ایران وایر - بهنام قلی‌پور - درباره شهرک «شهید دقایقی» چه می‌دانیم؟ شهرکی در محله «شیان» تهران و در کنار پارک جنگلی «لویزان» که محل زندگی گروهی از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران است.
نام این شهرک در دو هفته اخیر در پی مرگ «قاسم سلیمانی»، فرمانده سابق نیروی «قدس» سپاه پاسداران در عراق بار دیگر بر سر زبان‌ها افتاده است.
پس از کشته شدن سلیمانی بود که مشخص شد این فرمانده ارشد سپاه پاسداران در کنار برخی دیگر از فرماندهان ارشد این نیروی نظامی در این شهرک زندگی می‌کند.
سه‌شنبه هفته جاری هم «حسین سلامی»، فرمانده کل سپاه پاسداران که در مراسمی سخنرانی می‌کرد در بخشی از سخنان گفت که همسایه قاسم سلیمانی در این شهرک بوده است.
سلامی گفت هرروز که می‌خواسته به سر کار برود، خودروی سلیمانی را می‌دیده، اما حالا پس از کشته شدن او، دیگر آن خودرو را نمی‌بیند.
«محمد‌باقر قالیباف» که سابقه فراوانی در رده‌های نظامی داشته نیز یکی دیگر از ساکنان این شهرک نظامیان است.
مطالب بیشتر در سایت ایران وایر
گزارش شده که «محسن رضایی» که سال‌های درازی فرمانده سپاه پاسداران بود هم در این شهرک زندگی می‌کند.
«رمضان شریف»، سخنگوی فعلی سپاه پاسداران هم از دیگر ساکنان این شهرک است و گفته شده که «حسن تهرانی‌مقدم» که به او لقب پدر موشکی جمهوری اسلامی را داده بودند هم برای مدتی در این شهرک سکونت داشت.
فرماندهان ارشد سپاه پاسداران در سه شهرک «محلاتی»، «کلاهدوز» و «دقایقی» زندگی می‌کنند که از این شهرک آخری باید به‌عنوان مهم‌ترین شهرک نام برد که مناسبات امنیتی خاصی در آن حاکم است.
شهرک «شهید دقایقی» در دل جنگل‌های لویزان و در محله «شیان» ساخته شده که ساخت‌وسازهای آن در سال‌های اخیر با جنجال‌ها و اعتراض‌هایی نیز همراه بوده است.
سال ۱۳۹۳ بود که «ابوالفضل قناعتی»، منشی هیات‌رییسه شورای شهر تهران طرح موضوع ساخت‌وساز در شهرک «شهید دقایقی» در شمال شرق تهران را موضوعی «امنیتی» دانست و از رسانه‌ها خواست این موضوع را پیگیری نکنند.
قناعتی افزود که «این منطقه، یک منطقه نظامی و امنیتی است و چهره‌ها و مسوولان رده بالای نظامی و امنیتی کشور در آن اقامت دارند.»
وی گفته بود: «این‌که می‌بینیم برخی از خبرگزاری‌ها، روی این منطقه زوم کرده‌اند، نوعی خودزنی است، چون باعث می‌شود نگاه‌ها به آن سمت معطوف شود و خبرگزاری‌های خارجی هم روی آن حساس شوند. چرا این کار را می‌کنید؟»
این مقام اعتراف کرده بود که «وقتی در یک مکان نظامی که ورود به آنجا هم تابع تشریفات نظامی است و هر کسی را راه نمی‌دهند، ساخت‌وساز صورت می‌گیرد، ما قادر به نظارت در آن نیستیم.»
همین محدودیت‌های امنیتی و نظامی است که تاکنون مشخص نشده این شهرک طی چه فرایندی ساخته شده و دارای چه ویژگی‌های امنیتی است.
نام شهرک از نام «اسماعیل دقایقی» برداشته شده است. دقایقی، متولد سال ۱۳۳۳ در بهبهان بود و در عملیات کربلای ۵ در هنگام انجام مأموریت شناسایی در شلمچه، توسط هواپیمای جنگنده نیروی هوایی ارتش عراق مورد اصابت موشک قرار گرفت و کشته شد.
اسماعیل دقایقی نخستین فرمانده تیپی به نام «بدر» متشکل از نیروهای مجاهدین عراقی و بعدها اسرای عراقی داوطلب (مشهور به احرار) بود که توسط محسن رضایی تاسیس شد.
تیپ «بدر» در واقعیت ریشه اصلی همین جریان «حشدالشعبی» است که زیر نظر قاسم سلیمانی در عراق احیا شده بود.
نام شهرک «شهید دقایقی» آبان سال ۱۳۹۰ وقتی خبر مرگ «احمد رضایی»، فرزند محسن رضایی منتشر شد، نیز بر سر زبان‌ها افتاده بود.
کسانی که به این شهرک رفت‌وآمد داشته‌اند می‌گویند که این شهرک دو ورودی دارد که یکی از آن‌ها در اتوبان «همت» و دیگری در یکی از خیابان‌های منطقه «شیان» واقع شده است.
گزارش‌ها می‌گوید که از ساعت ۱۰ شب به بعد ورود و خروج به این شهرک تنها از ورودی «شیان» ممکن است.
ورود و خروج به این شهرک هم تابع مقررات خاصی است و هر کسی نمی‌تواند وارد آن شود. تنها کسانی اجازه ورود به این شهرک را دارند که یا ساکن آن باشند و یا تائیده‌ای از سوی یکی از ساکنان آن داشته باشند.
عبور و مرور خودرو‌ها در این شهرک با موانعی که کار گذاشته شده به‌شدت کنترل می‌شود.
در این شهرک تعداد محدودی ویلا ساخته شده که گفته می‌شود محل زندگی فرماندهان ارشد سپاه پاسداران که این ویلا‌ها از بخش عمومی‌تر شهرک با موانعی مستحکم جدا شده است و عبور و مرور به این منطقه نیز تابع شرایط ویژه‌تری است.
ساکنان این شهرک محدودیت‌های فراوانی در استفاده از برخی خدمات عمومی دارند. به‌طور مثال، متقاضیان اینترنت در این شهرک باید از کانال‌های مخصوصی اینترنت دریافت کنند.
در این شهرک امکانات ورزشی قابل‌توجهی قرار داده شده که بیشتر کاربران آن مردان هستند و زنان و دختران بنا بر بسیاری از محدودیت‌های سازمانی و مذهبی و اجتماعی از آن‌ها استفاده نمی‌‌کنند.
این شهرک درمانگاه، کارواش، سوپرمارکت هم دارد که تمام کارکنان آن‌ها پس از تایید‌های امنیتی در آن‌ها مشغول به کار شده‌اند.
ورود به این شهرک آن‌طور که گزارش شده بدون چادر ممنوع است و زنان در این شهرک همچون دیگر مناطق ایران اجازه ورزش و دوچرخه‌سواری در کوچه و خیابان‌ها را ندارند.
