وزنه‌های سنگین اختلاف و اتهام روی دوش وزنه‌برداری!

"ادگار آلن پو" پدر داستان‌نویسی کوتاه – در ایجاد فضاهای ملتهب و ابهام‌آمیز استاد بود اما اگر او کمی در فضای مه‌آلود و مبهم ورزش ایران – بخوانید دنیای وزنه‌برداری می‌گشت، بی‌شک در نحوه داستان‌نویسی‌اش تجدیدنظر می‌کرد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روزگاری بود که اهالی ورزش، فوتبالی‌ها را متهم می‌کردند که فضای ورزش را ابهام‌آلود می‌کنند و با سوءاستفاده از پول هنگفتی که به آن وارد می‌شود، روح پهلوانی را از ورزش می‌گیرند. این روزها اما چیزی که در ورزش‌های دیگر کمتر دیده می‌شود همین روح پهلوانی است در حالی که در این ورزش‌ها از آن پول هنگفت و بادآورده فوتبال هم خبری نیست.

در چند ماه اخیر اتفاقات ناخوشایندی در دنیای فوتبال و کشتی و چند رشته دیگر رخ داده است. تازه‌ترین این رویدادها اما متعلق به ورزشی است که اهالی‌اش به استواری شهره هستند. دنیای مبارزه انسان و پولاد سرد؛ وزنه‌برداری.

این روزها، اهالی این ورزش پرطرفدار به جای آن که وزنه‌های سنگین را از زمین بردارند، وزنه‌های سنگین قهر، اختلاف و اتهام را روی دوش این ورزش مدال آور می‌گذارند. وزنه‌برداری ایران که در المپیک لندن در سال 2012 مقام نایب قهرمانی را از آن خود کرد، در آستانه شکوفایی و افتخارآفرینی‌های تاریخی از هم پاشید و بذر اختلاف و قهر در فضای آن کاشته شد.

از قدیم گفته‌اند آن که باد بکارد، توفان درو می‌کند. پس لاجرم کاشت بذر قهر و اختلاف نتیجه‌ای جز ناکامی دومین ورزش مدال‌آور ایران در المپیک نخواهد داشت.

این اما همه ماجرا نیست. قصه تلخ وزنه‌برداری ایران تازه از اینجا شروع می‌شود. پس از چندین ماه که قهرمانان المپیکی ایران به نشانه اعتراض نسبت به مربی تیم ملی و ارکان بالادستی فدراسیون، قهر پیشه کرده بودند و بدون کناره‌گیری کوروش باقری حاضر به بازگشت به تیم ملی نبودند، پس از اتمام رقابتهای قهرمانی جهان، علاقه‌مندان به این ورزش تازه‌ترین گفته‌های قوی‌ترین مرد جهان را شنیدند و بیش از پیش به ناراحتی‌شان افزوده شد.

بهداد سلیمی در اظهاراتی عجیب و تامل برانگیز روی اهمیت کار تیمی پا گذاشت و گفت که او و دوستانش – بدون در نظر گرفتن سهم کادرفنی و فدراسیون – ایران را در المپیک 2012 به موفقیت رسانده‌اند. او حتی حاضر نشد کوچک‌ترین سهمی به کوروش باقری که آن زمان هم سرمربی تیم ملی بود، بدهد.

در طرف دیگر، فدراسیون وزنه‌برداری تقصیرها را از گردن فدراسیون ساقط کرده و همه چیز را به ملی‌پوشان حواله می‌کند. مدیران فدراسیون نقش منفی فدراسیون را در کناره‌گیری المپیکی‌ها از میادین نادیده گرفته و تنها از المپیکی‌ها می‌خواهند به تیم ملی بازگردند.

دیشب باب دیگری به ماجرای اختلاف وزنه برداران با فدر اسیون باز شد؛ اتهام سنگین دوپینگ.

به گزارش ایسنا، بهداد سلیمی گفت که او و همراهانش برای بازگشت به تیم ملی یک خواسته مهم دارند، او خواست که فدراسیون وزنه‌برداری به وزارت ورزش تضمین دهد که ملی‌پوشان دوپینگی نشوند! اتهامی که سلیمی به فدراسیون وارد کرد بسیار سنگین بود و واکنش فدراسیون را برانگیخت.

اتهامی که سلیمی به فدراسیون وارد کرد – در صورتی که واقعیت داشته باشد – دامن خود او و سایر المپیکی‌ها را هم می‌گیرد.

اگر فدراسیون، ورزشکارانش را به دوپینگ وادار می‌کند، پس می‌توان نتیجه گرفت که سلیمی و سایر المپیکی‌ها هم با دوپینگ به مدال المپیک رسیده‌اند!

این یک قاعده کلی است که اتهام بی‌پایه و اساس و بدون مدرک، اعتراض را در پی دارد و معترض در جایگاه دفاع از خود، شاکی را متهم به دروغ‌گویی می‌کند. در این میان آنچه قربانی می‌شود، حقیقت است.

این روزها، حقیقت زیر وزنه‌های سنگین اتهام و اختلاف نفس‌تنگی گرفته است. این وزنه‌ها آنقدر سنگین هستند که با حرکت یک ضرب که هیچ، با حرکت دو ضرب و چند ضرب هم نمی‌توان بلندشان کرد. برداشتن این سنگینی کمک فرد قدرتمندی را می‌طلبد.

فضا آنقدر ملتهب و آلوده است که معلوم نیست چه کسی راست می‌گوید. آیا المپیکی‌ها راست می‌گویند که فدراسیون در دوپینگ ورزشکاران نقش دارد یا فدراسیون علیه ملی‌پوشان سابق و المپیکی در موضع حق است.

وزارت ورزش و جوانان باید وارد عرصه شود و ماجرا را تمام کند. این اتفاق اگر نیفتد، وزنه‌برداری ایران سرمایه‌هایش را از دست می‌دهد. امروز یک طرف دعوا حسین‌ رضازاده و کوروش باقری هستند که روزگاری چشم میلیون‌ها ایرانی به آنها بود که برای کشور افتخار بیافرینند و طرف دیگر بهداد سلیمی و سایر المپیکی‌ها هستند. این روزها قوی‌تری مردان دنیا با هم درگیر شده‌اند تا معلوم شود که قوی‌ترین بودن فقط به زور بازو نیست. قوی‌ترین مرد دنیا باید حواسش به پندار، گفتار و رفتارش باشد تا مبادا حقی را پایمال کند.

صد و اندی سال پیش، «ادگار آلن پو» داستان‌های کوتاه ترسناک می‌نوشت و فضاهای ابهام آلود و تیره و تاری را ترسیم می‌کرد. او اگر امروز زنده بود، قطعا داستانی – نه چندان کوتاه- از واقعیت تیره و تار وزنه‌برداری ایران می‌نوشت!

پولاد سرد تنها با دستان قدرتمند ورزشکاران با اخلاق و زیر سایه فدراسیون منظم و با حمایت کادرفنی دلسوز، گرم می‌شود.