کیهان لندن - عده‌ای اصلاح‌طلب و فعال چپ حامی میرحسین موسوی و «پروژه اصلاحات» در «بیانیه»ای علیه سازمان عفو بین‌الملل و البته خطاب به «رؤسای محترم» این سازمان جهانی حقوق بشری، آن را به «تحریف حقیقت» و «جعل» متهم کرده‌اند!
امضاکنندگان این بیانیه، اطلاعاتی را که اخیرا سازمان عفو بین‌الملل درباره مطلع بودن میرحسین موسوی نخست وزیر وقت جمهوری اسلامی از کشتار زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ منتشر کرده، «یک روایت تحریف‌شده و جعلی» خوانده‌اند که این سازمان «با سر و صدا و تبلیغات می‌خواهد به همه بفروشد».
سازمان عفو بین‌الملل به تازگی اسنادی منتشر کرده که نشان می‌دهد میرحسین موسوی نخست وزیر وقت تحت ریاست جمهوری علی خامنه‌ای و رهبری روح‌الله خمینی و همچنین نامزد انتخابات استصوابی ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۸ به همراه آیت‌الله موسوی اردبیلی رئیس شورای عالی قضایی، وزارت خارجه و سفرای جمهوری اسلامی در کشورهای مختلف از اعدام‌های گسترده سال ۶۷ اطلاع داشتند.
رها بحرینی یکی از پژوهشگران سازمان عفو بین‌الملل در امردادماه با انتشار این اسناد در صفحه توئیتر خود نوشت: «اقدام فوری ۱۶ آگوست را در آرشیو عفو بین‌الملل پیدا کردیم. کشف تکان‌دهنده‌‌ی بود و نشان می‌داد که مقامات دولتی و قضایی و همینطور سفرای جمهوری اسلامی از دست‌کم ۲۵ مرداد [۶۷] در جریان اعدام‌ها قرار گرفته‌اند اما سیاست وزارت خارجه دولت موسوی انکار بود. و امروز در اوج بی‌اخلاقی می‌گویند نمی‌دانستند.»
به نوشته رها بحرینی «کاردار سفارت ایران در نروژ، ۲ دی ۶۷ به حضور «ده‌ها هزار تروریست» در ایران اشاره کرد و گفت دولت موظف به «دفاع» از مردم بوده است و وقوع هرگونه «کشتار» در ایران را انکار کرد.»
همزمان انتشار این اسناد با واکنش طرفداران میرحسین موسوی و عده‌ای از اصلاح طلبان که مدافع اجرای «پروژه اصلاحات» در جمهوری اسلامی هستند روبرو شد. رها بحرینی ساعاتی بعد بخش‌های دیگری به توئیت خود افزود و در ادامه نوشت: «سیاست انکار، سیاست دولت موسوی پس از کشتار ۶۷ بود. محمدعلی موسوی کاردار جمهوری اسلامی در کانادا، ۱ دی ۶۷ گفت: «تنها اعدام‌هایی که صورت گرفته کشتن برای دفاع از خود حین درگیری و در جریان حمله‌ی مردادماه مجاهدین بوده است.» او اضافه کرد عفو بین‌الملل تحت تأثیر منفی بیگانگان قرار گرفته است.»
این نامه به عفو بین‌الملل در حمایت از شخص شماره دو ج.ا. در دهه شصت خودش یک سند برای توجیه جنایت است و می‌تواند در دادگاه علیه تمام این افراد استفاده شود. https://t.co/Q0fFiufvSM
-- Mohammad Izadi (@MohaIzadi) September 24, 2020
سازمان عفو بین‌الملل پیشتر در ۱۳ آذر ۱۳۹۷ در گزارشی به مناسبت سی‌امین سالگرد اعدام زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷ اعلام کرده بود مقامات و مسئولان حکومتی ایران با پنهان نگه داشتن سرنوشت و محل دفن هزاران مخالف و دگراندیش سیاسی مرتکب «جنایت علیه بشریت» شده‌اند. در این گزارش نیز تأکید شده بود که میرحسین موسوی از وقوع اعدام‌های گسترده زندانیان با خبر بوده است.
پس از انتشار آن گزارش احمد منتظری فرزند آیت‌الله حسینعلی منتظری نیز در گفتگو با وبسایت «کلمه» مدعی شد «میرحسین موسوی بی‌خبر بود» و افزود: «مهندس موسوی چند ماه پیش از حصر در نشستی به صراحت اعلام کرده بود که این اعدام‌ها جنایت بود و دولت وقت از آن بی‌اطلاع بود!»
خیلی خوب است که "فعالان حامی نخست وزیر امام" به شکلی مدنی علیه کار درخشان عفو بین‌الملل فعالیت می‌کنند...امضا جمع می‌کنند. این یک پیشرفت است. همکاران میرحسین در دهه ۶۰ صدای مردم را خفه می‌کردند و جان معترضان را می‌ستاندند. امروزه خیلی از طرفداران موسولینی هم رفتاری مدنی دارند.
-- Nik Kowsar نیک آهنگ کوثر (@nikahang) September 23, 2020
با وجود انکارها و واکنش‌های تند طرفداران میرحسین موسوی، سازمان عفو بین‌الملل در شهریورماه گذشته نیز گزارشی در این‌باره منتشر کرد و نوشت: «عفو بین‌الملل متن حاضر را در پاسخ به سؤالاتی منتشر می‌کند که برخی از افراد جامعه و نیز خبرنگاران شاغل در شبکه‌های رسانه‌ای فارسی‌زبان از این سازمان در مورد یافته‌هایش مطرح کرده‌اند. پاسخ‌های ارائه شده در ادامه بر اساس گزارش مفصلی با عنوان «اسرار به خون آغشته: کشتار ۶۷؛ جنایتی علیه بشریت که همچنان ادامه دارد (از این پس اسرار به خون آغشته) که این سازمان در ۱۳ آذر ۱۳۹۷ (۴ دسامبر ۲۰۱۸) منتشر کرد و نیز بیانیه‌ی مطبوعاتی متعاقب آن با عنوان «تحریف حقایق کشتار ۶۷ توسط مقامات دولتی وقت» که در ۲۱ آذر ۱۳۹۷ (۱۲ دسامبر ۲۰۱۸) صادر شد، مستند می‌شوند.»
با اینهمه تعدادی از طرفداران میرحسین موسوی روز چهارشنبه دوم مهرماه با انتشاری متنی به عنوان «بیانیه» که خطاب به «رؤسای محترم سازمان عفو بین‌الملل» نوشته شده بدون ارائه سندی دال بر بی‌اطلاعی میرحسین موسوی از کشتار گروهی و هولناک منتقدان و مخالفان حکومت، سازمان عفو بین‌الملل را محکوم به «تحریف حقیقت» و «جعل» کرده‌اند.
امضاکنندگان این نامه عده‌ای اصلاح‌طلب از داخل و خارج ایران و همچنین تعدادی فعال چپ حامی جمهوری اسلامی هستند که در میان آنها می‌توان نام بهمن احمدی امویی، محمدجواد اکبرین، علی افشاری، محسن کدیور، مهدی فتاپور، سعید مدنی، اردشیر امیرارجمند، ریحانه طباطبایی، مهدی محمودیان، کیوان صمیمی، حسن یوسفی اشکوری و یاسر میردامادی را دید.
با وجود انتشار اسناد عفو بین‌الملل مبنی بر مطلع و آگاه بودن دولت و مقامات وقت جمهوری اسلامی از اعدام‌ها و توجیه آنها، در بیانیه این عده از اصلاح‌طلبان بر «همدلی» و «نقش احتمالی» میرحسین موسوی در این اعدام‌ها تأکید شده است: «هر زمان عفو بین‌الملل یا هر نهاد دیگری مستنداتی محکم و واقعی، دال بر همدلی میرحسین موسوی با اعدام‌های تابستان ۱۳۶۷ یا نقش احتمالی او در این جنایت ارائه کند، آنها نیز در صدد تخفیف و سلب مسئولیت از او بر نخواهند آمد» اما «آنچه تا کنون بخش ایران سازمان عفو بین‌الملل در این رابطه ارائه کرده یک روایت تحریف‌شده و جعلی بوده که با سر و صدا و تبلیغات می‌خواهد به همه بفروشد.»
نویسندگان نامه با اشاره به مصاحبه میرحسین موسوی با تلویزیون اتریش (در تاریخ ٢٢ آذر ۶٧) که سازمان عفو بین‌الملل دو سال پیش آن را به عنوان یکی از اسناد عدم بی‌اطلاعی میرحسین از اعدام گسترده زندانیان منتشر کرده، مدعی شدند: «در این مصاحبه اساسا هیچ سخنی درباره‌ی اعدام‌ها نمی‌گوید، بلکه به عملیات «مرصاد» در برابر حمله‌ی سازمان مجاهدین خلق به ایران می‌پردازد.»
این در حالیست که این روند مواجهه مقامات جمهوری اسلامی با موارد نقض حقوق بشر و پیش کشیدن پای مجاهدین خلق با عنوان «منافقین» سابقه‌ی طولانی دارد و برای افکار عمومی شناخته شده است و همین امروز هم برای دستکاری در احساسات و افکار عمومی جهت سرکوب مخالفان و معترضان استفاده می‌شود!
این استدلال چوبین عده‌ای از اصلاح‌طلبان در حالیست که این سال‌ها محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه دولت مورد حمایت افرادی از جمله بسیاری از امضاکنندگان این نامه نیز به راحتی نقض حقوق بشر و شکنجه و اعدام و آزار و اذیت زندانیان سیاسی و خانواده‌هایشان را رد می‌کند! آیا این انکار و دروغ‌های ظریف قابل استناد و بیانگر حقیقت است؟!
انتشار این بیانیه که در وبسایت زیتون متعلق به اصلاح‌طلبان منتشر شده با واکنش‌هایی در شبکه‌های اجتماعی روبرو شده است.
یادآوری می‌شود که در طول دهه شصت که میرحسین موسوی نخست‌وزیر و رئیس دولت علی خامنه‌ای (رئیس جمهوری اسلامی) و روح‌الله خمینی (رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهروی اسلامی) بود هزاران زندانی سیاسی کشته شده و در تابستان سال ۶٧ در آستانه و طی نوشیدن «جام زهر» توسط خمینی و اعلام آتش‌بس در جنگ هشت ساله، حدود پنج هزار زندانی سیاسی در سراسر کشور که از اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق، فداییان خلق، حزب توده و دیگر گروه‌های سیاسی بودند در زندان‌ها اعدام شدند. مقامات جمهوری اسلامی نه تا کنون آمار مشخص این اعدام‌ها را اعلام کرده‌اند و نه حاضر به افشای محل دفن بسیاری از اعدام‌شدگان هستند.
بازماندگان آن دوران، اعم از زندانیان و یا خانواده‌های قربانیان با گزارش‌های تکان‌دهنده‌ای از این اعدام‌ها و شیوه‌ی برخورد مقامات از جمله در زندان‌ها و محاکم شرع، این جنایات ضدبشری را در گفتگوها و کتاب‌های متعدد مستند کرده‌اند.
