تبریزی: آرنولد هم رکورد‌های من را ندارد

علی تبریزی بچه خیابان راهنمایی مشهد است و 43 ساله. تحصیلاتش کارشناسی مدیریت در حوزه ورزش است. در یک خانواده ورزشی به دنیا آمده و از سنین کودکی ورزش می‌کند. در مقطع ابتدایی به صورت تفریحی و تفننی به ورزش می‌پرداخت، ولی مقطع راهنمایی زمانی بود که به صورت جدی کشتی را شروع کرد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، او می‌گوید چندین عنوان قهرمانی در سطح مدارس استان بدست آورده و در ابتدای راه ورزش، کشتی را با هدف عضویت در تیم ملی آغاز کرده، سپس رشته بوکس را در پیش گرفته و بعد از مدتی مبارزه در این رشته با مشورت خانواده‌اش به ورزش پرورش‌اندام و بدنسازی کوچ کرد. علی تبریزی مردی نام آشنایی در ورزش کشور است. قهرمان پرورش‌اندام دنیا و از جمله صاحبان سبک این رشته در ایران. از سن 16 سالگی پرورش‌اندام را به عنوان رشته اصلی خود در مشهد آغاز کرده و می‌گوید از وقتی که به پرورش‌اندام رو آورده، احساس می‌کرده می‌توانسته پیشرفت زیادی کند.

گفت‌وگوی متفاوت و نوروزی ما را با قهرمان سابق پرورش اندام جهان در ادامه بخوانید:

آغاز راه با استاد سرابی

وقتی تمرین مناسب و اصولی انجام دهید، مشکل مصدومیت هم نخواهید داشت. من با پشتکار و تلاش زیاد و البته مربیان زحمتکش‌ام سهراب سرابی و حسن رشیدیان که تاثیر زیادی در رشد چشمگیرم در پرورش اندام داشتند توانستم بدن مناسبی برای خودم بسازم و در سطح استان موفق شدم مقام‌های زیادی بدست آوردم. نزدیک به 8 سال در مشهد فعالیت‌ام را ادامه دادم و تمرینات‌ام را مداوم پیگیری می‌کردم که در این مدت روز به روز شرایط بدنی‌ام بهتر می‌شد و با توجه به اینکه از قد نسبتا خوبی برخوردارم به حضور در تیم ملی امیدوارتر می‌شدم تا 25 سالگی، بعد از خدمت مقدس سربازی در مشهد موفق به کسب عنوان‌های زیادی شدم. سال 79 در سن 27 سالگی به تیم ملی دعوت شدم و مدت 6 سال عضو تیم ملی بودم.

بلوغ و تکامل در 27 سالگی

در رشته بدنسازی در رده بزرگسالان بدن یک ورزشکار از سن 27 تا 30 سالگی به بلوغ و تکامل می‌رسد که خوشبختانه من در بهترین سن ورزشی به تیم ملی دعوت شدم. بدنسازی یا پرورش اندام به لحاظ سن قهرمانی با سایر رشته‌ها تفاوت دارد. یک بدنساز حرفه‌ای می‌تواند تا سن 45 سالگی برای قهرمانی فعالیت کند. در حال حاضر افرادی داریم در ایران که در سن 46 سالگی در سطح ایران و آسیا تمرین و در مسابقات شرکت می‌کنند.

اعتراض بی‌نتیجه به عدم اعزام

از سال 79 که به عضویت تیم ملی در آمدم متاسفانه بدلیل اینکه بدنسازی(پرورش‌اندام) زیر نظر فدراسیون وزنه‌برداری فعالیت می‌کرد هیچ‌گونه امکاناتی برای ما وجود نداشت و علیرغم تمرین زیاد و آمادگی مطلوب به دلایل نامعلوم به هیچ مسابقات برون‌مرزی اعزام نمی‌شدیم. هر چقدر تلاش کردیم دلیل این کار آنها را جویا شویم به نتیجه نرسیدیم و مسئولین وقت فدراسیون فقط روی رشته وزنه‌برداری تمرکز داشتند و اصلا توجهی به ورزشکاران پرورش‌اندام نداشتند. صدای اعتراض ما به جایی نمی‌رسید.

اوج بی‌توجهی‌ها به پرورش‌اندام

بودجه فدراسیون فقط صرف وزنه‌برداری می‌شد و تمامی این اتفاقات ناگوار و بی‌توجهی مسئولین باعث شد عمر قهرمانی تعدادی از ما ملی‌پوشان خیلی کوتاه شود- حتی تعدادی از ملی‌پوشان آن زمان به خاطر مشکلات عدیده مالی پرورش‌اندام را کنار گذاشتند. در این 6 سال هر چقدر پیگیر برنامه‌های پرورش‌اندام می‌شدیم موفق به متقاعد کردن مسئولین نمی‌شدیم.

پول می‌گرفتند، اعزام نمی‌کردند!

عمق فاجعه جایی بود که وقتی بازیکنان حاضر می‌شدند با هزینه شخصی به مسابقات اعزام شوند، پول اعزام را از ما می‌گرفتند و ما را اعزام نمی‌کردند و در ادامه هم پول ما را پس نمی‌دادند. مسئولین وزنه‌برداری پول نقد از ما می‌گرفتند و برنامه‌ای برای اعزام ما نداشتند و زمانی که پیگیر طلب‌های خود می‌شدیم به ما چک مدت‌دار می‌دادند و متاسفانه چک‌ها هم پاس نمی‌شد.

هیچ وقت از شرایط خسته نشدم

با توجه به مشکلات من هیچ‌وقت از شرایط خسته نشدم و با قدرت به تمریناتم ادامه دادم و سعی کردم برای اثبات توانایی‌هایم کاری انجام دهم. در نهایت موفق شدم به هدفم برسم و در سال 2002 بدلیل نداشتن برنامه‌ای از سوی فدراسیون برای حضور در کاپ بین‌المللی کشور قطر به شکل اتفاقی دعوت مسئولین این کشور برای شرکت در مسابقات را قبول کردم. تقریبا در آن زمان من هم داشتم به سرنوشت دوستانم دچار می‌شدم که قصد داشتم پرورش‌اندام را بدلیل مشکلات مالی کنار بگذارم. احساس کردم این مسابقات بهترین فرصت برای اثبات توانایی‌های من است.

کسب عنوان قهرمان قهرمانان 2002 قطر

تمرینات فشرده‌ای طراحی کردم و خودم را برای مسابقات کاملا آماده کردم. خدا را شکر موفق شدم در مسابقات کاپ جهانی 2002 قطر در دسته 90 کیلوگرم به مقام قهرمانی دست پیدا کردم و به مدال طلای قهرمان قهرمانان هم دست یافتم که عنوان بسیار ارزشمندی است که توانستم به آن دست پیدا کنم.

آرنولد هم رکورد‌های من را ندارد

17 مدال آسیایی و جهانی در طول دوران فعالیت حرفه‌ای بدست آوردم که 7 مدال طلای آسیا، یک نقره آسیا، 2 نقره جهانی، 4 مدال طلای جهانی و 3 مدال طلای قهرمان قهرمانان جهان که رکورد این عنوان قهرمانان جهان در اختیار من است که به عنوان یک مشهدی احساس غرور می‌کنم. عنوانی که حتی آرنولد هم نتوانسته به آن دست پیدا کند. مسابقات ما محدود است و اهمیت زیادی هم در بین کشورها دارد، علاوه بر 15 مدال آسیایی و جهانی و آسیایی 4 مدال طلا و 2 نقره تورنمنت‌های بین‌المللی هم در کارنامه‌ام دارم.

پیشنهاد مسئولین قطری

بعد از کاپ جهانی 2002 قطر که با 2 عنوان ارزشمند قهرمانی همراه بود. با پیشنهاد مسئولین کشور قطر مواجه شدم که ابتدا با آن موافقت نکردم، پس از اصرار قطری‌ها از آنها مهلت خواستم تا درباره پیشنهادشان فکر کنم که قبول کردند. بلافاصله از قطر برگشتم. برای ملاقات علی مرادی به فدراسیون وزنه‌برداری رفتم که متاسفانه بعد از 3 ساعت نشستن موفق به ملاقات با وی نشدم. مجبور شدم با دبیر وقت فدراسیون وزنه برداری موضوع پیشنهاد قطری‌ها را مطرح کنم که وی من را به رفتن به کشور قطر ترغیب کرد و گفت: ‌اگر در ایران بمانی مثل سال‌های گذشته هیچ نتیجه‌ای نمی‌گیری، فدراسیون برای شما و سایر پرورش‌اندام‌کاران هیچ برنامه‌ای ندارد». این جمله مثل آب سردی بود بر پیکر من. ناچار شدم علیرغم میل باطنی به قطر بروم که از سال 2003 تا 2007 برای کشور قطر در مسابقات شرکت می‌کردم. مسئولین فدراسیون من را برای رفتن تشویق کردند و در ادامه حاشیه‌های زیادی برای من درست کردند و همه جا عنوان کردند و تهمت زدند که علی تبریزی به خاطر پول به مملکتش پشت کرده است. قطری‌ها رفتار خوبی با من داشتند و تمامی امکانات لازم را برای من از جمله خانه، ماشین، سالن تمرین مجهز فراهم کردند. مهمترین انگیزه سفر من به قطر این بود که بتوانم توانایی و استعداد خودم را به عنوان یک ایرانی در مسابقات آسیایی و جهانی نشان دهم و با کسب مقام‌های مختلف به مسئولین ورزشی کشورم بگویم ما توانایی موفقیت در مسابقات را داریم. تنها خواسته ما از مسئولین توجه و حمایت از ورزشکاران با استعداد پرورش‌اندام ایران است.

دوست داشتم پرچم ایران را بالا ببرم

خیلی خوشحال بودم در پرورش‌اندام دنیا به حقم رسیدم. من موفق شدم مقام‌های زیادی برای قطر بدست بیاوردم. دوست داشتم با پرچم کشورم این افتخارات را تجربه می‌کردم و پرچم ایران را بالا ببرم. سال های ابتدایی در قطر توقع زیادی از مسئولین این کشور نداشتم و فقط از آنها امکانات خواستم تا بتوانم با خیال راحت تمرین کنم. متاسفانه قطری‌ها از این صداقت من سوءاستفاده کردند و حق و حقوق من را کامل نمی‌دادند اما در سال‌های بعد اعلام کردم قرارداد مالی باید بسته شود. قطری‌ها دیدند من یک برنامه‌ریزی خوبی برای کسب موفقیت انجام داده ام و می‌توانم برای کشورشان مدال کسب کنم، پیشنهاد من را قبول کردند و سالانه با پاداش‌های قهرمانی در آسیا و جهان نزدیک به 700 هزار دلار در سال درآمد داشتم که برای یک ورزشکار حرفه‌ای پول خوبی محسوب می‌شود.

رد پیشنهاد تغییر اسم و ملیت

قطری‌ها به من پیشنهاد تغییر اسم و ملیت دادند که پول خیلی خوبی هم از این بابت به من می‌دادند ولی من قبول نکردم و فقط با تمدید اقامت موقت‌ام در این کشور به فعالیت‌ام ادامه دادم چون من مملکت‌ام را دوست دارم و نمی خواستم به خاطر پول بیشتر ملیت خودم را عوض کنم. من خوش شانس بودم که با رفتن به قطر خودم و زندگی ورزشی‌ام را نجات دادم. متاسفانه بسیاری از دوستان من به دلیل مشکلات متعدد به اعتیاد کشیده شدند.

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

از رفتن به قطر پشیمان نیستم

من اصلا از رفتن به قطر پشیمان نیستم و همواره سعی کردم در شرایط خاصی تصمیم عقلانی و درست بگیرم. بعد از موفقیت‌هایی که من در قطر کسب کردم، مسئولین این رشته در ایران با دیدن یک ایرانی موفق در کشور همسایه به خود آمدند و از سال 2006 ملی‌پوشان در بازی‌های آسیایی قطر شرکت کردند که هیچ مدالی نتوانستند بدست بیاورند که اعلام کردند کشور میزبان و داوری مسابقات با ایران مشکل دارند.

احساس دین به پرچم ایران

بعد از فعالیت‌های چشمگیر در پرورش‌اندام فدراسیون آن تاسیس شد و ناصر پور علی‌فرد به عنوان رئیس در آن مشغول به کار شد که در سال 2008 از من برای عضویت در تیم ملی دعوت به همکاری شد. من احساس دین می‌کردم به پرچم کشورم و از شرایط خوب قطر گذشتم و بدون توقع و چشمداشت به ایران آمدم تا برای کشورم افتخارآفرینی کنم. به رئیس فدراسیون اعلام کردم پرورش اندام یک رشته هزینه‌بر است و برای موفقیت و رقابت با کشورهای دیگر ورزشکار باید به لحاظ تغذیه، مکمل و استراحت دغدغه ذهنی نداشته باشد. پورعلی‌فرد سال اول هزینه آماده‌سازی جهت شرکت در مسابقات را قبول کرد اما در سال‌های بعد متاسفانه وی نیز مانند علی مرادی به ورزشکاران بی‌توجهی می‌کرد و ما به ناچار با هزینه شخصی مکمل‌های غذایی و دارویی برای خودمان تهیه می‌کردیم.

اعلام کردند علی تبریزی پولکی است!

سال اول نزدیک به 40 میلیون هزینه کردم که بعد از یک سال کش و قوس به زور پولم را از فدراسیون گرفتم و خرج امور خیریه کردم. مسئولان فدراسیون به پرورش‌اندام‌کاران تیم ملی هزینه آماده‌سازی نمی‌دادند و مبلغ 20 میلیون برای یک‌سال و نیم را که هزینه کرده بودم صراحتا اعلام کردند پرداخت نمی‌کنند و همه جا اعلام کردند علی تبریزی پولکی است.

تمرینات حرفه‌ای را کنار گذاشتم

در حال حاضر برنامه خاصی ندارم. یکی- دو سالی است تمرینات حرفه‌ای خودم را کنار گذاشتم و به صورت تفریحی و برای دلم تمرین می‌کنم. سعی کردم در این مدت برای خانواده‌ا جبران کنم و تحصیلاتم را ادامه بدهم. با توجه به اینکه بنده عضو هیات رئیسه فدراسیون و رئیس کمیته ورزشکاران و قهرمانان فدراسیون جهانی هستم، قصد دارم بیشتر در این دو پست ارزشمند جهانی به هموطنان خود و سایر ورزشکاران دنیا خدمت کنم. بعد از عضویت در فدراسیون جهانی در هیات رئیسه فدراسیون هم عضو شدم.

بازگشت احتمالی به دنیای قهرمانی

اگر کارهای عقب افتاده‌ام به موقع حل و فصل شود و همه چیز خوب پیش برود، بدم نمی‌آید که دوباره به دنیای قهرمانی برگردم و پرچم سه‌رنگ و پرافتخار کشورم را به عنوان یک مشهدی در آسیا و جهان به اهتزاز دربیاورم.

به خداداد و قوچان‌نژاد افتخار می‌کنم

ورزش مشهد و به ویژه پرورش‌اندام را مرتب پیگیری می‌کنم. اتفاقا بازی تیم ملی برابر کره‌جنوبی را زنده از تلویزیون دنبال می‌کردم و خدا را شکر که با گل رضا قوچان‌نژاد به جام‌جهانی رفتیم که با این برد دل مردم ایران شاد شد. خوشحالی من دو چندان بود که رضا قوچان‌نژاد به عنوان یک مشهدی همانند 15 سال پیش مثل خداداد عزیزی گلی را زد که تیم ملی را به جام‌جهانی برد. از این بابت به مشهدی بودن خودم و همشهری بودن با این ستاره‌های ورزش ایران افتخار می‌کنم.

نداشتن اسپانسر؛ مشکل مشهدی‌ها

پرورش‌اندام در مشهد با حضور تعداد کثیری از علاقه‌مندان به این ورزش شرایط خوبی دارد. خوشبختانه جوانان مشهدی مشکلات قدیم و زمان ما را ندارند. تنها مشکل پرورش‌اندام مشهد نداشتن اسپانسر است که امیدوارم مسئولان رده بالای شهر مشهد به ویژه اداره کل ورزش و جوانان این شهر با ارتباطات خوبی که با صاحبان صنایع دارند مشکل مالی بدنسازان مشهدی را حل کند. جوانان مشهدی بدن‌های خوبی دارند و این را به خوبی حس کردم، اما یکی از عوامل مهم در رشد مناسب بدن در پرورش‌اندام شرایط آب و هوایی و اقلیمی است که متاسفانه مشهد از لحاظ شرایط آب و هوایی خوب نیست و یکی خشک بودن منطقه و دوم آلودگی هوا از دلایل مهم خوب رشد نکردن بدن ورزشکار است. در حال حاضر شمال کشور به لحاظ آب و هوایی و مواد غذایی طبیعی و اکسیژن زیاد منطقه مناسبی است که همه این عوامل باعث شده بچه‌های شمال پیشرفت خوبی داشته باشند. در تهران هم بدن خوب کم می‌بینم؛ دقیقا تهران هم مشکل مشهد را دارد و خیلی کم هستند افرادی که در تهران بدن خوبی برای پرورش‌اندام داشته باشند.

مشهد در ورزش یک قطب محسوب می‌شود

استان خراسان به ویژه مشهد در ورزش یک قطب محسوب می‌شود و مدیر کل ورزش استان باید از ورزشکاران و چهره‌های ورزشی حمایت بیشتری کنند. مشهد یک شهر صنعتی بزرگ است و به طور قطع به یقین هستند کسانی که علاقه‌مند هستند در ورزش سرمایه‌گذاری کنند. مسئولان ورزش استان باید با لابی‌های مثبت پای اسپانسرهای بزرگ را به ورزش باز کنند تا استعدادهای ورزشی مشهد روز به روز شکوفاتر شوند. استعداد خوبی در پرورش‌اندام شهر وجود دارد و مطمئنم اگر مسئولین از ورزشکاران این رشته حمایت کنند به نتایج خوبی دست پیدا می‌کنیم. پرورش اندام رشته پر مدالی است و شک نکنید در صورت حمایت مشهد می‌تواند چندین قهرمان آسیا و جهان در خود جای دهد.

دوست دارم به مشهد برگردم

خیلی دوست دارم شرایط فراهم شود یک روز به شهرم و زادگاهم برگردم و به جوانان شهرم خدمت کنم. دوست دارم زمانی که تصمیم به برگشت گرفتم، وقت بگذارم و با یک برنامه‌ریزی مناسب از تجربیاتی که سال‌ها در سطح اول این رشته به دست آوردم برای رشد جوانان با استعداد مشهدی بهره ببرم.

شارژ روحی با توسل به امام رضا(ع)

برای موفقیت در پرورش اندام باید چندین و چند فاکتور را رعایت کرد. تغذیه و مکمل خیلی مهم است که باید به آن استراحت و زندگی سالم اجتماعی را اضافه کرد و تمامی اینها از عوامل موفقیت من در پرورش‌اندام بود. همیشه سعی می‌کردم با توکل و توسل به امام رضا(ع) و مسائل معنوی خودم را شارژ روحی کرده و به این شکل دوپینگ کنم.

دوپینگی زیاد شده!

دوپینگ در ورزش خیلی زیاد شده است. در همه ورزش‌ها دوپینگ وجود دارد. رشته‌ها به خاطر حجم و شکل خاص بدن ورزشکاران اکثرا مردم فکر می‌کنند با کمک دوپینگ این هیکل و بدن ساخته شده است. متاسفانه دوپینگ عوارض خطرناکی دارد که به طور مثال مصرف زیاد انسولین ممکن است قند خود ورزشکار را در یک مدت زمانی خاص به شدت بالا بیاورد و باعث مرگ مغزی وی شود. در رشته‌هایی مثل کشتی و وزنه‌برداری دوپینگ بیشتر از پرورش‌اندام است اما در مقوله دوپینگ پرورش اندام توی چشم مردم بوده است.

توصیه جوانان به رعایت اخلاق

من به خاطر اینکه تا سن 25 سالگی در شهر مشهد و در جوار حرم امام رضا(ع) زندگی کردم، همیشه یک ورشکار اخلاق‌مدار بودم. الان هم که در باشگاه شخصی خودم در تهران به شکل تفریحی تمرین می‌کنم و سعی می‌کنم نکات اخلاقی را رعایت کنم و به تمامی جوانانی که با آنها سر و کار دارم تاکید کردم اخلاق را سر لوحه کارشان قرار دهند. شرایط ما بیشتر می‌طلبد که یک ورزشکار به خاطر اندام قوی و ورزیده مسائل اخلاقی را رعایت کند.

الگوی خاصی نداشتم

من در زمان فعالیت حرفه‌ای خودم الگوی خاصی نداشتم. همیشه سعی کردم به عنوان یک ورزشکار ملی و حرفه‌ای با رفتار درست، اخلاق ورزشکاری را رعایت کنم.

داوطلبانه تست دوپینگ می‌دادم

نکته جالب اینکه در مسابقات کاپ‌های جهانی که با جام‌جهانی تفاوت دارد وزن آزاد است و تست دوپینگ گرفته نمی‌شود اما من داوطلبانه برای حفظ ارزش‌ها در ورزش تست دوپینگ می‌دادم.

رابطه خاصی با خدا دارم

من همیشه سالم زندگی کردم و به واسطه این سالم زیستن رابطه خاصی با خدا دارم و با توکل به خدای خودم انرژی و کمک معنوی می‌گیرم که از هر دوپینگی این رابطه قوی‌تر است. همیشه خدا را شکر می‌کنم در شهری متولد شدم که یکی از ائمه‌معصوم ما(امام رضا) حضور داشت و ما مشهدی ها به لحاظ معنوی وابستگی شدیدی به این امام غریب داریم.

آرزوهای ورزشی

من به تمام آرزوهای ورزشی خودم دست پیدا کردم و خدا را شکر می‌کنم در این راه توانستم موفق باشم. سختی‌های زیادی برای رسیدن به اهداف‌ام کشیدم، اما پس از کسب عنوان‌های مختلف شیرینی خاصی برای من داشتند. دوست دارم ورزشکاران مشهدی با موفقیت‌های خود اسم مشهد را بالا و بالاتر ببرند. مثل رضا قوچان‌نژاد که باعث افتخار ایران و مشهد است و همه به داشتن چنین ورزشکاری افتخار می‌کنند. امیدوارم مسئولین ورزش شهرم با یک برنامه‌ریزی درست ورزش مشهد را به دوران اوج بر گردانند و کاری کنند که استعدادهای ناب جوانان مشهدی شکوفا شود تا شاهد این باشیم که یک روز جوانان مشهدی مدال‌های المپیک و مسابقات معتبر دنیا را به ارمغان می‌آورند.

درخواست از روحانی

در پایان خواهش من از مسئولین کشور به ویژه رئیس جمهور منتخب این است که ورزش یک روز به جایی برسد که دور از مسائل سیاسی و مدیران سیاسی اداره شود. در ورزش مدیران لایقی هستند که در صورت حمایت مسئولین می‌توانند به ورزش مملکت خدمت کنند. جامعه ورزش در حال حاضر با داشتن چهره‌های مطرح و تحصیلکرده، این توانایی را دارد که بتواند خودش را اداره کند و بازدهی بهتری داشته باشد.