آن نیرویی که مانع بنیاد گذاری روش علم تاریخ در نزد ما می شود همانا فرقه گرایی و محافظه کاری سیاسی در کانون فرهنگ ماست. روش علمی تاریخ ناظر بر رویدادهای تاریخی، روشی تحلیلی انتقادی ست. محافظه کاری سیاسی و بی قاعدگی و بی بند ‌باری فضای سیاست ما، تاب تحمل بنیاد تاریخنگاری به سبک تحلیلی انتقادی را ندارد. و این خود نشان از مقاومت و تلاشی ست بمنظور لو نرفتن نوع رفتارهای سیاسی و میزان نقش و نفوذ شخصیت ها در رویدادهای معین تاریخ. بی دلیل نیست که بی قاعدگی سیاسی بر تمام رویدادهای تاریخ ما دست درازی میکند و اجازه نمی دهد تا رفتارها و کشمکش های درونیِ رویدادی معین از منظر روش های علم بی طرفانه، سنجه و تبیین شود. در فضای آلوده به محافظه کاری و فرقه گرایی سیاسی نوعی هرج و مرج هنجاری شده و جا افتاده در آن حکمفرماست و هر یک از ما از کم بضاعت و بی بضاعت گرفته تا با بضاعت در هر رشته و حوزه ای که بخواهیم و اراده کنیم به آسانی می توانیم خود را در یکی از آنها یا بیشتر، قهرمان داستان بنگاریم. تلاش در تداوم ماندگاری چنین فضایی برای «روشنفکری» و «نخبگیِ»سیاسی و مدعیان بی بضاعت ادب ما، نان و آبدار است پس به چه دلیل و مجوز این فضا بایستهء تغییر باشد؟

تاریخنگاری تحلیلی انتقادی - بخوان تاریخنگاری مدرن - در ظرفیت دینیِ فرهنگ ما نمی گنجد و بتبع رویدادهای تاریخی آن نمی توانسته تنظیم و تدوین گردد. وقایع تاریخ ما، عموماً نقلی و شفاهی هستند و به همین صورت از نسلی به نسل دیگر منتقل می شده. بنابراین در چنین اوضاع و احوال نمی بایست توقع داشت تا هر کس و هر گروه از زاویه منافع سیاسی خود به رویدادها ننگرد. بی موضوعیِ درک مشترک از رویدادها و کشمکش های درونی آن، علتش فرقه گرایی و متعاقباً خط و خط بازی یا خط و خط کشی سیاسی در میان طیف های سیاسی ایرانیان است که هر یک بی شبهه در حقانیت راه سیاسی خود، مشغول سامان دادن لشکر حمایتی خود هستند. من نمی دانم در فقدان تدوین و تنظیم رویدادهای تاریخ و بی موضوعی درک مشترک آنها از سوی ما، چگونه چنین با قدرت و با قاطعیت حکم بر این رویدادها صادر می کنیم و هر کس و هر گروه بر حسب منافع سیاسی خود اسنادی را به رخ طرف مقابل می کشند تا بدینوسیله حقانیت زاویه دید خود را بدون چون و چرا ثابت کنند؟ این همه کشمکش ها بر سر وقایع تاریخ ما در قلمرو سیاست، گواه بر همین سخن ادعایی ما مبنی بر فرقه گرایی و محافظه کاریست که اجازه نمی دهد تا روش علم تاریخ در جامعه ما نطفه بندد.