انتخابات ریاست جمهوری امریکا امروز برگزار می شود.
آمار و نظر سنجی ها، از نظر پیش بینی نتایج این دوره از انتخابات، مطلقا فاقد ارزش اند.
گروه موسوم به ترامپی ها ی خجالتی می توانند نتیجه ی تمام نظرسنجی ها را در روز رای گیری تغییر دهند.
آن چه برای منِ ایرانی که ساکن امریکا نیستم، در این انتخابات مهم است، برخورد رییس جمهور منتخب و گروه مشاوران اش با حکومت نکبت اسلامی و مردم جان به لب رسیده ایران است.
در ایران، و نیز در خارج از کشور، بسیاری از ایرانیان برانداز چشم به این انتخابات دوخته اند تا جشن پیروزی ترامپ را برگزار کنند.
ایرانیان اصلاح طلب و خواهان ماندگاری حکومت اسلامی، نگاه شان را به آرای بایدن و کسب اکثریت توسط او دوخته اند.
در نگاه بسیاری، ترامپ می تواند کمر حکومت اسلامی را با فشارهای اقتصادی و تحریم ها، و در نهایت با حمله ی نظامی بشکند و شرّ حکومت نکبت را از سر ایران کم کند.
بسیاری از مردم ایران، مشکلات ناشی از تحریم های اقتصادی و فنی را به جان خریده اند و بیش از آن که دولت امریکا را مقصر بدانند، حکام ایران را عامل بدبختی ها و فشارهای بین المللی می دانند.
این که ترامپ انتخاب شود یا بایدن، موضوعی ست که به رفتارهای سیاسی این دو ربط مستقیم دارد.
ترامپ در دور اول ریاست جمهوری اش، بدون داشتن پشتوانه ی حمایت مستقیم جمهوری خواهان و رسانه های عمده ی امریکا توانست به شکلی ناباورانه به مقام ریاست جمهوری امریکا دست پیدا کند.
ترامپ شخصیتی ست قوی، پر هیاهو، و اهل ریسک.
او سرمایه داری ست که بارها زمین خورده و از نو بر خاسته است و با شکست و پیروزی به طور عملی آشناست.
در احوال او گفته می شود که بابت خطاهایش نیز عذرخواهی نمی کند چرا که این را ناشی از ضعف شخصیت می داند.
ترامپ شخصیتی ست مستقل که حتی نتوانست همسر اول خود را که سعی داشت در امور تجاری اش نقشی ایفا کند، تحمل کند و در نهایت از او جدا شد.
او صریح است و می تواند تصمیم های دشوار بگیرد، و البته در صورت ضرورت از آن تصمیم ها در چشم بر هم زدنی باز گردد.
تیپ هایی مانند ترامپ هیچگاه بازنده نیستند و به هنگام باخت، خود را به دست سرنوشتِ «محتوم» نمی سپارند.
اما بایدن شخصیتی ست مذبذب که تاثیرات دورانِ مدرسه ی کاتولیک را با خود همراه دارد.
آرزوی او همیشه داشتن زندگی عادی بوده است. بر خلاف ترامپ که به استقبال دردسر می رود، بایدن شخصیتی ست که به دنبال آرامش است.
این آرامش را می توان به هر قیمت و به هر صورت ی به دست آورد. حیله گری و مصالحه و فرار از دردسر یکی از روش های دست یابی به آرامش است.
وقتی همکلاسی هایش او را در مدرسه مسخره می کردند، او مبارزه نمی کرد بلکه از مدرسه فرار می کرد.
شخصیت ذاتی بایدن، به گونه ای ست که باید همیشه و به هر صورتی محترم داشته شود. او می تواند برای شخصیت سازی و کسب احترام دروغ های آشکار بگوید. مثلا بگوید که یکی از دانشجویان ممتاز بوده حال آن که رتبه اش در میان ۸۵ دانشجو ۷۶ بوده است.
او تمرکز و کنترلی بر سخنانی که بدون طرح قبلی می زند ندارد. زمانی که بایدن خواست مثلا از اوباما به عنوان یک سیاه پوست تمجید کند، عباراتی به کار بُرد که در عین خیرخواهانه بودن، به شدت توهین آمیز بود.
می توان بایدن را یکی از موثران در تصمیم گیری های اوباما نسبت به حکومت اسلامی و رفتارهای ملاطفت آمیز امریکا با حکومتیان ایران دانست.
ترامپ، با قدرت ظاهری و کلامی که شاید به شومن ها بماند، و نیز پا پیش گذاشتن و پا پس کشیدن و معامله گری های سیاسی، توانست کره شمالی را به زانو در آورد. جمهوری اسلامی را به فلاکت بکشاند. اروپا را در عین مخالفت با سیاست هایش در کنار خود نگه دارد. چین و روسیه را در سه کنج سیاست جهانی گرفتار سازد. عرب ها را به بر قراری رابطه با اسراییل وادار کند.
امروز تکلیف ریاست جمهوری امریکا مشخص خواهد شد. ترامپ یا بایدن، برای ما ایرانیانی که در امریکا زندگی نمی کنیم، تا جایی مهم هستند که مخالف سر سخت حکومت اسلامی و طرفدار مردم ایران بمانند.
از بایدن انتظار مخالفت سرسختانه با حکومت اسلامی نمی رود.
اما اگر ترامپ انتخاب شود باید دید بر سرنوشت جمهوری اسلامی در چهار سال پیشِ رو چه تاثیری خواهد گذاشت.
