بر کسی پوشیدە نیست کە رژیم توتالیتر جمھوری اسلامی ایران از یک طرف امنیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ھمەی خلقھای ایران و از طرف دیگر امنیت منطقە و جھان را بە خطر انداختە.
در حال حاضر با ھدر دادن ثروت ملی کە بە فقر عمومی منجر شدە ، با گسترش غنی سازی اورانیوم و خرید سانتریفیوژھای پیشرفتە برای ساخت تسلیحات نظامی موشکی و بمب ھستەای ،و حامی تروریسم داخلی و خارجی، بە واقعی‌ترین عامل بی‌ثباتی در منطقە و جھان بدل شودە است.
دولت ایالت متحدە آمریکا با تحریم‌ھای اقتصادی و دیپلماسی بر تمرکز فشار حداکثری بە ویژە در زمینە اقتصادی تا حد زیادی این رژیم را بە زانو در آوردە و چرخە اقتصادی کشور در بحران و ابربحران فرو رفته است.
جمهوری اسلامی حتی در راتباط با کشورهای شرق و کشورھای اروپایی به بن بست رسیده است و پراکتیکن ایران بە زانو در آمدە و ھمە سیاست‌ھایشان بە شکست منجر شدە و عملا رژیم در سراشیب سقوط قرار گرفتە است.
با وجود مشکلات و فاکتھای ذکر شدە ھنوز رژیم در ظاهرا پا برجا است و با چنگ و دندان از موجودیت ضد انسانی خود از طریق سرکوب مردمان ایران دفاع میکند و برای حفظ سیستم ولایت فقیە از ھیچ جنایتی دریغ نکرده و نخواھد کرد.
ما ھر روز شاھد سرکوب مردم و کشتار کولبران و بە زندان انداختن آزادیخوان در سراسر ایران ھستیم ، این رژیم تا نوشتن این سطور متاسفانە ھنوز پا بر جاست ، بی‌گمان یکی از مهمترین دلایل ماندگاری رژیم نبود اتحاد، آلترناتیو و اپوزیسیون کارا در میدان مبارزە است.
چھل سال مبارزە مردم کردستان بر ضد رژیم جمهوری اسلامی ایران برای آزادی و دمکراسی و رفع ستم ملی بدونە آدرس ماندە ، از یکسو از طرف نیروھای مخالف رژیم بخاطر ترس و فوبیای یکپارچی ایران مورد استقبال و پشتیبانی قرار نگرفتە، چون اپوزیسیون فارس ھر کوشش و تلاش برای رفع ستم ملی بە عنوان تجزیە طلب مینگرند و حتی با قیمت جان و موجودیت خودشان ھمرایی این جنبش نیست و از آن حمایت نمیکند . بە قول کردھا «از ترس مار خود را بە دھان اژدھا میاندازد».
تا چندی پیش این سخنان بارھا از زبان بە اصطلاح چھرەھای اپوزیسیون رژیم شنیدە شده است « بە خاطر یکپارچکی ایران حاضرند برای حفظ نظام اسلحە بردارند و پاسدار خامنەای گردنند.»
ھر گاە بحث حل مسئلە ملی در کردستان پیش کشیدە میشود بسی از افراد خارج‌نشین کە خود را بخشی از اپوزیسیون مینامند، بە فکر بقاء نظام و ادامەی سلطه علی خامنەای می‌افتند و ایران بە مثابە اقتدار درجە ملی و منطقەای تصور میکنند و دم از خطر تجزیه ایران میزنند.
در حالی کە ھیچ وقت مبارزە مردم کردستان برای تجزیە ایران نبودە است و از سوی دیگر از طرف جامعەای بین الملی و منطقەای بخاطر سات وسودای بازرگانی ، اقتصادی و نظامی با رژیم ایران بدون آدرس باقی ماندە است، تنھا گاە گاھی ھر چند سالە بە یک اعلامیە در حد محکوم کردن رژیم ایران دربارە نقض حقوق بشر و بس.
بر کسی پوشیدە نیست کە سرنگونی و تغییر رژیم در ایران بە تنھایی از دست مردم کردستان و احزاب مبارزە سیاسی ملت کرد اعم از ملی‌گرا، چپ و اسلامی بر نمی‌آید و ھیچ کدام از احزاب کرد اپوزیسیون آلترناتیو این رژیم نیستند.
در ضمن ھیچ کدام از احزاب کرد ھمچون ادعای را ھم ندارند چون مبارزە آنھا در جغرافیای کردستان است و بس.
گسترش و میدان مبارزە احزاب کردستان بخشی از جغرافیا ایران را در خود قرار میدھد کە شامل استانھای اورمیە، سنندج ، کرماشان، ایلام و بخشی از مناطق لرنشین است.
قابل انکار نیست کە مردم مبارزە کردستان در چند دھە اخیر پیشتاز مبارزە برای آزادی و دمکراسی بودە و در این مسیر ھزاران فرزند خود از جملە شھید دکتر قاسملو و دکتر شرفکندی و کاک فواد را فدا کردە است .
بر طبق گزارشگر سازمان ملل دربارە حقوق بشر در ایران بیشتر از نصف زندانیان سیاسی ایران، کرد ھستند، این شواھد و گوایەھا ثابت میکنند کە کردھا بیش از ھر سازمان و گروھی در ایران علیە سیاست ضد مردمی رژیم در میدانھای مختلف عم از مبارزە مسلحانە و مدنی و اجتماعی و فرھنگی استادگی کردند.
امرزە شعار ایران دمکراتیک سکولار و فدرال خواست اکثریت مردم کردستان است کە در برنامە و اسنامە احزاب کرد اپوزیسیون تنظیم شدە است.
شایان ذکر است کە در حال حاضر ھیچ کدام از گروھا ، سازمانھای و شخصیت سیاسی موجود در میان مخالفان رژیم ایران اعم از مشروطە خواه ، سلطنت طلب ، مجاھدین ، دمکراتخواه و شورای مدریت گذار ، احزاب و سازمانھای چپ و کمونیست بە تنھایی توانایی تبدیل شدن بە آلترناتیو برای رژیم ایران را ندارنند؛ چون ھر کدام بە تنھایی فقط قشر خاصی از جامعە ایران را نمایندگی میکنند و البته همه جداگانەساز میزنند و میرقصند، باید اذعان کرد که ھر کدامشان یکجای کارشان می لنگد.
اما متاسفانە مخرج مشترک ھمە آنھا ناتوانی در تصمیم حل مسئلە ملی در جغرافیای ایران است.
اغلب آنھا با اھداف مرکزگرایانە و غلبە گفتمان کلاسیک، درک واقعی و حقوقی در رابطە با حقوق ملتھای درون ایران را ندارند و ھر کدام بە بھانەی دروغین دفاع از تمامیت ارضی، در سالیان نزدیک نمی‌توان چشم‌انداز روشن برای آیندە ایران متصور بود.
توصیە من بە عنوان یک انسان آزادیخواه بە مخالفان رژیم جمھوری اسلامی این است، اگر اھدافشان واقعا نجات ایران، دمکراسی ، آزادی و احترام بە حقوق بشر است، قطعا رسیدن بە این اھداف تنھا در صورت سرنگونی وسقوط این رژیم تروریستی امکان پذیر است؛ لذا دست از منافع شخصی وگروھی بردارند و ھمە نیرو و توان خود را برای سرنگونی و براندازی بکار ببرند و ھر چە زودتر ائتلاف کنند و یک جبھە ملی و دمکراتیک با ھمە خلقھای تحت ستم ایران تشکیل دھند و آن وقت معلوم میشود کە ما ھستیم و برای رھایی ایران از زیر یوغ اھریمنی آخوندھا مبارزە می‌کنیم .
بە امید آن روز
د. رۆژان آشتاب
