نمی دانم هر چیز ساده ای برای ما ایرانیان در جمهوری نکبت چرا باید به معضلی بزرگ تبدیل شود.
جناب قاضی منصوری، که او را قاضی مرتضوی ثانی نیز می توان نامید، بعد از فرار از جمهوری اسلامی و پناه بردن به دامان کشور فخیمه ی رومانی، از طبقه ی بالای هتل دوک بخارست به پایین پرتاب می شود.
مجموع طبقاتی که این قاضی پرنده، تا رسیدن به کف لابی طی می کند چیزی حدود ۵ طبقه است چرا که لابی هتل یک طبقه از همکف بالاتر است.
سقوط از این ارتفاع، می تواند حتی مرگبار نباشد چرا که مواردی دیده شده که از این ارتفاع بالاتر نیز به پایین پرتاب شده اند و چیزی شان نشده است.
عجیب ترین موردی که من به یاد دارم و در رسانه های وقت بازتاب گسترده ای پیدا کرد، سقوط کارگری بود از ساختمان مرتفع فرش در تهران که کارگر مزبور که کلاه ایمنی بر سر داشت، اتفاقا با سر در طبقه ی زیرزمین ساختمان فرود آمد و بعد از فرود، بلند شد و راه افتاد حتی یک خش هم بر جسم اش نیفتاد.
ساختمان بازار فرش تهران
اما امروز حکایت سقوط قاضی منصوری از طبقه ی پنجم-ششم هتل دوک، تبدیل به معضلی شده که کم کم باید کارشناسان فیزیک پرتابه ها و فیزیولوژی انسانی برای توضیح مساله وارد بحث شوند.
ساختمان هتل دوک بخارست
نشان دادن صورت متوفی که طبیعی ترین و ساده ترین کار برای اثبات مرگ اوست، در چنان هاله ای از ابهام فرو رفته که صدای مسوولان جمهوری اسلامی و روزنامه های تهران نیز در آمده است!
برخی چنان از متلاشی شدن جسد قاضی منصوری نوشته اند که گویی او از بالای امپایر استیت به پایین پرتاب شده یا چتر نجات اش موقع سقوط آزاد باز نشده است. ما جسد چترباز بدون چتر را هم دیده ایم که کاملا قابل شناسایی بوده و این که قاضی منصوری بعد از سقوط ملکوتی اش باید با کاردک از کف هتل جمع می شده، جوکی ست که فقط از ذهن طناز ایرانیان می تواند تراوش کرده باشد.
مسوولان کشور رومانی بهتر است به جای اتلاف وقت، هر چه زودتر عکس چهره ی قاضی پرنده را منتشر کنند تا مردم بتوانند با خیال آسوده به موضوع غارت و شخم زدن حاج اکبر طبری و شرکا بپردازند.
ترانه علیدوستی به پنج ماه زندان محکوم شد
