هموطن عزیز!
سال هاست که میلیون ها نفر از مردم سرزمین ما، خواهان سرنگونی حکومت نکبت اسلامی، و سفر ابدی آیت الله خامنه ای و یاران اش به هر نقطه ای از این دنیا یا آن دنیا هستند.
این موضوع، که تبدیل به آرزو شده، به انواع و اقسام زبان ها و کلمات قصار مودبانه و مفتضحانه بیان شده، ولی ج.ا. و نامبرده در فوق، میخ اش را چنان محکم کوبیده که با این چیزها از جا جُم نمی خورد.
در آخرین مرحله از توو سر و سینه زدن و نفرین کردن، چهارده نفر از کنشگران سیاسی و مدنی در داخل ایران، بار دیگر آرزوی خودشان مبنی بر استعفای خامنه ای را بیان کردند که این آرزونامه مورد استقبال هموطنان قرار گرفت، و به دنبال آن سیل نامه های چهارده امضایی در بستر فضای مجازی با خروش بسیار به حرکت در آمد.
نظر به این که مار گزیده از ریسمان سیاه و سفید می ترسد و ما امضا کننده ی چهارده منهای سیزده فعال سیاسی توسط مار که چه عرض کنم اژدهای خمینی یک بار در سال ۵۷ گزیده شده ایم طوری که هنوز سم اش در بدن مان است و جای نیش اش بدتر از سال ۵۷ درد می کند، باری ما هم از انواع و اقسام ریسمان ها و نخ ها و کامواهای رنگی و غیر رنگی می ترسیم و چون امروز دیدیم که یکی از «امام گزیدگان» قدیمی به درستی به موضوع عدد ۱۴ که آدم را یاد ۱۴ معصوم و اینها می اندازد اشاره کرده است، لذا بار دیگر ترس بر جانِ ما افتاد که نکند این یکی هم بشود مثل آن یکی و ریسمان نباشد بلکه بچه مار باشد و غیره، لذا جهت اطمینان و محکم کاری، گفتیم یک بیانیه ای صادر نماییم که عدد مشکوک ۱۴ به نوعی از نحسیّت بیفتد و ما بعد از ۶۰ سال عمر با عزت، دوباره غلطی نکنیم که دوباره چند سال بعد به غلط کردن بیفتیم.
هر کس خواست از بیانیه ی ما حمایت به عمل آورد، لطفا هر جور که خودش دوست دارد، هم عدد چهارده را جهت همدلی و همیاری وارد معادله ی خود سازد و هم دندان آن را جوری بکشد که اگر بزرگ شد و خواست ما را گاز بگیرد نتواند.
عزیزان!
فراموش نکنید که کار هیچوقت از محکم کاری دوبل و سوبل و چوبل عیب نمی کند!
با سپاس و آرزوی با مغز زمین خوردنِ حکومت اسلامی و شخص خامنه ای دام ذلت
اسامی امضا کنندگان بیانیه چهارده منهای سیزده
ف. م. سخن
عاقبت تلخ خلیل عقاب
