بنده قرمز، مچ بندهای آبی، فریادهای "شیر - شیر" زالای و تشویقهای هم تیمی هایش پشت وزنه ایستاد. وزنه را گرفت. بلند کرد. درحالی که وزنه بالای سرش می آمد، وزنه را انداخت تا با همان وزنه 158 کیلوگرم در یک ضرب پنجم شود. نتیجه ای که برای یک جوان تازه کار در نخستین حضورش در رقابتهای جهانی خوب است، اما برای رسول تقیان باتجربه و قوی نه.

البته نباید همچنان برای قهرمانی ناامید بود. محمدعلی فلاحتی نژاد در رقابتهای جهانی سال 2003 در حالی قهرمان جهان شد که در یکضرب در مکان هشتم قرار گرفته بود.

حرکت دوضرب

نخستین حرکت دوضرب رسول تقیان، وزنه 200 کیلوگرم نتخاب شده بود. وزنه ای که در صورت مهار آن می توانست بخش زیادی از عقب افتادگی در یکضرب را جبران کند. در دوضرب حریفان یکی پس از دیگری به روی تخته می آمدند و وزنه های سنگین را به روی سر می کشیدند و البته برخی نیز زورشان به وزنه نمی رسید و می انداختند. درحقیقت مدت زیادی از دوضرب گذشت تا نوبت به رسول تقیان برسد. وزنه انتخابی او بسیار سنگین بود و مهار آن می توانست جایگاه مناسبی برایش در جدول دست و پا کند. در همین اثنا بود که تقیان پنج کیلوگرم از رکورد انتخابی اولیه اش کم کرد تا با رکورد 195 کیلوگرم دوضرب را آغاز کند.

　درحالیکه در انتظار رسول تقیان بودیم، بار دیگر وزنه او تغییر کرد و به جای 195 کیوگرم، وزنه 196 کیلوگرم را انتخاب کرد. وزنه ای که کمی او را برای آمدن بر روی تخته عقب تر می انداخت. این درحالی بود که وزنه بردار چینی نیز که وزنه 205 کیلوگرم را برای حرکت نخست انتخاب کرده بود، 9 کیلوگرم از رکوردش کم کرد تا او نیز برای مهار وزنه 196 کیلوگرم بر روی تخته حاضر شود.

تقیان سرانجام برای چارمین بار و نخستین حرکت دوضرب بر روی تخته حاضر شد تا وزنه 196 کیلوگرم را بر فراز سر ببرد. او این بار تی شرتی زرد رنگ زیر دوبنده پوشیده بود. آمد و پشت وزنه خم شد. دستانش را قفل کرد وزنه را روی سینه برد و بالای سر نگه داشت، اما دستانش لرزان بود. صورتش سرخ شده بود و باید منتظر زنگ داوران می بودیم. زنگ زده شد، اما هر سه داور خطا اعلام کردند تا این فرصت برای او از بین برود. او پس از این حرکت درحالی که بدرستی نمی توانست راه برود، پائین آمد. وزنه فشار زیادی به او آورده بود.

رسول تقیان چند دقیقه بعد، دوباره برای همین وزنه به روی تخته آمد، وزنه را روی سینه برد، اما پیش از اینکه بتواند بلند شود و آن را نگه دارد، انداخت تا یک فرصت دیگر نیز از بین برود.حالا رسول تقیان برای بار سوم به روی تخته آمد.این وزنه همان وزنه ای بود که رسول باید از پس آن برمی آمد تا حداقل شانسهای ایران برای مدال باقی بماند. تقیان با فریادهای رضازاده و باقری آمد. زالای هم آرام و قرار نداشت. وزنه 196 کیلوگرمی را دوبار انداخته بود. این بار آمد تا وزنه را مهار کند. دستش را دور وزنه قفل کرد و آن را به روی سینه کشید. بلند شد. ایستاد و وزنه را با قدرت بالای سر نگه داشت. س چراغ سفید و این رکورد برای او ثبت شد تا در این حرکت عنوان چهارمی جهان را بدست آورد. او در مجموع با 354 کیلوگرم نیز چهارم شد.

نکته قابل توجه این است که او همین چند ماه پیش در رقابتهای قهرمانی آسیا به رکورد مجموع 366 کیلوگرم دست یافته بود. رکوردی که در صورت تکرار می توانست در این رقابتها به عنوان نایب قهرمانی دست پیدا کند.