در مقاله تاکید کردم:
"شعارو گفتمان" همه با هم " برای براندازی حکومت اسلامی تاکتیکی‌ست کارآ و اثربخش در پیوندی ارگانیک با استراتژی‌ای که رفاه، آزادی، همبستگی وعدالت برای مردم میهنمان به ارمغان خواهد آورد. "همه باهم"‌ای که نه یک پیوند حزبی و تشکیلاتی ست، و نه یک رابطه مکانیکی میان افراد و جمع‌ها. این همه باهم بازتاب ایده ومنافع یک طبقه یا گروه اجتماعی یا شخصیت سیاسی نیست، منافع میهن ومردم، منافع ملی چسبِ این" همه باهم" است، همه با هم"‌ای فرا ساختاری و فراحزبی، و نماد دموکراسی پلورالیستی که منافع ملی، رفاه عمومی و سعادتمندی مردم را هدف گرفته است. فقط " همه با هم" می‌توانند پروژه‌های کلان ملی را به موفقیت و پیروزی برسانند. "
۲
امروز با توجه به شرایط جامعه و سرزمین مان، و با اتکا به تجربه جنبش‌های اعتراضی دی ماه سال ۹۶ و آبانماه سال ۹۸ و بیانیه " ۱۴ نفر"‌ها، وحرکت‌های اعتراضی سیاسی، مدنی و صنفی در طی سال‌های اخیر، خواست و ضرورت همکاری و همگرائی اپوزیسیون داخل کشور، تشکل‌های مدنی و صنفی و گروه‌ها و قشرهای مختلف اجتماعی بیش از پیش پیشا روی ما قرارگرفته است، خواست و ضرورتی که بخشی از مردم میهنمان با فریاد " نه به جمهوری اسلامی" در راستای براندازی حکومت اسلامی، یعنی مانع اصلی دست یابی به آزادی، دموکراسی، حقوق بشر و همبستگی ملی، درکف خیابان‌ها و کوچه پسکوچه‌های سرزمین مان صدای آزادی کرده‌اند.
بخش بزرگی از اپوزیسیون خارج از کشور نیز به عنوان پشتیبان و پاره‌ای از جنبش آزادیخواهانه و عدالت جویانه در میهنمان، بیش از پیش و با توجه به شرایط کنونی در کشورمان، در راستای عملی کردن شعار و گفتمان " همه با هم" با خواست محوریِ " نه به جمهوری اسلامی" گام برداشته است، که بارقه آن را در کمپین " نه به جمهوری اسلامی" و تلاش‌ها و حرکت‌های مشابه می‌توان دید.
گفتمان وپدیده متمدنانه " همه با هم " (به نظر من) چنین تعریف می‌شود:
۱- در فرایندی دموکراتیک همه آنان که خواست‌های مورد توافق و مشترک آزادیخواهانه و عدالت جویانه دارند، به همکاری، همگرائی و ائتلاف روی می‌آورند وبا چشم انداز تحقق آزادی و رفاه و عدالت علیه مخالفان و دشمنان آزادی و دموکراسی فعالیت و مبارزه می‌کنند. این آغاز تدارک راه گذر از جمهوری اسلامی و روندی برای درک و فهم رقابت سیاسی، مشارکت سیاسی، پذیرش حق مدنی و سیاسی یکدیگر و بر آمد و تقویت اعتماد سیاسی خواهد شد. برداشتن چنین گامی از سوی اپوزیسیون حکومت اسلامی در عمل سبب افزایش نفوذ و اعتبار اپوزیسیون در میان مردم و افکار عمومی، و سبب دلگرم تر و امیدوارترشدن آنان در پشتیبانی از این همکاری و همگرائی و ائتلاف، و در نهایت گسترش و تقویت پیکار سیاسی مردمی به عنوان خواستی استراتژیک را دستاورد خواهد داشت.
۲- همه باهم به معنای وحدت سیاسی و فکری شخصیت‌ها و نیروهای شرکت کننده در چنین نزدیکی و ائتلافی نیست، همکاری و همگرائی مقطعی ست با حفظ استقلال نظری و سیاسی وتشکیلاتی. در یک " همه با هم" در تفاهمی عمومی بر محورخواست‌های مشترک ِ دمکراتیک و با برنامه و سازمان یافته در راستای تحقق ایده‌ها و خواست‌ها عمل خواهد شد. "همه با هم" وفاق و جنبش ملی را تقویت و مستحکم خواهد کرد، " همه باهم"‌ای که خواستار نفی و رد کامل حکومت اسلامی، وتحقق آزادی، دموکراسی، حقوق بشر، سکولاریسم وعدالت است.
۳- بدیهی ست و تجربه نیز ملاک است که در یک حرکت همگرایانه و ائتلافی اگر هر شخصیت و جریان سیاسی بخواهد نظام سیاسی و حکومت مورد نظرش را تبلیغ و ترویج کند و تلاش کند درستی و صحت آن را به کرسی بنشاند، سرنوشت همکاری و همگرائی و ائتلاف همان خواهد شد که بیش از ۴۲ سال تجربه کرده‌ایم، یعنی فاتحه خوانی بر گور همکاری و همگرائی و ائتلاف. در یک همکاری و ائتلاف سیاسی طرح و بحث و جَدَل در بارۀ شکل و محتوی حکومت مورد نظر طیف‌های سیاسی مختلف، به عنوان موضوعی ائتلافی، کار را به انشقاق و انشعاب و تنش خواهد کشاند. هرحزب و سازمان، و هر فردی می‌تواند حکومت مورد نظر خود را بیرون از وفاق " همه با هم" تبلیع و ترویج و در راستای تحقق‌اش فعالیت و مبارزه کند. حطیه وفاق " همه با هم" عرصه فعالیت حول شعارها و خواست‌های مشترک است. پس از دفع شّر و مانع حکومت اسلامی در فضائی آزاد و دموکراتیک، و حاکمیت فضائی چند صدائی، مردم حکومت مورد پذیرش‌شان را انتخاب خواهند کرد.
۴- تنوع طیف‌های مختلف سیاسی در همکاری، همگرائی و ائتلاف " همه با هم" تجلی چند صدائی بودن حرکت بر بنای توافق با خواست‌های مشخص ومقطعی است. "همه باهم" پیش زمینه و زمینه بیرون آمدن از قالب‌های خشک و ماسیدۀ باورهای فرقه گرایانه و خودمحورانه خواهد شد، و بر بستری واقع بینانه به رشد فرهنگ سیاسی دموکراتیک، فرهنگ تحمل دیگری و بر کشیدن به ائتلافی عقلانی نیز یاری خواهد رساند. همه باهم بستری ست برای آموختن و به کار گیریِ شاخص‌های مردم سالاری در حضور زمینه‌ها و پیش زمینه‌های گوناگون فکری، نظری و رفتاری، و یکی از راه‌های غلبه بر بدگمانی‌ها و توطئه بینی‌ها ست، مسیری برای بازسازی و ایجاد اعتماد به عنوان سرمایه اجتماعی ست.
۳

آری، " همه باهم" می‌توانیم حکومت اسلامی را براندازیم وجایگزینی مردمی، دمکرات و سکولار جای آن بنشانیم. طبقه‌ها و گروه‌ها و قشرهای اجتماعی، احزاب و سازمان‌های سیاسی، شخصیت‌های سیاسی و اجتماعی (به ویژه از خارج از کشور) به تنهائی قادربه هدایت و رهبری جامعه درعبورکامل از از سد اساسی راه تحولات جامعه، یعنی حکومت اسلامی و برقراری آزادی، دموکراسی و حاکمیتی مردمی، عدالت و حقوق بشردرمیهنمان نخواهند بود. بدون پیشبرد سیاستِ "همه باهم" در روندی بر آمده از پیکار اجتماعی، مبارزه علیه حکومت اسلامی به ثمر نخواهد نشست.
ارتباط ناگسستنی میان " همه باهم" و سرنگونی حکومت اسلامی را انکار نکنیم. " همه باهم" برایند نیروی آزادیخواهان، عدالت جویان و ترقی خواهان در مبارزه‌ای هدفمند و تائیر گذار برای حصول آزادی و عدالت خواهد بود، هیچ راهِ مطمئن تری برای آمادگی در برابر چالش‌های بزرگ ِ پیشاروی وتضمین پیروزی آزادیخواهان و عدالت جویان سرزمین مان وجود نخواهد داشت.

****
۱- مسعود نقره‌کار، "همه با هم" راه گذر از جمهوری اسلامی
.https://news.gooya.com/2019/08/post-28856.php