مقدمه

خبرنامه گویا - ده سال گذشت. رویداد ۸۸ که به جنبش سبز موسوم شد می توانست مسیر تاریخ کشورمان را در جهت مثبت تغییر دهد اما این گونه نشد. در آن زمان هیچ رسانه ای امکان انتقال دقیق آن چه در کشورمان می گذشت را نداشت. خبرگزاری های خارجی اجازه ی پوشش دادن رویدادها را نداشتند و خبرنگاران داخلی هم امکان انتشار خبرهای آن دوران را نمی یافتند. در چنین وضعیتی «خبرنامه گویا» توانست تصاویر ویژه ای از داخل ایران منتشر کند که مورد استفاده ی خبرگزاری های خارجی - از سی ان ان تا رویترز قرار گرفت. اکنون، به مناسبت ده سالگی جنبش سبز، تصمیم گرفته ایم بخشی از تصاویر ویژه ی* آن دوران را باز نشر کنیم. *تصاویر این نوشته مربوط به تظاهرات سه شنبه ۲۶ خرداد ۱۳۸۸ حاميان موسوي از ميدان ونك تا چهار راه پارك وي است

رای من کو؟!

روزهای قبل از ۲۲ خرداد، روزهای شادی بود. مردم در صدد بودند در چهارچوب جمهوری اسلام نفرت خود را از این نظام و نماینده ی وقت اش، محمود احمدی نژاد نشان دهند. خیابان ها پر از جوان هایی بود که در فضای آزاد قبل از انتخابات بال و پر گشوده بودند.

روز ۲۲ خرداد، روز عجیبی بود. از لحظات اولیه شروع اخذ آرا تا چند ساعت بعد از زمان تعیین شده برای اخذ رای، در مقابل حوزه های رای گیری غلغله بود. تیپ رای دهندگان متفاوت از تیپ رای دهندگان سال های پیش بود. در دست اکثر مردم خودکاری دیده می شد که به هم نشان می دادند و می خندیدند. شایع شده بود که حکومت از چین خودکارهایی وارد کرده و در حوزه ها گذاشته که بعد از دقایقی جوهرش محو می شود و می توان از برگه های رای استفاده مجدد جهت تقلب کرد.

اما موضوع دیگری که به شدت جلب نظر و ایجاد شک می کرد این بود که مسوولان حوزه های رای گیری، بر خلاف گذشته، وسواس و دقتی برای انداختن رای در دو صندوق متفاوت نشان نمی دادند.

و حوزه ها بسته شد و رای ها شمرده شد و درست در لحظاتی که آرای موسوی، با اختلاف زیاد در حال پیشی گرفتن از آرای احمدی نژاد بود، و به قول کروبی در فاصله ی یک چرت زدن، ورق برگشت. احمدی نژاد که در ساعات پیش عکس چهره ی تیره و دژم اش در رسانه ها منتشر شده بود، آرای ش به شکل جهشی افزایش یافت.

آرای کروبی برای تحقیر و تمسخر او به حدی پایین در نظر گرفته شد که به قول خودش، اگر آشنایان و دوستداران اش به او رای می دادند از این تعداد رای بیشتر می شد.

و شادی جای خود را به عصبانیت و اعتراض داد.